Ślimoki

Dziś przychodzę do was z książką jednej z moich ulubionych polskich pisarek.
"Ślimoki" Patrycji Żurek to powieść obyczajowa, która klimatem przypomina mroczny thriller psychologiczny.
Ula to młoda dziewczyna, która przeprowadziła się ze Śląska na Pomorze, żeby odciąć się od przeszłości i uciec jak najdalej od rodzinnego domu. W barze, gdzie pracuje, poznaje Piotra, który dostrzega w dziewczynie smutek i udrękę. Chęć poznania powodów stanu dziewczyny przez nowego przyjaciela wywołuje w Uli niechciane wspomnienia. Rodzice, liczne rodzeństwo, to żyjące, i to nieżyjące.
Jakie tajemnice skrywa wielodzietna rodzina górnika z Mysłowic? Co tak bardzo trapi Urszulę?
Ta opowieść jest przeplatanką wspomnień dziewczyny z dzieciństwa z jej obecnym życiem. Po kolei poznawalam historię każdego członka rodziny Uli. Im bardziej wgłębialam się w życie rodzinne Ślimoków, tym większe przerażenie mnie ogarniało. Niewidzialne dzieci, maltretowana żona, wszechobecny alkohol, biedą, przemoc, poniżanie, znęcanie się, a wszystko podszyte odwołaniem do wiary i tradycji, oraz to, co w tym wszystkim jest najgorsze, brak reakcji otoczenia.
Ta książka to nie tylko wspomnienia, to walka o każdy następny dzień, walka o przetrwanie, walka chłopaka o dziewczynę, która nie potrafi policzyć się z przeszłością i ruszyć dalej. Ta książka jest jak wołanie o pomoc. Zwraca uwagę czytelnika na ogromnie ważny temat jakim jest zdrowie psychiczne.
Ta książka przeorała mnie emocjonalne. Była c...

❗TW: śmierć (dorosłych, dzieci), gwałt (zmuszanie do seksu; wykorzystywanie osoby niepełnosprawnej umysłowo), przemoc (psychiczna, fizyczna), trauma, samobójstwo, sceny erotyczne

Jezu, jak mnie irytuje Piotr. Nigdy nie zrozumiem rady typu ,,oprawcy trzeba wybaczyć", jak to ma wyglądać? ,,Tato, wybaczam ci, że zniszczyłeś życie wszystkim swoim dzieciom, jedno się zabiło, drugie uciekło, trzecie przez ciebie stało się niepełnosprawne, ale to nic, możemy się pogodzić, bo to dawno było"? XD Już pominę fakt, że on nie jest psychologiem i zamiast pomóc jej i zaprowadzić do lekarza, to ciągle naciska na to wybaczenie, znając ją bardzo krótko. Najzabawniejsze jest to, że Ula zauważa, że on tak wybiela jej ojca, ale postanawia z nim być, w ogóle ten związek jakiś randomowy jest.

Poza tym, książka o trudnej tematyce i może trochę przerysowana w niektórych momentach, za dużo zła w niej jest, ale wiadomo jakie rzeczy się na świecie dzieją, więc nie jest aż tak nieprawdopodobna. Trafi pewnie do tych, którym podobają się ,,Wrony" Dvorakovej. Mnie się nawet bardziej podoba niż ,,Wrony", ale przez to jak wykreowany jest Piotr wystawiłam niższą ocenę. Serio nie rozumiem czy on ma być taki trochę toksyczny i doprowadzić ją złego stanu psychicznego, czy jednak ma być zbawieniem i pomóc jej uporać się z traumą? Nie da się tego stwierdzić podczas czytania, bo obie opcje są równie prawdopodobne.

Widziałam w recenzjach, że korekta zawiodła (albo jej nie było, nie spr...

Znakomita pozycja, choć przecież problem jest dobrze znany, to jednak wydarzenia opisane w książce na długo kotwiczą się w pamięci, rodzą ogromne współczucie, każą rozglądać się dookoła czy aby nie ma wokół Nas dzieci, które potrzebują pomocy…polecam z całego serca zapoznać się z tym pełnym cierpienia i smutku obrazem.