Opinia na temat książki Wyrwa

Okej, już rozumiem skąd tyle zachwytów Chmielarzem, ale nazywanie tej powieści „thrillerem psychologicznym" to przesada. Mamy bowiem do czynienia z obyczajówką, ale taką z tajemnicą. Cała książka to ogrom uczuć irytującego bohatera, który chce poznać okoliczności śmierci swojej żony. Autor, żeby zdradzić czytelnikowi tę tajemnicę, nagle z narracji pierwszoosobowej przechodzi na trzecioosobową, by znowu wrócić do poprzedniej, co jest zabiegiem śmiesznym, jakby fabuła nie została przemyślana. No ale dobrze. Przymknijmy na to oko. Tyle że dlaczego, gdy akcja przenosi się do czyjejś pracy, nagle pojawia się tyle przekleństw? Ale i to możemy potraktować lekko, nie uznać tego za wadę powieści. Nasz wybór. Cała reszta była już na przyzwoitym poziomie, więc jeśli pominiemy te dwa minusy oraz nie zrazi nas główny bohater, „Wyrwa" stanowi przyjemną lekturę. Zwłaszcza od momentu, gdy pojawia się kochanek zmarłej żony (co niestety zdradza już sam opis książki, więc czytelnik nie ma niespodzianki), bo wtedy w końcu zaczyna się dziać. A potem nadchodzi końcówka i... Cóż.

Czy mi się podobało? Tak sobie. Ale pewnie sięgnę po coś jeszcze autora. Tylko mam nadzieję, że następnym razem końcówka będzie... Zadowalająca.

„Kobieta może pracować, facet musi". Zostawiam Was z myślą bohatera-kretyna 💩
(Tak, bardzo go nie lubię, ale przesłuchałam audiobooka do końca, bo całkiem przyjemna jest ta proza Chmielarza)

Psst, nie przywiązujcie się do psa. Autor stwierdził, że potrzebuje czegoś, co chwyci za serce.

Pssssst, pojawia się przemoc seksualna.