Opinia na temat książki Wojna i pokój. Tom I i II

"Wróg idzie, aby zniszczyć nasz kraj, zbezcześcić groby naszych ojców, aby powlec w niewolę nasze żony i dzieci! Powstaniemy wszyscy jak jeden mąż i pójdziemy bronić naszego cara, naszego ojca! My, prawowierni Rosjanie, nie oszczędzamy naszej krwi, gdy idzie o obronę naszej świętej wiary, naszego monarchy i naszego kraju! Jeżeli jesteśmy dziećmi rodzonymi naszej ukochanej ojczyzny, odrzućmy precz niedorzeczne marzenia... Pokażmy Europie, co znaczy Rosja!"

Piękna, wielowymiarowa, przepyszna opowieść o Rosji czasów wojen napoleońskich. Lew Tołstoj potrafił mnie porwać, wciągnąć bez reszty w wir swojej opowieści. Wojna i pokój, miłość i cierpienie, wszystko tu znajdziecie i to w proporcjach doskonale wyważonych.

Kampania rosyjska Napoleona stała się wspaniałym tłem dla wszystkich opisanych wydarzeń. W końcu Rosja to nie tylko kraj, to ludzie, którzy mimo zagrożeń, mimo niebezpieczeństwa grożącego ich ojczyźnie, kochali się i nienawidzili, popełniali błędy i naprawiali je. Żyli. Tak po prostu.

"Wojna i pokój" to również szczegółowy obraz społeczeństwa tamtych czasów. Wyższe sfery i ich majątki ziemskie, wieczne bale i przyjęcia. Tradycyjny model rodziny i zdziwaczały książę Bołkoński. Masoni, wojskowi, przykładni mężowie i kobieciarze, których zwabiała uroda. Żony i matki, niewinne panny, wyrachowane kobiety, które wiedziały czego chcą i brały to. Wszystko tu znajdziecie, wojnę również, chyba co do tego wątpliwości nie ma, tyle, że ja wojen napoleońskich nie lubię zbytnio, więc się nad nimi rozwodzić nie zamierzam.

Dla zainteresowanych historią i kulturą Rosji powinna to być pozycja obowiązkowa, a jeżeli boicie się trochę objętości, mimo to spróbujcie, może Was też pochłonie świat opisany przez Tołstoja.

Opinia dotyczy CAŁOŚCI.