Złe miejsce

Co się może wydarzyć gdy dwa odległe światy zderzą się ze sobą?
Określenie „psychoza dysocjacyjna” nabierze dla nas smaku w umyśle, powodując mętlik w głowie...

Wren jest najstarszą z sióstr. Jest tą odpowiedzialną 19-letnią kobietą, która musi zmierzyć się z czyhającymi niebezpieczeństwami i bronić przed nimi swoją siostrę Sage.
Matka Wren wyszła z domu z jej 9-letnią siostrą Evie i już nigdy nie wróciła.
Wkrótce Wren odkryje, że jej całe dotychczasowe życie to kłamstwo, a wszystko za sprawą wizyty nieznajomego…

Nicolette zawsze miała wszystko, czego chciała…no może prawie wszystko. Kobiecie do szczęścia jest potrzebne tylko dziecko, wkrótce wraz z mężem Brantem zamierza adoptować.
Zamożna Nicolette odkrywa, że Brant ma przed nią sekrety, a wszystko za sprawą tajemniczej fotografii dziewczynki…

Chciałabym móc uchylić czoła autorce, że los Wren i jej sióstr był dla mnie zaskoczeniem, ale niestety, im dłużej brnęło się dalej, tym bardziej byłam rozczarowana. Sądzę, że niejeden czytelnik czuł się podobnie w tej sprawie.
Jeśli chodzi o życie Nicolette, to przyznaję, że byłam zaskoczona.
Przecierałam oczy ze zdumienia, by na końcu złajać siebie stwierdzeniem, że to właśnie ludzka psychika wciąż dla nas pozostaje jedną wielką zagadką.
Zarzucam natomiast autorce zbyt cukierkowy finał.
Nie wszystko w życiu układa się tak płynnie, nie zawsze ludzki umysł jest z taką łatwością ugłaskany.

O tej książce mogę napisać tylko tyle, że w sumie dość mnie wynudziła. Akcja ciągnęła się jak flaki z olejem, nic nie było ani ciekawe ani ekscytujące. Taki z tego thriller psychologiczny jak z koziej d... trąba.

Minka Kent to amerykańska pisarka thrillerów psychologicznych – na polskim rynku ukazały się już trzy z pięciu oryginalnie wydanych. W "Złym miejscu" opowiadana historia tocząca się dwutorowo – z jednej strony mamy Wren, 19letnią dziewczynę, która od dzieciństwa mieszka z matką i siostrami w małej, skromnej chacie w samym środku lasu, bez nowoczesnych udogodnieni takich jak prąd czy lodówka… Z drugiej jest Nicolette, szczęśliwa mężatka, która nagle zaczyna podejrzewać męża o zdradę. Jak te dwie sprawy się łączą?
Muszę przyznać, że wątek z Wren naprawdę mnie zafascynował. Narracja przedstawiona jest z pierwszej osobie naprzemiennie oczami tych dwóch bohaterek, co dodaje lekturze smaczku – nie patrzymy na świat obiektywnie, tylko przez pryzmat bohaterek. Czy można im ufać? Historia w kilku miejscach zaskakuje, czyta się szybko, a fabuła wciąga. Ja jestem usatysfakcjonowana, szczególnie że ostatecznie wszystkie pozorne niezgodności znajdują swoje uzasadnienie. Na pewno sięgnę jeszcze po kolejne książki autorki!

Bardzo mi się podobała. Wciągająca 😉

"Złe miejsce" to kolejny dobry thriller psychologiczny autorki. Jest tu małżeństwo: Nicolette i Brant. On - znany artysta fotografik, ona - pochodząca z bogatej rodziny. Do szczęścia brakuje im tylko dziecka. Pewnego razu, kiedy Brant wyjechał za granicę, a Nicolette jest sama, nad ranem do ich domu dzwonią dwie dziewczyny - Wren i Sage. Okazuje się, że były wychowywane w lesie, z dala od cywilizacji, w prymitywnej chatce. Nicolette zgłasza ich pojawienie się na policję. Chcąc im pomóc proponuje tymczasową opiekę.

Jak potoczą się dalsze losy tej czwórki? Co ustali policja? Kim są dziewczyny, które żyły odcięte od świata? Co z tego wyniknie dla Nicolette i Branta?

Autorka zaskakuje czytelnika, wychodzą na jaw pewne sekrety. Mamy tu historię opowiedzianą z perspektywy Nicolette oraz Wren. Czy one się łączą? Przeczytajcie - to wciągająca lektura! Czyta się szybko, mamy tu krótkie rozdziały. Zakończenie będzie zaskoczeniem! Autorka trzyma czytelnika w napięciu od pierwszych do ostatnich stron książki! Polecam!

Marzycie czasem o wyrwaniu się z tej pędzącej rzeczywistości i zaszyciu w jakimś miejscu z dala od cywilizacji? Mi przychodzą takie myśli do głowy. Uciec na koniec świata i żyć chwilą. Tylko po pierwsze jak docierałyby tam książki? I po drugie nigdy nie zrobiłabym tego swoim dzieciom.

Wren i Sage całe życie spędziły w lesie, nie znają innego świata. Gdy ich matka wraz z najmłodszą siostrą nie wracają z wyprawy do szpitala, młode kobiety zmuszone są opuścić swój dom. Co na nie czeka poza bezpiecznym kokonem, w którym żyły?

Równolegle śledzimy losy Nicolette, podejrzewającej swojego męża, znanego fotografa, o zdradę. Dostrzega wiele niepokojących sygnałów i za wszelką cenę dąży do poznania prawdy. Unika jednak bezpośredniej konfrontacji, a trucizna podejrzeń sączy jad w ich relację.

Byłam niesamowicie ciekawa, w którym momencie te dwie historie się przetną i w jakim kierunku mnie zaprowadzą. Niedopowiedzenia, którymi wręcz naszpikowana jest pierwsza część książki i stopniowo ujawniane tajemnice, budują klimat wywołujący nie tylko zaciekawienie, ale i najprawdziwsze ciarki. Prawda, którą odkrywa Nicolette i ta dotycząca losów Wren i Sage, wstrząsa i szokuje.

Wyjątkowość tej opowieści nie opiera się na pędzącej akcji, a na emocjonalnej huśtawce, którą funduje nam autorka. Począwszy od konsternacji, współczucia, złości, a skończywszy na niedowierzaniu.

Obawiałam...

Minka Kent to autorka, po której książki lubię sięgać. Zrobiłam to po raz trzeci i mam w planach także jej najnowszą powieść. Nie jest tak, że czekam z niecierpliwością na kolejne thrillery przez nią napisane, ale wiem, że ich lektura sprawi mi przyjemność. Rozumiecie coś z tego? Po prostu nie oczekuję od niej efektu wow, wielkich emocji, ani tego, że nie będę się mogła oderwać aż do ostatniej kropki. Ale jeśli potrzebuję czegoś lżejszego i niewymagającego, to mam wielką frajdę ze spotkania z jej bohaterami.

"Złe miejsce" podobało mi się najbardziej z tych trzech książek autorki, które już za mną. Wyróżnia się niewątpliwie najbardziej oryginalną fabułą, choć kojarzyła mi się ona z pewną trylogią, którą czytałam jako nastolatka.

A propos nastolatek. Wyobraźcie sobie, że dorastacie w małym domku w środku lasu. Nie macie telewizji, internetu czy komórki. Nie chodzicie do szkoły. Cały Wasz świat ogranicza się do tej chatki, nie znacie żadnych sąsiadów, nawet nie wiecie, czy gdzieś w pobliżu mieszka ktoś inny. Działa na wyobraźnię, co? Myślę, że autorka mogła bardziej rozwinąć ten wątek, odsłonić przed nami więcej szczegółów takiego życia i mocniej zagłębić się w odczucia Wren, bo to ona jest jedyną narratorką z tego kręgu, mimo że wychowywała się tam razem z Sage i Evie. Punktem wyjścia dla tej historii jest choroba tej ostatniej, na tyle poważna, że opiekująca się nimi kobieta zdecydowała się zabrać ją do lekarza. I nigdy nie wróciły.

Rozdziały z ...

Początkowo nie widziałam żadnego połączenia pomiędzy narracjami prowadzony z perspektywy dwóch bohaterek, chociaż miałam jakieś swoje spekulacje. Gdy ich losy się ze sobą złączyły, wszystko wydało mi się logiczne. Zetknięcie się sióstr po ucieczce z zupełnie innym światem jaki znały do tej pory budzi ogromne zdziwienie, ale pokazuje także, że w dzisiejszych czasach można żyć zupełnie inaczej – historia Wren naprawdę intryguje. Książki Minki Kent mają to do siebie, że czyta się je wręcz ekspresowo i tak było też z tą pozycją – można przy niej spędzić przyjemny wieczór, dać się wciągnąć porywającej historii, która nie wymaga od nas maksymalnego skupienia ale sprawia wiele frajdy. Fabuła jest ciekawie poprowadzona choć potrzebuje trochę czasu aby się rozkręcić. Brak poruszania niepotrzebnych wątków, odciągających czytelnika od głównego. Zakończenie jednak wydaje się nieco mało realne i możliwe do wystąpienia w prawdziwym życiu – aż takie zbiegi okolicznością zdarzają się niezmiernie rzadko. Jednakże to fikcja literacka, a w niej wszystko może się wydarzyć.

Czy świat to naprawdę takie „Złe miejsce” jak uważały siostry?

Było to moje pierwsze spotkanie z autorką, książkę wypożyczyłam
z biblioteki, zainteresował mnie opis. 😊

Książka od pierwszych stron mnie wciągnęła, przeczytałam ją w ciągu dwóch dni. Pierwsze podejście liczyło dokładnie 160 stron, a drugie resztę książki. Ciekawa i zarazem mroczna historia. Książka jest podzielona na dwie odrębne historie, które oczywiście składają się w końcu w jedną całość. Akcja toczyła się szybko i nie była zawiła. Naprawdę mi się podobała. Dwie siostry mieszkające w głębi lasu, zupełnie odcięte od świata – bardzo intrygujący wątek. Tego byłam bardziej ciekawa w tej książce, czy uda im się przetrwać i poznać prawdziwą cywilizację.

Spodziewałam się takiego zakończenia – bardzo pięknego, wręcz cukierkowego. Mimo wszystko uważam, że
książka jest godna polecenia.

Podobał mi się klimat, to, że mieszkając na "odludziu" bohaterki faktycznie zachowywały się jak odcięte od świata - to było czuć! To była ciekawa pozycja, niestety nie pamiętam zakończenia.