Wicierz

Doskonała powieść kryminalna. Chętnie powróciłam do tego cyklu. Historia wciągająca, intryga zapętlona, trup się ściele, a rozwiązanie niby proste, ale zaskakujące. Natomiast wisienką na torcie jest babcia Burzyńska i jej teksty:)

Niektóre kryminały potrafią mnie zaskoczyć. Tutaj nie mamy tylko pustej opowieści, ale i inne drobne wątki, które zwróciły moją uwagę. Pierwszym jest wartość pieniądza, którego Mikołaj, syn Roberta w ogóle nie rozumie. Dla niego liczą się tylko markowe ubrania i wygoda. Jest zły na ojca za różne błahe rzeczy, a tak naprawdę to u niego brak jakiejkolwiek organizacji. Zwala na niego winę za własne błędy, których w ogóle nie widzi. Z kolei jego ojciec zbyt mało czasu z nim spędza non stop podkreślając, że jest już dorosły i sam może wszystko załatwić. Jakby nie zauważa, że nie zawsze chodzi tu o jego nieporadność, tylko o chęć spędzenia z nim czasu.
Kolejną ciekawą rzeczą było ukazanie w jaki sposób prowadzili śledztwo. Choć początkowo nie wiedzieliśmy nic o pobocznych bohaterach, to jednak w wyniku rozmów z nimi można było poznać inne postacie. Nastąpiło tu jakby podkreślenie dość sporej tuszy jednej ze wczasowiczek. Mówiła i zachowywała się dziwnie, choć przypisano jej rolę opieki nad dziećmi. Autor jednak sam zwracał nam uwagę na osoby bardziej podejrzane. Podkreślał ich pewne cechy czym chciał odwrócić naszą uwagę, jednak osiągał skutek odwrotny do zamierzonego. Nie poświęcił również uwagi opisom miejsc, jakby nie wyszczególniał co gdzie się działo, tylko sami musieliśmy się tego domyśleć. Niby wiemy, że odnaleźli tu zwłoki starszej kobiety, więc tym bardziej dziwi nas, dlaczego na okładce widnieje młoda osoba? Podpowiem wam tylko, że dużo później to wyjdzie. Dziwne...

Dlaczego dopiero teraz poznałam tę serie?!!! Bije się w pierś, bo mam trzy tomy do nadrobienia, a za chwilę kilka zdań na temat czwartej części serii „Podkomisarz Robert Lew”. Nie wiem, jak to się stało, ale w trakcie czytania coś mi nie pasowało, więc przeglądając Lubimy czytać okazało się, że „Wicierz” to czwarty tom podkomisarzem w roli głównej. W szoku jestem, bo poważnie nie miałam kłopotu co i kto…! Jak już jakaś sytuacja wyszła na jaw, to zawsze miałam lekkie opisanie, co było wcześniej. Fakt chęć poznania wcześniejszych części rosła im bardziej zbliżałam się ku końcowi. Podkomisarz Robert Lew wraca z nowymi sprawami, które wymagają 100% skupienia, lecz, jak już większość z was wie oprócz pracy jest jeszcze rodzina i konsekwencje wcześniejszych decyzji.

Zapraszam na takie strony z książkami celu przeczytania opisu (o ile ktoś lubi wiedzieć co go spotka i co będzie w środku, bo ja raczej z tych, co lubią być zaskoczone, lecz czasem zdarzy mi się ciut zerknąć) Tam dowiesz się z czym przyjdzie się tym razem zmierzyć i gdzie wyląduje w celu wyjaśnienia zabójstwa kobiety. Co mnie zafascynowało? To, że za każdym razem pudłowałam w typowaniu mordercy (kiepskim byłabym policjantem), jak już w 100% wiedziałam, że to ta osoba to nagle gong w czoło kolejny zły obrany kierunek. To jest dla mnie zabawa, która wciąga i uprzedzam, że bardzo uzależnia. Podchodząc do „Wicierz” i wertując rozdziały myślę sobie, że tym razem uda się i przewidzę zakończenie i tu ...