Więzy nieba

,, Gestem nakazałam Bastowi, aby się zatrzymał, i wysłałam delikatny obłoczek powietrza, jak lekki wydech, aby zbadał ciemną budowlę pod kątem zagrożeń".

Słuchajcie, jak ja się stęskniłam za tymi bohaterami! W pierwszej części, gdy czytałam ją w styczniu pokochałam ich jak rodzinę, a nawet przyjaciół. I kiedy w końcu mogłam zacząć do nich powracać, to aż się wzruszyłam... Może dla was to głupie, ale ja niezwykle rzadko spoufalam się z bohaterami. Jeszcze nigdy nie zdarzyło mi się polubić ich wszystkich, bo nie cierpiałam kiedy w tajemnicy knuli przeciw sobie. Tutaj mamy taką bratnią więź. Może i nie wszystkim trzeba ufać, ale my o tym wiemy. Dodatkowo czujecie kto jest postacią złą, a kto dobrą, więc na nikim nie można się zawieść. Chwilowo to moja ulubiona fantastyczna seria. I nie prędko się to zmieni. Nie mogę też nie dodać noty do okładki, którą jestem urzeczona! Kocham wszystko, co jest niebieskie, a ta pozycja dodatkowo pokazuje, że to co jest piękne na zewnątrz ma też cudowne wnętrze.
Od pierwszej strony, czuć atmosferę końca pierwszej części. Jest to miłe, bo od razu wdrążyłam się w powieść. Akcja wciąż jest wartka. Aspasia nadal musi ukrywać fakt, że jest żywiołem, choć wykorzystuje go najlepiej jak potrafi. Może i wpierw kradnie obcych niewolników, zwłaszcza dzieci, ale potem ich wypuszcza. Daje im wolność. Od samego początku chce ich uwolnić, tylko nikt jej nie wierzy. Wciąż ma nadzieję odnaleźć swoją rodzinę i to mnie bardzo rozczulało. Nie dba o...

Drugi tom, napisanej z rozmachem, serii ŻYWIOŁY, postawił mnie w sytuacji, w której już dawno nie byłam (przynajmniej jeżeli chodzi o fantastykę). Otóż moi drodzy, nie umiem znaleźć słowa, które oznaczałoby "bardziej niż fenomenalna", jeżeli znacie takie, to bardzo chętnie pożyczę.
Czytając opis martwiłam się, że będzie to kolejna seria w stylu "każdy tom sobie" i choć główni bohaterowie się zmienili, to autorka w niesamowity sposób połączyła losy całkiem nowych postaci z tymi poznanymi w "Berle ziemi". Ta część należy do powietrza i fabuła rzeczywiście przyspiesza jak wiatr, którym włada Aspazja, kapitanka "Ancory". Autorka kolejny raz tworzy historię na cudownych wartościach. To lojalność, oddanie i poszukiwanie utraconej rodziny napędza Asp do ciągłego przeciwstawiania się okrucieństwu. Jednak tym, co podobało mi się najbardziej, było pokazanie, że nic nie jest czarno-białe. Może i zadziorna pani kapitan uwalnia kobiety i dzieci, jednak ceną za to jest niewola mężczyzn. Dylematy moralne są ogromne, a ich cena niewyobrażalna.
"Więzy nieba" to piękna, porywająca przygoda z bardzo wyrazistymi bohaterami, którzy swoimi charakterami doskonale wpisują się w ten, jak by nie patrzeć, klasyczny schemat walki dobra ze złem. Lekkie, płynne pióro autorki, sprawia, że czytając nie można się tak po prostu zatrzymać, ma się ochotę rzucić się w wir wydarzeń bez względu na konsekwencje. Magia płynąca z mocy jest hipnotyzująca i zaskakująca, szczególnie, kiedy pojawia się osoba...

Świetna. Aż brak mi słów, żeby opisać jak dobrze się przy niej bawiłam. Już nie mogę się doczekać kolejnego tomu <3

"Więzy Nieba" A. C. Gauge to kontynuacja "Berła Ziemi" i zaraz nowa historia o Żywiołach.

Głównymi bohaterami są Kairos i Aspasia, o których mogliśmy przeczytać (mniej lub więcej) już wcześniej. Tym razem głównym Żywiołem jest powietrze, a akcja dzieje się na morzu.

Bardzo podobało mi się to, że autorka po raz kolejny pokazuje nam, że dobro i zło to pojęcia względne i zmusza nas do kwestionowania własnej moralności. Asp nie miała kolorowego życia, tak samo jak każdy członek jej załogi. Mimo to udało im się stworzyć coś na wzór rodziny.

Mam wrażenie, że w pierwszej części było więcej wartkiej akcji, za to tutaj skupiamy się bardziej na psychologii bohaterów. Jest to napisane bardzo dobrze, także obie opcje mi pasują 😁.

Nie zapominajmy też o Shelii i Galenie z "Berła Ziemi". Oni wciąż próbują walczyć z wykorzystywaniem i torturowaniem Żywiołów. Z niecierpliwością czekam na trzecią część, aby zobaczyć jak rozwinie się ta historia.