Zniknięcie Annie Thorne

Płaska, nudnawa, przegadana opowiastka oparta na oklepanych schematach. Nie wiem co mnie podkusiło, żeby ją przeczytać. Motyw o dzieciach wskrzeszonych został o wiele lepiej wykorzystany w "Zimowych dzieciach" - ta książka przynajmniej była ciekawa, zajmująca, rewelacyjnie napisana. "Zaginięcie Annie Thorne" niestety dalekie jest od czegokolwiek. Wieje nudą, cała książka w zasadzie jest o wszystkim i o niczym, ani nie został porządnie wykorzystany motyw z zaginieciem, ani to, że w miasteczku znów coś zaczęło się dziać, coś tam napomknięte zostało i tyle. Ani nie został wykorzystany motyw z podziemną jaskinią i legendą z nią związaną, ehhh paplanina bez większego ładu i składu, byle by tylko stron natrzaskać. Naciągane 4/10 a książka ląduje na półce z wymęczonymi rozczarowaniami. Całości dopełnia żałosny  główny bohater - pijaczyna i hazardzista z długami. 

Ponad dwadzieścia lat temu Annie Thorne zaginęła.
Po dwóch dobach wróciła do domu, ale już nigdy nie była tym samym dzieckiem.
Dziwne zachowanie, zagadkowe zniknięcie prowadzą do kopalni.
Śmierć siostry oraz upływający czas nie powstrzymują Joe przed powrotem do rodzinnego miasteczka Arnhill i wyrównaniem rachunków sprzed lat.

Ufff, nareszcie wymęczyłam.
Przyznam, że nie rozumiem zachwytu nad tą książką oraz prozą C.J Tudor.
Pisarka jest karykaturą uczennicy Stephen’a Kinga.
Można było ciągle się natknąć na nieudolne kopiowanie mistrza grozy, w tym specyficznego poczucia humoru.

Fabuła powieści chociaż interesująca, to muszę podkreślić, że akcja rozwija się dopiero od połowy lektury.
Autorka chciała nas zaskoczyć, manipulowała faktami, by na koniec wbić nas w fotel. Chciałabym, żeby ze mną było podobnie, przynajmniej końcowe wrażenie miałabym lepsze, ale oceniając całość, sam pomysł zasługuje tylko na poklask.

Nie czytałam jeszcze " Kredziarza". Nie mam zatem porównania do tej książki. Bardzo rzadko albo jeszcze rzadziej czytuję Kinga więc nie widzę analogi i nawiązania do jego pozycji. Nie mniej jednak "coś" w tej książce jest. Jest mroczna i tajemnicza. Zawiera elementy horroru i zjawisk paranormalnych. Ale tak naprawdę rozwija się wciągając czytelnika dopiero w połowie. Pomysł na fabułę podobał mi się ale brakowało wartkiej akcji i narastającego napięcia. Zakończenie jednak sugeruje, że zło istnieje nadal. Wolę pozytywne rozwiązania zagadek. Takie niedokończone pozostawiają zbyt duże pole do popisu dla mojej fantazji.

Trochę tę książkę "wymęczyłam", a raczej to ona mnie trochę zmęczyła. "Kredziarz" był zdecydowanie lepszy. "Zniknięcie..." bardzo przegadane, dłuuuugo się rozkręca. Miejscami miałam wrażenie, że pisał to ktoś zupełnie inny, może nawet jakaś mało rozgarnięta "sztuczna inteligencja". Faktycznie, to co już zauważyli inni czytelnicy, czuć dużą inspirację Kingiem. Jednak owo domniemane "naśladownictwo", w moim odczuciu, jest dość nieudolne.

W sumie to bardziej interesował mnie wątek przemocy w szkole i znęcania się nad słabszymi, oraz "bezradność" tych, którzy coś z tym powinni byli zrobić, niż powody powrotu Joe Thorna do rodzinnej wioski. No cóż, ode mnie tym razem tylko pięć gwiazdek, z wiarą, że był to tylko "wypadek przy pracy" i że dalsze książki autorki są zdecydowanie lepsze.

Literacki debiut C.J. Tudor pod tytułem “Kredziarz” zapełnił autorce miliony fanów. Miałem czytać jej pierwszą powieść przedpremierowo i powiem szczerze - to była naprawdę dobra książka. “Zniknięcie Annie Thorne” w dalszym ciągu oscyluje wokół tajemniczych miejsc, postaci i ogarniającego bohatera mroku ale niestety poprzeczka zawieszona przez “Kredziarza” jest w tym wypadku za wysoko.

Główny bohater powraca do rodzinnego miasteczka jako nauczyciel ale jego przeszłość skrywa wiele tajemnic więc pozycja pedagoga w szkole nie jest główną motywacją. Ciężki klimat miejscami przypominający “Smętarz dla zwierzaków” Kinga czy nawet sceny prosto z Egzorcyzmy nie podnoszą artyzmu pozycji, a raczej powodują grymas w stylu “gdzieś to już czytałem”. Finał może nie jest rozczarowujący ale liczyłem na coś nadnaturalnego jak np. w “Outsiderze” Kinga. Druga powieść C. J. Tudor to mimo wszystko dobra, mroczna pozycja i tak, w dalszym ciągu jestem jej fanem - czekam na kolejne.

Jak dotąd każda książka autorki była dla mnie strzałem w dziesiątkę, tak tym razem coś nie zagrało. Mam bardzo mieszane uczucia, bo z jednej strony nie ma konkretnej rzeczy, do której mogłabym się przyczepić, a z drugiej już podczas lektury, jak i długo po niej, nie mogę się pozbyć wrażenia, że to najsłabsza książka C.J. Tudor, jaką przeczytałam.

Joe Thorne wraca do miejscowości, w której się wychował i podejmuje posadę nauczyciela. Powrót do społeczności, w której każdy zna każdego okazuje się niełatwy. Szczególnie, że zamieszkał w domu, w którym doszło do makabrycznej zbrodni. Mężczyzna jednak ucieka przed mafią, która ściga go za długi, więc takie rzeczy nie robią na nim wrażenia. Ktoś ewidentnie jest niezadowolony z powrotu mężczyzny i stara się na wszelkie sposoby go wykurzyć. W swoich działaniach nawiązuje do wydarzeń sprzed wielu lat, kiedy to młodsza siostra Joe’go, Annie zniknęła bez śladu na dwa dni, po czym wróciła. Całkowicie odmieniona i na swój sposób przerażająca.

Lubię napięcie w thrillerach, ale tutaj stało się coś dziwnego – mam wrażenie, że narrator momentami specjalnie utrzymywał pewne fakty w tajemnicy przed czytelnikiem, grając w dziwną grę na zasadzie: wiem, ale nie powiem. Takich momentów było kilka, jednak nie zwiększyły one odczuwanego przeze mnie napięcia, a wręcz sprawiły, że z zażenowaniem przewróciłam oczami.

Nie poczułam więzi z żadnym z bohaterów. Do tej pory ciężko mi powiedzieć co się tak naprawdę wydarzyło w t...

Nie podobała mi się ta książka. Jak do tej pory to najgorsza z jej książek. Nie wciągnęła mnie i nie byłam ciekawa co będzie dalej.

To druga książka tej autorki jaką czytam(kiedyś sięgnęłam po Kredziarza i byłam nim zaaachwycona!) i zdecydowanie mnie pochłonęła. Idealna dla osób lubiących nieco ciemniejsze historie i tajemniczy styl pisania. Dodatkowo - dla lubiących przeskoki czasowe, trzeba powiedzieć, że w książce są rozdziały 'z teraz' i sprzed 25lat, stąd akcja jest wzbogacona 'o to co kiedyś' . Moim zdaniem w książce świetnie zostały połączone ze sobą różne wątki - wszystko jest spójne, nie ma niedociągnięć. Co prawda pod koniec powieści można powiedzieć że wszystko się wyjaśnia, jednak epilog zostawia nam otwarte zakończenie. Wiele fragmentów mnie zszokowało - przyznam się czytając w miejscu publicznym musiałam zakrywać opadającą szczękę 🤭. Z kolei w domu czytałam jeden rozdział mojej mamie, wciąż będąc pod wrażeniem fabuły - co tam się stało... Jedno słowo: ŁUP. I tym razem wcale to nie moja szczęka na podłodze 😂Musicie przeczytać!!!
Gwarantuję, że dla lubiących thrillery/dreszczowce ta książka nie zawiedzie. Mnie momentami pochłonęła do reszty, i jestem pewna że moja przygoda z tą autorką dopiero się zaczyna. Szczerze polecam tą lekturkę, jeśli szukacie dreszczyku emocji.
ZAPRASZAM NA INSTAGRAMA @azetowa

Historia o tym, że pewne zdarzenia widziane przez różne osoby mogą wyglądać zupełnie inaczej. I że każdy ma swoją prawdę.