Zorza polarna

Słyszałam o tej trylogii wiele zachęcających opinii, przez co spodziewałam się czegoś lepszego i niestety troszkę się zawiodłam. Jednak mimo wszystko książka ta i tak bardzo mi się podobała i na pewno przeczytam drugą część. To po prostu jest tak, że każda książka ma w sobie to coś - w jednych jest to silniejsze, w innych mniej. Tutaj właśnie spotkałam się z tym, że ten coś nie był taki mocny, taki silny i przykuwający uwagę, ale mimo wszystko był. Faktem jednak jest to, że książka ta zdecydowanie nie jest dziecinna. Plusem jest mnóstwo akcji, bo nim zakończy się jeden wątek, zaczyna się kolejny, który jest lepszy od tego wcześniejszego i tak na zmianę. Bardzo mi się to podobało. Na początku jednak jakoś niespecjalnie spodobała mi się ta książka i byłam niemalże pewna, że niczym już mnie nie zaskoczy. Nie czułam takiego przyciągania, jednak później wszystko się zmieniło i czytałam tę książkę z wielkim zaciekawieniem. Co do bohaterów - są bardzo ciekawi i szybko można się z nimi "zsympatyzować". Szczególnie Lyra jest bardzo miłą postacią, ale moje największe uwielbienie zdobyły dajmony. W zasadzie bez wyjątku, nawet polubiłam złotą małpę pani Coulter. Wprowadzenie czegoś takiego w książce było genialnym pomysłem i myślę, że Pullman jest fantastyczny, ponieważ wpadł na coś tak oryginalnego. Bo przynajmniej ja jeszcze nigdy nie spotkałam się z czymś takim, by każdy człowiek miał swojego dajmona, część duszy. Ta więź między ludźmi a ich dajmonami jest niesamowita, aż sama zapragn...

Jedna z najlepszych epickich serii fantasy ever.
Bardzo dobrze, że seria zostaje wznowiona.

Wcześniej część ta znana była pod tytułami: Zorza północna lub Złoty kompas.
W skład cyklu wchodzą trzy tomy:


Zorza północna
Magiczny nóż
Bursztynowa luneta

To jedna z moich ulubionych trylogii. Jest taka... oryginalna. Film nie umywa się do książki, dlatego nie zrażajcie się do niej jeśli najpierw obejrzeliście tą bajkę. Pozostałe części są równie fascynujące jak ta. Polecam!

Książka zdecydowane lepsza od filmu, jednak przez pierwsze 50 stron męczyłam się. Autor musiał wszystko objaśnić, rozumiem. Teraz zabieram się za czytanie drugiej części. Polecam.

Mała ciekawostka. Dajmon bohaterki na dosłownie chwilę zmienia się w SMOKA :D Ale tej scenie jest poświęcone tylko 1-2 zdania.

Świat przedstawiony bardzo mi się podoba. Uwielbiam widzieć jak jakiś człowiek ma za towarzysza, przyjaciela itd jakieś zwierze, najlepiej takie, które mówi. (Czy ogólnie cokolwiek innego co, w skrócie, nie jest człowiekiem. I nie mam tu na myśli wiedźm, magów, ludzi z innej planety itd, bo to dalej człowiek). W tej książce to jest, dlatego od zawsze chciałem zapoznać się z tym cyklem. Także dajmony są tym co chciałem zobaczyć. Co prawda bardzo brakowało mi wyjaśnienia, w jaki sposób się one pojawiają. Czy po prosty znikąd tak jak znikają jak człowiek ginie? Czy się rodzą? No... nie wiadomo. Mam nadzieje ze później jest to wyjaśnione.

Fabuła... fabuła jest.. cóż... jest po prostu okej. Były rzeczy, które mi się podobały, ale również takie, które uznałem za zbyt dziwne i niezrozumiałe, zagmatwane. Przy okazji teraz już wiem, dlaczego film ma tak niską ocenę. Bo bardzo różni się od książki. Do połowy książki jako tako jest zgodny. I dość uproszczony, a potem bardzo się rozjechał, nie spodziewałbym się ze aż tak. Mam nadzieje, że nowy serial HBO będzie zdecydowanie lepszy. Ale wracając jeszcze do filmu. Mimo sporej ilości wad fabularnych co do książki to jest dobry. To dzięki niemu dowiedziałem się bardzo dawno temu ze istnieje też książka. Dla mnie wtedy jako... młodszej osoby film był jednym z najbardziej ulubionych.

Wiedział...

Szczerze to nie mam pojęcia skąd takie dobre opinie. Mnie się to zbytnio nie podobało, ani mnie nie przekonało. Postacie były dla mnie mało interesujące. Nie przekonało mnie w najmniejszym stopniu bohaterstwo Lyry, podobnie było z dajmonami. Właściwie nie do końca zrozumiałam, na co tam one są (no oprócz tego, że są towarzyszami). Chyba tylko pomysły z Pyłem i niedźwiedziami jako tako do mnie trafiły - z tego można by stworzyć naprawdę ciekawą historię. Jeśli chodzi o akcję to po prostu mnie znudziła, była często naiwna. Od połowy książki to już przestałam prawie w ogóle uważać na to, co czytam - myślałam tylko o tym, żeby już skończyć. Dialogi były sztywne i wymuszone, a warstwa emocjonalna, moim zdaniem, mocno spłycona. Mam wrażenie, że jestem za stara do tej książki.

Jeeej, książka mnie zaskoczyła! Niestety zanim sięgnęłam po książkę, obejrzałam film, który wcale mnie nie zachwycił. Jednak w bibliotece trafiłam na pierwszą część Mrocznych Materii i jestem rada, że ją wypożyczyłam! Książka wciągnęła mnie z niesamowitą siłą, postacie, fabuła i styl pisania pana Pullmana są naprawdę niesamowite. Szczerze polecam. Mnie też interesuje, jakby się potoczyło moje życie jakbym miała dajmona :)

Na prawdę świetna trylogia! Polecam wszystkim!! Jestem troch zła na siebie że najpierw obejrzałam film bo dużo jest w nim pozmieniane ale ogólnie jestem zachwycona pomysłem Pullmana i jego koncepcją świata.. Uwielbiam jak czytam o czymś co odbiega od naszej szarej rzeczywistości :)....Jak najbardziej mam zamiar wrócić kiedyś do Mrocznych Materii...

Powiedziałabym, że bardzo długo się rozkręca. Są pośrednie wątki akcji, ale one tak nie rozkręcają całości jak wydarzenia dziejące się w Bolvangarze. Wtedy dopiero zaczyna sie okres, kiedy nie możesz oderwać sie od książki. A niedźwiadek Iorek jest mają ulubioną postacią tego tomu ;)

Jedna z lepszych książek fantasy jakie do tej pory czytałam. Zgadzam się z Cissy: wreszcie coś innego; żadnych elfów, trolli itp. Wszystkie bajkowe postacie zastąpione dajmonami, bez których ta książka nie byłaby taka sama. Całą trylogię polecam gorąco fanom gatunku i nie tylko ; ))

Bardzo mi się podobała. Świetne zawiązanie akcji, świetna fabuła. I wreszcie jakaś nieszablonowa fantastyga - bez elfów, orków i tych innych potworków. Za to z dajmonami, które dodają niepowtarzalnego uroku.

Oglądałam film i mówiąc szczerze, nie podobał mi się, ale książkę przeczytam, ale na pewno nie w najbliższym czasie, choć kiedyś na pewno xd

Pytanie: czy książka jest lepsza od filmu? Ekranizację oglądałam, ale jakoś specjalnie mnie nie ruszyła. Czy warto chociaż tykać powieść?

Postaram się przeczytać jeszcze w te wakacje, daawno temu oglądałem film i pamiętam, że bardzo mi się podobał :p Czas na książkę.