Zagubiona pszczoła

Znacie już historię Maciejki i Jacentego?

Jacenty, były policjant na emeryturze, wraz z żoną przeprowadził się na wieś, gdzie zajął się prowadzeniem pasieki. Ta praca to dla niego oderwanie od codzienności. Pewnego dnia jego żonę użądliła pszczoła, kobieta zapadła w śpiączkę. Tego dnia do Jacentego przychodzi młoda dziewczyna, Maciejka, pracująca w miejscowym pensjonacie, by kupić miód. Od tego dnia spędzają ze sobą coraz więcej czasu. Maciejka zainteresowała się życiem pszczół. Pomimo dużej różnicy wieku między bohaterami, ich relacje są coraz bliższe, dobrze czują się razem, opowiadają o swojej przeszłości. Dowiadujemy się o trudnym dzieciństwie Maciejki, o niezbyt udanym życiu małżeńskim Jacentego.

"Zagubiona pszczoła" to książka warta przeczytania, to historia dwojga ludzi "na życiowym zakręcie". Czy rozwiążą swoje problemy, czy znajdą zrozumienie?

Zapraszam do Mioduli, gdzie toczy się ta historia!

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, słyszałam o jej wcześniejszych powieściach jednak nie miałam przyjemności żadnej przeczytać, postanowiłam to zmienić właśnie przy okazji najnowszej książki Patrycji - "Zagubiona pszczoła", która całkowicie kupiła mnie swoją piękną, klimatyczną okładką i zainteresowała opisem. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko. Ja pochłonęłam historię bohaterów w jedno przedpołudnie. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie naprawdę świetnie i autentycznie wykreowani - nie są krystalicznie, popełniają błędy i postępują pod wpływem emocji, chwili. To postaci, które z powodzeniem moglibyśmy spotkać w rzeczywistości i takie z którymi śmiało moglibyśmy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Historia przedstawiona jest z perspektywy kilkorga bohaterów, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to świetny zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji. Jedni od pierwszych stron zaskarbili sobie moją sympatię, inni musieli sobie na nią zapracować, a kolejni niestety nie zyskali mojego uznania. Patrząc na sielską okładkę książki myślałam, że to co znajdę...

Niedawno skończyłam czytać najnowszą książkę Patrycji Żurek „Zagubiona pszczoła”, wydawnictwo Dragon.

Podczas czytania dowiedziałam się wielu ciekawostek o tych pożytecznych owadach, a co niektóre wiedziałam. A na pewno warto te owady chronić przed wyginięciem i zawsze się staram aby w moim ogrodzie było dla nich coś smacznego do przekąszenia.

Bardzo lubię książki autorki i jest to moje kolejne spotkanie z twórczością i jak zwykle się nie zawiodłam. Otrzymałam słodko-gorzką historię, pełną emocji oraz życiowych prawd. Poznajemy Maciejkę, która pomimo młodego wieku ma za sobą trudne dzieciństwo, które przeżyła wraz z mamą i siostrą w komunie. Jacenty były policjant już na emeryturze wraz z żoną przeprowadza się do Mioduli, gdzie przy hodowli pszczół odnajduje upragniony spokój.

Pomimo różnicy wieku pomiędzy tą dwójką zaczyna rodzić się uczucie.

Bohaterowie są tacy jak my popełniają błędy, podejmują trudne i niekoniecznie trafne decyzje, nie są idealni. Oprócz głównych bohaterów poznajemy jeszcze kilku innych, którzy sporo wnoszą do całej historii.

„Zagubiona pszczoła” to książka o relacjach rodzinnych, sekretach, tajemnicach, niespełnionych marzeniach, trudnych decyzjach, pragnieniu szczęścia i miłości. Historia zawarta na stronach powieści nakłania do refleksji, jednocześnie dając nadzieję na lepsze jutro.

Książkę Wam polecam.
...

Po trzech tygodniach nieczytania wróciłam stęskniona do książek. I to tak bardzo, że powieść przeczytałam jednego dnia. Byłam złakniona literek, lecz także porwała mnie akcja. Z każdym rozdziałem odkrywałam mądrość przelaną na kartki papieru, ukrytą w słowach i między wierszami. Nie bez znaczenia dla mnie były nazwy własne jak wieś Miodula czy pensjonat Lawendowa Chata. Tu przyroda jest wszechobecna. Brzęczało, bzyczało, ćwierkało, szumiało i pachniało. Tę książkę z racji jej walorów przyrodniczych najlepiej czytać na łące.

Książka urzekła mnie po wielokroć. Sama się czytała, ja tylko przewracałam kartki. Patrycja Żurek ma lekkość snucia wymyślonych przez siebie opowieści mocno osadzonych w naszych realiach. Mądrych życiowo. Zacznę od trzeciego planu. Mimo że jest on słabo rozwinięty, to jednak na tyle mocno, by zwrócić uwagę czytelników i społeczeństwa na problem ostracyzmu dotyczącego osób chorych. Chociaż nie są to choroby zakaźne, to jednak ich wygląd odstręcza, brzydzi, nawarstwia mity. Jedna z bohaterek o pięknej osobowości i silnym charakterze dotknięta jest łuszczycą. Łuska i zaczerwieniona skóra budzą obrzydzenie w młodym mężczyźnie, dla którego najważniejsza jest uroda i postrzeganie go przez pryzmat osoby, z którą jest.

To książka o byciu silnym, radzeniu sobie z przeciwnościami losu, lecz do czasu. Do czasu, aż nie zabraknie nam sił. Do czasu, aż nie skorzystamy z pomocy i doświadczeń innych, aż się nie wyżalimy, nie wypłaczemy, nie… Każdy...

Widzieliście film z roku 1991 „Moja dziewczyna”? Młody chłopiec umiera, ponieważ miał alergię na jad pszczeli, a wcześniej nadepnął na gniazdo tych owadów, kiedy szukał pewnej zguby. Pamiętam, że ta opowieść bardzo mnie poruszyła, widziałam ten film kilkukrotnie i za każdym razem na nim płakałam. Od tego momentu czułam też bardzo dużo respekt do pszczół, zwyczajnie bałam się ich i w sumie nadal za nimi nie przepadam… chociaż wiem, że są potrzebne i pożyteczne. Po prostu mam w sobie wewnętrzny, ogromny strach przed nimi, dlatego zawsze podziwiałam osoby, które zajmują się tymi błonkówkami, a taką postać możemy poznać w książce „Zagubiona pszczoła”. 🐝

Jacenty porzucił życie w mieście dla tego na wsi, po to aby zająć się swoją pasją, prowadzeniem pasieki. Marzenie się spełniło, ale niestety jego żona zapada w śpiączkę po tym, jak zostaje użądlona. Ta sytuacja powoduje, że mężczyzna zaczyna dostrzegać fakt, iż od dłuższego czasu oddalają się od siebie…. i wtedy w Mioduli pojawia się ona, Maciejka. I ona i on to dwoje zagubiony ludzi, czy odnajdą ukojenie w nowym miejscu, czy to co skrywają w sobie, zbliży ich do siebie?

Mogłoby się z pozoru wydawać, że Miodula to miejsce miodem płynące, poniekąd tak, ale znajdziecie tam nie tyko słodycz, a również poczujecie gorzki, cierpki smak… Autorka w swojej historii porusza wiele problemów, bo życie nie jest przecież proste… co chwilę napotykamy na wątpliwości i utrapienia, tak jak bohaterowie. Należy jednak pamiętać,...

Spodziewałam się sielskiej, uroczej obyczajówki, o ludziach którzy powinnie odnaleźć siebie. Jednak wiejski klimat to jedyne, co otrzymałam. Trochę zawód, a trochę zaskoczenie.

Relacje międzyludzkie nawet w małżeństwie nie muszą się opierać na prawdzie, choć powinny. Miłość rodzicielska też ma różne odcienie, czasem jednak maluje się w czarnych barwach. Ale to historia o konsekwencjach czynów, popełnianych w dobrej wierze, ale też z premedytacją. Każda akcja tworzy reakcję. To też powieść o stawianiu na siebie, o pewności siebie, jaką bohaterka musi odnaleźć.

Całość nie była wymagająca, a czytanie szło mi dość opornie, nie ciagło mnie do niej i nie czułam tej palącej potrzeby powrotu do lektury. Mimo moich obiekcji, nie mogę powiedzieć, że to zła książka czy historia. Po prostu akurat nie tego szukam w powieściach, nie zgrała się z moim gustem, ale warto przekonać się samemu, czy to jest historia dla Was.