Zdrada pachnie pomarańczami

Powieść „ Zdrada pachnie pomarańczami „ trudno mi zaliczyć do kryminałów, nawet do komedii kryminalnej. Jest to powieść obyczajowa, jeżeli ktoś chce komedia ze względu na humor i lekki język, jakim posługuje się autorka z małą tajemnicą kryminalną w tle.
Pierwszego maja 1981 roku w Olszanicy podczas festynu z okazji Święta Pracy, gdy zabawa trwa na całego trzy bajkowe postaci Bolek, Lolek i Tola obrobiły miejscowy bank. Milicja wszczęła dochodzenie, ale z marnym skutkiem, gdyż trop urywa się w pensjonacie
„ Trzy Buki „, w którym przebywają turyści. Niestety sprawców nie ujęto, sprawę umorzono a turyści rozjechali się do domów. Nie wiadomo, co padło łupem złodziei.
Mija 30 lat syn zmarłego właściciela „ Trzech Buków „ postanawia wyremontować upadły pensjonat i reaktywować jego działalność zapraszając na długi majowy weekend ludzi, którzy spędzili feralnego wieczoru weekend majowy.
Pojawia się cała plejada postaci zaproszonych przez managera pensjonatu a także inni, którzy wprosili się sami. Jednym z gości jest policjantka pracująca w archiwum policyjnym, która natrafiła na nierozwiązaną sprawę napadu na bank sprzed lat i postanowiła rozwikłać niewyjaśnioną zagadkę.
Zjazd gości doprowadza do wielu zabawnych sytuacji, gdzie prym wiedzie cudzoziemiec Ronald poszukujący swego ojca. Ronald posługuje się osobliwą polszczyzną, która była przyczyną wielu nieporozumień i wywoływała mój szczery uśmiech na twarzy. Jest przekonany, że w kraju je...