Opinia na temat książki Życie Violette

"Życie Violette" Valerie Perrin to głównie powieść obyczajowa, choć znajdziemy w niej niejeden romans, a nawet kryminalną zagadkę. Piękne wydanie w twardej zdobionej kwiatami oprawie.

Vio­let­te To­us­sa­int je­st do­zor­czy­nią na cmen­ta­rzu. Porządkuje groby, wymienia kwiaty, sprząta znicze… i stara się pocieszyć odwiedzających go żałobników. Niesie otuchę i wsparcie, a przede wszystkim słucha zarówno pięknych, jak i smutnych historii. Sama mogłaby niejedną opowiedzieć: o córce, która zginęła w straszliwym wypadku, o ukochanym mężu, który pewnego dnia zniknął…

"Gdyby za każdym razem, kiedy o Tobie myślę, wyrastał kwiat, ziemia byłaby jednym wielkim ogrodem ".

Szczególną uwagę zwraca tu język, piękny, bogaty, niemalże poetycki. Znajdziecie tu mnóstwo prostych, lecz głębokich myśli. Panuje tu dość nostalgiczny klimat, jednak mimo wszystko ciepły i pełen nadziei. Violette jak nikt potrafi docenić szczęście skrawające się w najprostszych codziennych czynnościach, nie przyszło jej to łatwo, musiała najpierw przeżyć największą z tragedii, jaką jest utrata dziecka, pogodzić się z traumą i oswoić śmierć.

"Każdy mój dzień to prezent od losu. Tak też mówię sobie codziennie rano, gdy otworzę oczy".

"Życie Violette" to hymn pochwalny na cześć radości z małych rzeczy: wzrusza, zachwyca, zmusza do refleksji. Bajkowe krajobrazy Burgundii, opowieści o życiu snute na cmentarzu, śmiech i łzy, które mieszają się z aromatem kawy o poranku. Życie i wszystkie jego odcienie. I niezłomna wiara w szczęście. Mimo wszystko.