Zwodniczy punkt

Mroczne stonogi z kosmosu.

Amerykańscy naukowcy odkrywają dziwny meteoryt. W jego wnętrzu znajduje się coś, co może zburzyć cały dotychczasowy porządek świata, a przy okazji umożliwić dotychczasowemu prezydentowi kolejną kadencję – jego przeciwnik jest bowiem bardzo negatywnie nastawiony do NASA, którą uważa za bezużyteczną i otwarcie o tym mówi. Gdyby teraz agencja odniosła spektakularny sukces, lud na pewno doceniłby wsparcie obecnego prezydenta dla badań NASA.

Walka o stołek prezydencki z dowodami na życie pozaziemskie w tle. Spisek, komandosi-mordercy, walka na śmierć i życie – cały Brown. Nie do końca moje klimaty, ale czyta się przyjemnie.

Senator knuje, jak by się tu wdrapać na stołek prezydencki. Prezydent knuje, jak by się tu nie dać wysadzić z siodła. NASA knuje, jak by tu nie dopuścić do odsunięcia jej od dopływu nieograniczonych funduszy. Asystentka senatora knuje, jak by tu przy jego pomocy zrobić karierę polityczną. Córka senatora knuje, jak by się tu od ojca całkowicie i definitywnie odpępowić. Wykorzystując najnowsze i najwspanialsze zdobycze ludzkiej techniki, szeregowi agenci knują, jak wykonać zadanie uknute przez ich tajemniczego rozkazodawcę. Szef agencji knuje działania podyktowane częściowo pragnieniem zemsty za śmierć córki, która zginęła z rąk terrorystów, którzy już nic nowego nie uknują, bo okazali się terrorystami-samobójcami.

W środku arktycznego lodowca czujniki NASA odkryły meteoryt. Szybko okazuje się, że owe satelitarne czujniki niczego nie odkryły, bo były po prostu popsute, ale to głupstwo, bo natychmiast, jak diabełek z pudełka wyskakuje kanadyjski geolog, który tego epokowego odkrycia dokonał. Po chwili wychodzi jednak na to, że Kanadyjczyk też nie miał z odkryciem nic wspólnego, być może dlatego, że zmarł - w bliżej nieznanych okolicznościach zresztą. Szybko dowiadujemy się także, że meteoryt tak naprawdę nie był meteorytem, w co uparcie wierzyli najznakomitsi uczeni, a co odkryła kobieta pracująca przy sporządzaniu skrótów raportów.

Do tego wszystkiego mikrobot wielkości owada, przenoszący kamerę oraz strzykawki z trucizną, to głupstwo niewarte wspomnienia...

Wznowienie "Zwodniczego punktu" to idealna okazja do przypomnienia sobie za co uwielbiałam twórczość Dana Browna. Chociaż akurat ta, trochę odbiega od "standardu" autora, to ciągle jest to świetna rozrywka.

Historia pełna sensacji, tajemnic, intryg - czyli wszystkiego co powinno się znaleźć w dobrym thrillerze. Wątki polityczne, walka o władze, mistyfikacja, brawurowe ucieczki, i jeszcze meteoryt i NASA. Dużo, ale idealnie wyważone. Nie zabraknie też emocji, a całość wręcz czyta się sama. I mimo, że z książkami sensacyjno - politycznymi nie zawsze mi po drodze, tak "Zwodniczy punkt" mogę tylko gorąco polecać.

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo Sonia Drago

Dan Brawn to autor książek, które szybko stały się bestsellerami. „Zwodniczy punkt” czytałam już dawno temu, ale bardzo chętnie przeczytałam go ponownie i jak zwykle nie zawiodłam się lekturą. Chociaż ta książka jest napisana w innym stylu niż znany chyba każdemu cykl z Robert Langdon, nie znaczy, że jest gorsza. Uwielbiam połączenie sensacji z przygodą i tak jest właśnie tutaj.

Rachel Sexton to córka senatora i pracownik NRO. Została zaproszona przez prezydenta Stanów Zjednoczonych na wyspę Wallops, na której znajduje się jedna z najstarszych baz kosmicznych NASA, a stamtąd na Arktykę. Do niej dołącza Michael Tolland, który jest oceanografem. Mają oni za zadanie zbadania meteorytu, który znajduje się od około 300 lat w lodowcu. Odkryto w nim pozaziemski, wysokorozwinięty organizm. Okazuje się, że jest mistyfikacja, a człowiek, który za tym stoi zrobi wszystko, aby prawda nie wyszła na jaw. Rachel i Michael musza uciekać przed komandosami-zabójcami. Ich nowe zadanie to odkrycie kto stoi za zwodniczym punktem oraz ostrzeżenie Białego Domu.

„Zwodniczy punkt” to książka pełna intryg i tajemnic. Wciąga od pierwszych stron i nie pozwoli odłożyć się ani chwalę. Autor z niezwykła dokładnością opisał pracę Rachel i Michela, którzy nie jeden raz otarli się o śmierć. Znajdziemy tutaj zagadki z mikrobiologii oraz ciekawostki z geologii. Świetnie rozwinięty wątek polityczny i w...

No i masz... a raczej nie masz. Kolejna książka Browna, ostatnia z pakietu czterech który zakupiłam urzeczona Kodem Leonarda da Vinci. Ambicja mnie kiedyś zniszczy i zabije, bo wymyśliłam sobie, że przeczytam ją w oryginale. Karygodny błąd. 
 
Książki wydawane na rynek brytyjski są beznadziejne dla polskiego czytelnika, przyzwyczajonego do akapitów, myślników przed dialogami (a nie w treści akapitu, których na całą książkę występuje słownie jeden...) Owszem, można się przyzwyczaić, ale już sam skład książki odsuwa czytelnika od możliwości porwania...
 
Druga kwestia to temat. Temat, który jest mojej duszy zupełnie obcy. Nie jestem w stanie ocenić czy Kod Leonarda był równie najeżony specjalistycznym słownictwem, bo o architekturze, Graalu i ogólnie tej tematyce coś niecoś wiem... A o NASA wiem tyle, że gdzieś tam jest - być może dlatego książka mnie nie wciągnęła. Dodatkowo na samym początku usiłowałam tłumaczyć niemal każde obce mi słowo - było ich zdecydowanie za dużo...
 
Prawdopodobnie dlatego Zwodniczy Punkt mi nie podszedł. Daję o cała gwiazdkę więcej niż uważam, tylko i wyłącznie dlatego, że usiłuję być sprawiedliwa. To nie jest wina autora ze ambicja mnie zżarła z ciamlaniem i na tej książce poległam. Chyba ją jednak dokończyłam, ale takiej 100% pewności mieć nie mogę. 

Po przeczytaniu sześciu poprzednich książek D. Browna wiedziałam czego się spodziewać... Ale szczerze muszę przyznać, że ta pozycja przeszła moje najśmielsze oczekiwania!
Wartka akcja, dokładnie przemyślany każdy jej elemen, spisek w który zamieszane jest polityka i tajemnica, którą odkrywasz kawałek po kawałku- i kiedy myślisz, że już jesteś blisko, że zaraz wszystko stanie się jasne... rozwiązanie odpływa na grzbietach oceanicznych fal! A to wszystko osadzone w bardzo zwartym świecie... Zawsze jestem pod wrażeniem wielości informacji, nazw i faktów, które D. Brown przemyca do swojej fabuły. Szczerze polecam!