Z anoreksją na pokładzie. Wyznanie stewardesy

Historia walki z bezwzględną chorobą.

,,Zaburzenia odżywiania są przypadłością jak alkoholizm czy seksoholizm, powiedziałabym więcej, są zdecydowanie bardziej niebezpieczne, jeśli chodzi o konsekwencje dla naszego organizmu i psychiki".

Takie książki powinniśmy promować na szeroką skalę. Sama spotkałam się z osobami, których ten temat dotyczył. Nie mogłam patrzeć jak moja koleżanka jadła w szkole kanapki. A dokładniej rzecz biorąc, kęsy. Do szkoły przynosiła zawsze dwie połówki złożonego chlebka z czego trzy połówki wyrzucała za okno, bo bardzo chciała dokarmiać ptaszki, które niby głodowały. Skórek nie jadła, bo twierdziła, że bolą ją od tego dziąsła i zostawał jej środek. Dwie reszteczki posmarowane masłem, gdzie i je zeskrobywała, bo podobno od masła bolał ją żołądek. praktycznie zostawały jej nikłe skrawki, które dzieliła na trzy razy i brała do ust tylko wtedy, kiedy pani w świetlicy na nią patrzyła. Nie mogłam pojąć dlaczego to robiła. Kiedy chciałam ją poczęstować czymkolwiek, bo wtedy w szkołach można było kupić wszystko, zawsze odmawiała. Chodziła ze mną do trzeciej klasy podstawówki i tylko przez dwa miesiące, bo potem mama ją przepisała gdzie indziej. Czasem słyszałam jak wymiotowała w toalecie, ale tłumaczyła to jelitówką. Ja sama nie znałam wtedy chorób, więc jej wierzyłam. Dosłyszałam jak wychowawczyni powtarzała innej nauczycielce, że to anoreksja, ale wzruszyłam ramionami, bo brzmiało to dla mnie tak samo jak jelitówka. Choroba, to choroba, nic nie mogłam na nią poradzić. Dopiero kie...

🤍Książka wzbudziła karuzele emocji. Jest bardzo wzruszająca. Uważam, że powinna być to wręcz obowiązkowa pozycja książkowa dla młodych dziewczyn, które w dobie mediów społecznościowych codziennie oglądają "ideały" pięknej sylwetki, nie konieczne zdrowej sylwetki. (Pamiętajmy "piękno" to pojęcie względne.) Sylwetki dziewczyn/kobiet/modelek, które mimo, iż mogą wyglądać przepięknie na pozowanej fotografii na swoim profilu, niekiedy retuszowanej mogą dążyć do takiej figury w sposób drastyczny, czyli poprzez tzn. głodówki. Dlatego uważam, że rodzice tym bardziej powinni się zainteresować z pojęciem "zaburzenia odżywiania", by móc jak najszybciej zareagować i jak najlepiej dbać o swoje dzieci.

🤍Ogromnie spodobało mi się w książce porównanie walki z anoreksja do lotu samolotem. Każdy etap jest starannie opisany. Walka z zaburzeniem opisana w formie przygotowania do pierwszego lotu samolotem uważam za świetny pomysł! Książka zabiera czytelnika w świat z zaburzeniem odżywiania. W świat, w którym walczymy z wiedźma jaka jest anoreksja. Do tego te piękne, wartościowe cytaty 👏🏻😍 Nie jeden sobie zaznaczyłam kolorowym długopisem.


🤍Przede wszystkim przerażające jest to jak czuje się osoba z anoreksja, jak wylicza każda najmniejsza kalorie, jak obwinia się za to, że zjadła skromny posiłek, jak całe jej życie jest podporządkowane tej wiedźmie. Ludzie wokół nie zdają sobie sprawy, z tego względu, że osoby z anoreksja są bardzo dobrymi aktorami i genialne maskują sw...

"Z anoreksja na pokładzie. Wyznania stewardesy" Katarzyny Zachacz.


Czytając tę książkę miałam całą paletę emocji wymalowaną na twarzy. Od smutku do radości. Pani Katarzyna w swojej debiutanckiej książce opowiada historię walki z zaburzeniami odżywiania.

Czy wiedzieliście, że w Stanach Zjednoczonych co 62 minuty umiera osoba chora na ED...? 1 na 10 osób nie otrzymuje pomocy...? Mną ten fakt wstrząsną.

Mam wrażenie, że obecnie choroby psychiczne (jaką niewątpliwie jest anoreksja, z którą zmagała się autorka) w dzisiejszych czasach nie są już tamatami tabu. Cieszę się, że są ludzie, którzy potrafią o tym mówić głośno. Swoim przykładem dawać przykład innym. Niezwykle cenne jest dawanie nadziei, wsparcia, rad i wskazówek w postępowaniu z chorobą. Tu należy się wielki ukłon w stronę Pani Kasi.

Cieszę się, że powstała ta książka, bo jestem pewna, że nie jedna osoba, która choruje, czuje się totalnie nie zrozumiana przez otoczenie. Ta pozycja jest idealna do podsuniecia bliskim, którzy chcą zrozumieć myślenie osoby chorej.
Zdecydowanie pozycja warta uwagi.

Jedyne co średnio przypadło mi do gustu, to metafory i porównania do lotu samolotem. Oczywiście rozumiem, że są to wyznania stewardesy i dlatego pojawiają się one w książce.

Koniec końców - polecam, szczególnie osobom, które mają w bliskim otoczeniu osobę zmagającą się z zaburzeniami odżywiania... Może po przeczytaniu tej książki łatwiej będzie Wam ją zrozumieć.
...

Książka napisana z perspektywy osoby, która nie ma specjalistycznego doświadczenia. Oparta na własnym doświadczeniu, miesiącach bardzo ciężkiej walki z chorobą jaka jest Anoreksja. Jak większość polskiego społeczeństwa, nie byłam świadoma jak bardzo poważnym, często zagrażającym życiu, schorzeniem są zaburzenia odżywiania. Książka podzielona jest na pięć części;
1. Błędne postrzeganie zaburzeń odżywiania przez społeczeństwo
2. Pierwsze oznaki i zmęczenie chorobą
3. Podjęcie pierwszych kroków w drodze do ponownej radości z życia
4. Walka z bólem psychicznym i fizycznym
5. Pułapki spowalniające proces leczenia
Autorka prowadzi nas "przez swego rodzaju podróż po życie wolne od choroby " opisuje bardzo ważny temat. Pięknie opisana prostym językiem, aby każdy mógł ją zrozumieć. Książka nie należy do grubasów, A dzięki temu można ją bardzo szybko przeczytać. Po tą książkę powinien każdy sięgnąć i zapoznać się z nią. Może pomóc Nie jednej osobie.