Anna Klejzerowicz

Aaa, I jeszcze mieszkanie w mieście zostawiłam... razem z całym tamtejszym "bagażem" ;-)

Ja przez wiele lat miałam ciemnię w domu :-)
Co jeszcze "porzuciłam" dla pisania?... Teatr. Przez wiele lat moje życie było związane z teatrem sopockim. Publicystykę, bo też nie mam na nią czasu. Oczywiście nie do końca, czasem do tego wracam, jak do fotografii, ale nie da się ciągnąć dziesięciu srok za ogon, przynajmniej po równo :-)

Kiedy wpadła mi w ręce "Kasika Mowka", w ogóle nic nie wiedziałam o autorce. I szczerze mówiąc niewiele o jej Mamie. Zaciekawiła mnie po prostu książka - i wsiąkłam.
Każdy jest czyjąś córką, albo synem ;-) To naprawdę nie oznacza, że nie jest przede wszystkim sobą.

A ja kochałam ciemnię... Wspominam te klimaty z nostalgią, dla mnie to była magia. Alchemia! :-) Ale teraz fotografia zeszła już u mnie na drugi plan, nie z powodu ciemni, tylko pisanie stało się jednak najważniejsze.

Ha... bez aparatu nie znalazłam :-( Ale na allegro na pewno znajdziesz, trzeba by się dogadać, żeby ktoś za drobną opłatą skserował :-)
Ech, czasem tęsknię za tamtą "prawdziwą" fotografią, cyfrowa to już nie to samo... Choć teraz już czasu bym nie miała na przesiadywanie w ciemni. Książki wymagają oddania ;-)

Ale wiesz co, przetłumaczoną instrukcję pewnie można w necie znaleźć.

Jedno z nich (choć kolory przekłamane) razem z artykułem jest na mojej stronie:
http://www.annaklejzerowicz.pl/publicystyka_tryptyk.htm
Już bym Cię chyba nie przeszkoliła z Lubitiela... Nic nie pamiętam! Tylko tyle, że sama na gorąco uczyłam się go wtedy obsługiwać :)

A tym Lubitielem to były już lata 90-te! Nie do wiary, co?... Normalnie robiłam już wtedy zdjęcia NIkonem, ale tu o ten duży obrazek chodziło, z tym był kłopot, a redakcja miała taki wymóg, bo druk, a zdjęcie na okładkę szło. A ja młoda, durna, nawiedzona, dałam z siebie wszystko - i robiłam ołtarz czyś, co już wtedy było zabytkiem! :-D
Ale wyszło...

Pewnie, że robiłam Lubitelem ;-) Sto lat temu, były to zdjęcia pewnego średniowiecznego ołtarza w muzeum, do artykułu - miał być "duży" obrazek, slajd... To były czasy! :-)
A mam jeszcze starą Zorkę, Kieva (dwuobiektywowego!), mam jeszcze jakiś śmieszny przedwojenny aparacik niemiecki, który dostałam od kumpla, mam starą Prakticę, no i Smienkę z lat 70-tych :-)
Najbardziej lubię Zorkę i ...

Też czekam, też trzymam, Kasiu - do dzieła! :-)

Ech, przepraszam, literki zjadłam... spieszyłam się!

Uważam, że polska literatura jest naprawdę bardzo dobra. W każdym gatunku. Kręcenie nosem na naszą literaturę jest śmieszne i psuje rynek książki w Polsce.
Fotografia... Ulubiony fotograf: niezmiennie Edward Hartwig, z obcych Saudek. Żadnych podręczników! Z nimi skończyłam na studiach ;-)
Natura.
Ulubiony aparat: niezmiennie i zawsze Nikon.
Lomogra
fię... lubię. Choć nie je...

Ale fajne pytania,! :-) To zaraz, to po kolei... W następnych książkach na pewno też pojawią się moje pasje - bo bez pasji nie potrafię pisać. Mozę tym razem archeologia, zaginione cywilizacje i tak dalej... Palny są. Ale nie zdradzę, bo potem ie byłoby niespodzianki ;-)
Książki, które stoją w zasięgu mojego wzroku, na półeczce nad biurkiem:
Andrea Bellessort "Podróż do Japonii" (wydani...

Czasem powód tkwi po prostu w głowie. I nie w sensie, że ktoś jest chory, tylko... może inny? Pomysł świetny, Kasia, pisz!

To wróćmy do książek. Wiesz, zdaje mi się, że kiedy ktoś, czytając Kasikę, wie coś o Tobie, Twoim życiu, i gorączkowo doszukuje się podobieństw, realiów - to czyta jakby zupełnie inną książkę i moim zdaniem... traci. Sama czytałam Kasikę zaraz po jej ukazaniu się, nie zastanawiając się w ogóle nad tym, w zasadzie nic wtedy o Tobie jeszcze nie wiedziałam. I czytałam ją jak supr thriller psychologic...

Podobno ;-) Niezbyt się orientuję, bo wiesz, że żaden ze mnie ekspert kulinarny... :-(

Świetny pomysł :-)

Kasiu, ale póki co blog kulinarny mogłabyś założyć! Na razie bez zapraszania ;-)
Korzystalibyśmy z Twoich świetnych przepisów - bo że takie są, miałam się już okazję osobiście przekonać :-)

No tak, ale to może dotyczyć każdej książki, niekoniecznie fikcji, autobiograficznej nawet bardziej...

Pewnie :-) Pisarz jest bogiem w swojej książce... W takim razie czekam na tę nową powieść, obojętnie, czy to będzie fikcja czy nie - powodzenia! Dzięki za odpowiedź :-)

Zresztą tak zrobiłaś już w Kasice (mojej ukochanej Twojej książce zresztą)...

Rozumiem. Ale fikcja nie oznacza fałszu ;-) Zresztą można to pomieszać - fikcję z własnymi doświadczeniami. Jak sądzisz?

No dobrze... Kasiu, pozwól: kiedy następna książka? Bo wiem, że pomysły są :-)
Czy i czym będzie się ona różnić od poprzednich?

Nooo, jeśli w Trójmieście, to już na nią czekam :-) I trzymam kciuki za tę piętą. Rysiu!

Rysiu, dzięki za odpowiedź, która uspokoiła mnie w kwestii dalszych Twoich książek :-)
No więc teraz pytanie logicznie wywodzące się z poprzedniego: kiedy ukażą się kolejne? I czy będą podobne, czy zupełnie inne? Bo ja, przyznaję bez bicia, ten klimat chcę dalej...