Usługi weterynaryjno-nekromantyczne

Po ucieczce przed mobbingiem w poprzednim miejscu pracy Florka Kuna zatrudnia się w małej lecznicy weterynaryjnej. Tu wprawdzie nikt jej już nie prześladuje, ale za to czekają ją takie wyzwania jak nieumarła szefowa, współpracownik – faun i zwierzęta wyjęte wprost z kart baśni.
Miałam tylko zerknąć, zdołowana dość ciężką tematyką poprzedniej lektury i zarwałam pół nocy. Kto polubił „Zapiski ze zwierzyńca” albo „Wszystkie stworzenia duże i małe” a jest fanem fantastyki, ten nie będzie mógł oderwać się od „Necroveta”. Joanna Gajzler stworzyła całkiem barwną gromadę bohaterów i to nie tylko tych pierwszoplanowych, ludzkich lub prawie ludzkich. Zwierzęta zapełniające karty tej powieści to sama poezja: od nieumarłęj szczurzycy aż po magicznego jednorożca. Niezwykłość tej fauny nie wyklucza występowania codziennych problemów, bo przecież nawet jednorożcowi trzeba zrobić wkłucie, mantykorze wyczyścić zęby a wiwernie zbadać kupę. Tak, takie zabiegi są też w tej książce opisane, bo autorka jest technikiem weterynarii i doskonale wie o czym pisze, co da się od razu zauważyć czytając o doskonale znanych jej zapewne procedurach. Oczywiście można się przyczepić, że może styl wymaga dopracowania, akcja nie galopuje na łeb i szyję, a doktor Iza Pokot mogłaby być trochę mniej… sztywna, ale mnie urzekła opowieść o tej niewielkiej klinice weterynaryjno-nekromantycznej i już zabieram się do drugiego tomu.
Opinia powstała w ramach akcji recenzenckiej wydawnictwa SQN.

Bardzo dobra powieść fantasy. Magiczne istoty, ale praca weterynarza podobna. Te same problemy, dramaty i wzruszenia.

Zaciekawiająca opowieść o przenikającym się świecie fantastycznych zwierząt i półludzi oraz współczesnej Polski.

Słuchałam audiobooka - czyta Anna Dereszowska - gorąco polecam. Każda z czytanych książek przez nią do tej pory świetnie mi się słucha.

Historia z ciężkim klimatem. Myślę, że co po niektórzy, tak jak ja, mogą początkowo odczuwać obrzydzenie czy wstręt. Cenię jednak doznawanie tych uczuć dzięki książkom, ponieważ mam poczucie, że tak rzadko autorzy do tego prowokują.

Ciekawy świat, sama historia młodej asystentki nie wywołuje fajerwerków, jednak przekonana jestem, że przede wszystkim chodziło, aby skupić się na losach przedstawianych zwierząt magicznych.

Takie tam życie weterynarza, ale w świecie realno-fantastycznym. Czyta się szybko, w powietrzu wisi romans (może?),i jest od cholery terminów medycznych. No moje jedynie zetknięcie z tematem to sąsiadowanie pracą z Powiatowym Lekarzem Weterynarii i .... i jest okej, ale bez szału. Jeśli powstanie dalszy ciąg, to ja sobie odpuszczę.