W otchłani

Gdyby "W otchłani" było pierwszą książką autorki, którą przeczytałam, pewnie dałabym 8 gwiazdek. Porównując jednak do trzech innych powieści i moich ocen tej daję 7.
Związek malarki Weroniki i lekarza onkologa Dawida Rozbickiego rozwija się w zawrotnym tempie. Narzeczeństwem stają się w kilka miesięcy od poznania. Mimo początkowej sielanki coraz częściej pozornie zwyczajne wydarzenia zdają się być nieprzypadkowe.

Rozwijając swoją myśl ze wstępu fabuła intryguje, ciekawi, ale dopiero od połowy książki. Początek jest mało emocjonujący. Stylistycznie jest stworzona znacznie lepiej niż "Kim jesteś?", jednak sama tajemnica nie jest tak skomplikowana, zawiła i wymagającą skupienia jak w przypadku serii z komisarz Olgą Balicką. Domyśliłam się, kto stoi za złowróżebnymi wydarzeniami. Zaskoczyło mnie to, co Dawid ujawnił w liście do narzeczonej oraz to, co działo się bezpośrednio po przeczytaniu go przez Weronikę. To jednak były ostatnie strony powieści, finał finału.
Jeden wątek był dla mnie nieco dziwaczny. Chodzi o zachowanie dziadka jednej z postaci. Nie ujawnię o kogo chodzi, żeby nie zdradzić fabuły. Wspomniany dziadek znajduje fałszywego świadka, który ratuje przed skazaniem wnuka oskarżonego o zamordowanie swoich rodziców. Biorąc pod uwagę więzy krwi, które zostały ujawnione, to wątpię, żeby dziadek chciał bronić potencjalnego mordercę swojego dziecka. Jeśli niewinność wnuka byłaby tak oczywista, to inne postaci powinny to wziąć pod uwagę. Żadnemu bohater...

Czasem wystarczy jedno spojrzenie, by świat na chwilę zwolnił, równocześnie zmieniając wszystko.
Weronika absolwentka malarstwa wrocławskiej ASP w ramach wolontariatu stara się ubarwić szare ściany dziecięcego oddziału onkologii. To właśnie tam poznaje Dawida, w którym zakochuje od pierwszego wejrzenia. Znajomość rozwija się w ekspresowym tempie, a niespodziewane zaręczyny zaskakują nie tylko dziewczynę, ale również jej bliskich. Gdy para postanawia razem zamieszkać dochodzi do niepokojących sytuacji. Mnożą się wątpliwości, szczególnie gdy okazuje się, że ukochany nie jest do końca szczery. A przysłowiowej oliwy do ognia dolewa tajemniczy list z oskarżeniem Dawida o morderstwo...
Co odkryje Weronika? Jakie tajemnice z przeszłości wyjdą na jaw?

Chociaż początek książki może sugerować cukierkowy romans to nic bardziej mylnego. Autorka stworzyła przemyślaną, wielowątkową intrygę, która porywa od pierwszych stron.
To doskonały przykład na to, że akcja nie musi pędzić jak szalona, by uwieść czytelnika. Powoli stopniowane napięcie, nie pozwala na oderwanie się od książki, a bardzo często odczuwalne jest wrażenie, że coś jest nie tak, że ktoś kłamie.
Autorka ma niespotykaną łatwość w tworzeniu wciągających historii wywołujących całą paletę emocji.

Końcówka ściska za serce i chociaż przeczytałam książkę jakiś czas temu, to wciąż kłębią się we mnie emocje.
Idealna na długie mroźne wieczory.

Wiecie co wyróżnia dobrą książkę od przeciętnej? Lekki język, wciągająca fabuła, poprawność merytoryczna itp. A wiecie co wyróżnia genialną książkę od dobrej? Emocje, które ta książka jest w stanie w nas wywołać!

Mam nadzieję, że już wiecie do czego zmierzam. "W otchłani" to książka, która wywołała we mnie tyle emocji, że ciężko mi się jest po niej pozbierać. Generalnie zdarza mi się wzruszać przy czytaniu, ale nigdy przy żadnej książce nie przeżyłam czegoś takiego. Istny roller coaster, a w punkcie dla mnie kulminacyjnym, autentyczny ścisk w klatce i łzy w oczach. Głos mi się łamał, gdy próbowałam o tym fragmencie opowiedzieć, naprawdę. A pod koniec czekała mnie jeszcze wybuchowa mieszanka dobrych i złych odczuć.

Myślę, że nie będę Wam pisać, o czym jest ta książka - przeżyjcie ją sami, z czystym i otwartym umysłem. Powiem Wam tylko, że autorka tak stworzyła postać Dawida i jego relację z Weroniką, że nie można przejść obojętnie wobec tego bohatera. Chciałbym móc powiedzieć Wam więcej, ale nie chcę absolutnie niczego spojlerować. Sami musicie się przekonać, kto w tej historii jest czarnym charakterem...

"W otchłani" to rasowy thriller i nawet teraz, gdy to dla Was piszę, ściska mnie w środku i przeżywam to na nowo. Ta historia zostanie za mną na dłużej, bo takich bohaterów się po prostu nie zapomina!

,,Przyjaźń to nie jest tylko bezmyślne przyklaskiwanie wszystkim pomysłom, ale też szczere mówienie, co się o nich sądzi. Nawet jeżeli może to zaboleć".

Ta książka to nie tylko thriller, ale i jakby podkreślenie wartości przyjaźni. Nasza bohaterka bowiem ma kilka przyjaciółek, jednak tylko jedna z nich tak naprawdę myśli trzeźwo. Kiedy nasza główna bohaterka szalenie zakochuje się w starszym od siebie mężczyźnie, tylko Gośka nie bije jej brawo. Zwłaszcza, kiedy po dwóch tygodniach mężczyzna jej się oświadcza. My czytamy tą historię tylko z jej perspektywy, więc nie wiemy dlaczego podjął taką decyzję. Według niej jest przemiły, wciąż wyznaje jej miłość i sprawia, by była szczęśliwa i spełniona. Będzie tu trochę scen łóżkowych, jednak w delikatniejszej wersji. Wydawać by się mogło, że nic nie stanie na przeszkodzie ku ich szczęściu. Jednak zaraz po tym następują wciąż to nowe niepokojące wydarzenia. Wpierw zaczyna się od napisu na murku. Oboje czują się zaniepokojeni, jednak od tego momentu Dawid staje się naszym podejrzanym. Widzimy, że okłamuje Weronikę. Nie ma go w miejscach gdzie twierdzi, że jest. Zaczyna być przesadnie zazdrosny, z wolna izoluje jej przyjaciółki od siebie, choć twierdzi, że mu nie przeszkadzają. Jednak niespotykane i bardzo niepokojące rzeczy pojawiają się coraz częściej. Czytamy tu o bardzo obsesyjnym zachowaniu, które dzielimy na niego i kogoś jeszcze, kogo w ogóle nie znamy. Kiedy Weronika pojawia się na policji, jej dotychczasowy świat j...

Trafiłam na tę książkę przypadkiem na Legimi, nie wiedziałem o niej nic, wpadła mi w oko okładka i myślę sobie, przesłucham. Przepadłam tak po prostu, chociaż książkę ciężko zakwalifikować do thrillera to jest warta przeczytania.

Weronika poznaje Dawida, starszy od niej lekarz onkolog, przy nim całe życie dziewczyny się odmienia. Najbliższa przyjaciółka ma jednak jakieś obawy względem tego związku, coś nie pasuje jej w Dawidzie, a Weronika uważa, że to zazdrość. Ziarno niepewności kiełkuje w zakochanej kobiecie, kiedy wokół niej zaczynają się dziać dziwne rzeczy, postanawia dowiedzieć się jaką przeszłość ma Dawid i odkrywa coś, o czym wolałaby nie wiedzieć, jednak na to już jest za późno.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, jestem zachwycona, szkoda, że ta książka przechodzi tak bez echa, mało jej w recenzjach. Historię zaliczyłabym do obyczajówki z elementami thrillera, ale to niczego książce nie odbiera. Tutaj cały czas coś się dzieje można zarzucać głównej bohaterce głupotę, tak szybko się zakochała, rzuciła dla faceta wszystko, ale w realnym życiu też to się zdarza, miłość ogłupia i to stwierdzenie trzeba przyjąć za fakt. Zakończenie wbija w fotel, to dopiero na końcu wszystko się wyjaśnia i poznajemy prawdę.

Po tej książce mam ochotę na kolejne spotkanie z autorką. Polecam z całego seducha, o tej autorce powinno być głośno.

Powiem Wam, że ja uwielbiam i taką właśnie sporą dawkę otrzymałam czytając „W otchłani” Katarzyny Wolwowicz, od wydawnictwa Zwierciadło.

Weronika niedawno poznała mężczyznę, zaledwie dwa tygodnie temu, nie wiele o nim wie, a już planuje z nim ślub i wspólną przyszłość.

Niebawem w otoczeniu pary, zdarzają się sytuacje, które budzą wątpliwości w Weronice, czy na pewno Dawid okaże się tą osobą, za którą się podaje?

Jak zaczęłam czytać to z każdą stroną wpadałam w coraz większa otchłań, po prostu przepadłam. Książki nie da się nawet na moment odłożyć. Autorka zafundowała czytelnikowi ciekawą fabułę, mroczną, pełną tajemnic, sekretów, trzymającą w napięciu do ostatniej strony. Prawie do końca nie wiedziałam, kto stoi za wszystkimi wydarzeniami jakie miały miejsce zaraz po przeprowadzce Weroniki do Dominika. Dlaczego prawie?, ponieważ się w pewnym momencie domyśliłam i mam wrażenie, że był to celowy zabieg autorki, aby na końcu totalnie mnie zaskoczyć. Zakończenie dosłownie mnie powaliło, nie da się tego opisać co tu autorka zafundowała czytelnikowi.

Podczas czytania otrzymałam niezły rollercoaster emocji od spokoju po przez strach, przerażenie, a tajemnice i sekrety po prostu mnożyły się, w raz z pytaniami.

„W otchłani” polecam Wszystkim fanom tajemnic i thrillerów, a ja wyglądam kolejnej książki autorki.

Historia spod pióra Pani Katarzyny Wolwowicz to prawdziwy rollercoaster emocjonalny! Mowa oczywiście o książce "W otchłani". Już od pierwszych stron mnie pochłonęła i zaabsorbowała moją uwagę do tego stopnia, że nie mogłam przestać czytać! Dwuwątkowa opowieść to zwierzenia dwóch różnych osób, a nadto toczy się w odmiennych latach. Świadomość, iż mają się one połączyć, tak bardzo mnie intrygowała. Książka na początku zawiera wątki z życia Weroniki i Filipa, postaci, wokół których toczą się główne historie. Wera i jej codzienność niczym z bajki - praca, którą lubi, znajomi, związek z idealnym mężczyzną. Ale przecież takie życie byłoby zbyt piękne. To wszystko owiane jest nutą tajemnicy... Jakiej? Przekonajcie się sami! Filip - prowadzi życie po stracie, usiłuje pogodzić się z realiami bez ukochanej u boku. Odreagowuje emocje, zatapiając smutki w bieganiu. Aż pewnego dnia dokonuje przerażającego odkrycia! Co łączy te dwie historie? Wszystko wyjaśnia się kilka stron przed tylną okładką! Zapraszam do czytania! "W otchłani" to książka godna polecenia. Wzbudziła we mnie uśmiech, zastanowienie, łzy smutku i wzruszenia, a ostatecznie chwilę zadumy...