W ten rok, weszłam bez bez marzeń. Dlaczego? Może miałam ich za dużo. Może nie potrafiłam spełnić lub wszystko było przeciwko, by je spełnić i zrealizować. Dlatego nie marzę... nie snuję planów. Bo z planów wychodzi jedno wielkie g*** ehh. Ostatnio tylko narzekam, chce się cieszyć z tego co mam, choć mam niewiele. Chyba brakuje tez nadziei na lepsze jutro... dzień pędzi za dniem. Kiedy coś robię w kierunku by je polepszyć, cos sie nagle psuje. I nie wychodzi nic. Chce znowu odzyskać dawną siebie, szczęśliwą. Z marzeniami.
chciałabym by było lepiej. może nie mam marzeń teraz, mam jedno pragnienie. Spotkać w tym roku ciebie... spojrzeć ci w oczy i być bliżej niż teraz.
Po prostu tęsknię... za naszymi wieczorami, za naszymi tekstami, za naszymi słowami, za Nami.
Nie ma cie od kilku ładnych dni... Niby nic złego się nie stało, a jednak stało.. Jest cisza. Taka niespokojna, Stęskniona, pełna obaw... Pytam i wysyłam Ci.. Dlaczego? Dlaczego... Tak po prostu chciałabym usłyszeć odpowiedź Przecież znamy się od wieków.... Tym bardziej dziś Proszę daj znać... cokolwiek...
Twoja siostra nic o Tobie nie mówi.. Rozmawiałyśmy normalnie... wiem, że dużo miałeś pracy, że jesteś zmęczony jeszcze te święta, trzeba pomóc...a ty gotujesz wyśmienicie... lecz Proszę wiadomość do mnie to tylko kilka sekund..
więc dlaczego... Tak po prostu tęsknię.. tak po prostu Kocham całą sobą, całym sercem... od zawsze na zawsze...
Bo jesień za oknem, a ja snuję marzenia o wiośnie. Zawsze tak mam.. Zimno, ja chce ciepło...ciepło.. a ja marze o tym by ujrzeć śnieg. Niestety mieszkam w takim rejonie, gdzie śniegu nie ma, a jeśli spadnie to za chwilę go nie ma. Najlepiej byłoby zamieszkać w górach... ach cudownie by było. Więc gdy pada, łapie za aparat i staram się na miarę możliwości uchwycić to co jest na zewnątrz. A potem wspominam...
Każda pora roku jest piękna, każda ma w sobie magię...każda ma swoje smutki i radości. Jednak prawdziwa tęsknota jest.. za wiosną. Pozostaje wyrywać kartki z kalendarza... luty 2020
Uwielbiam stare rzeczy. Zawsze lubiłam szwendać się po antykwariatach, oglądać stare zdjęcia, obrazy, rzeczy... gdy byłam małolatą sama chciałam posiadać antykwariat. Jednak mama szybko ostudziła ten zapała, mówiąc, że z tego nie wyżyję, tak samo jak z pisania itp. Moja samoocena przez to spadała... ale ja nie o tym.
W sferze moich niespełnionych marzeń mam pokój. Jest tam wiele książek, nie tylko nowych, lecz także starszych i klasyków. Pokój jest głównie z drewna, na środku spore biurko ze starą maszyną do pisania. Niedaleko stoi duży kwiat. Jest tam klimat i zapach, który uwielbiam. Są także obrazy i duże okno z pięknym widokiem. To marzenie nigdy się nie spełni, lecz na samą myśl o takim pokoju robi się jakoś cieplej...
Ostatnio przeglądam różne starocie, aparaty głównie. Interesuje mnie okres przed i po wojenny. Znalazłam różne przedmioty i ciekawe rzeczy... i... westchnęłam. Bo chciałabym, a nie stać mnie na takie hobby. Moje serce gdzieś tam w środku płacze i zarazem się wyrywa.. bo chce, bo pragnie.. Marzenia wołają, a ja nic nie mogę... po prostu nie mogę.. i to boli. Kocham takie rzeczy i chciałabym mieć choć kilka dla siebie... Może kiedyś się uda...a może i nie..
Ostatnio mam jakieś kiepskie dni. Nocami medytuję, staram się.. wyciszyć. Uwielbiam to. Albo biorę słuchawki i słucham ulubionej muzyki. Trochę zaniedbałam czytanie, trochę pisanie... za dużo myślę, za dużo analizuję, za dużo się martwię. Trochę dużo tego - za dużo - Ale już tak mam... taki ze mnie dziwny przypadek. Ostatnio odebrałam papiery z ukończonego kursu grafika i co? Nie potrafię się z tego cieszyć.. jakoś nie potrafię. Pomimo, że pracuje w innym zawodzie, grafika zrobiłam z pasji. Zrobiłam, ponieważ ktoś we mnie uwierzył i sama też tego pragnęłam. I co? Nie wiem, może to ta jesień... może coś innego, że nie mam na nic energii i motywacji. Miałam się poprawić.. Poprawić swoje myśli. Zmienić nastawienie. Jedyny plus taki, że chodzę sporo na spacery.. staram się pstrykać "łapać" chwile. Zatrzymać... Nie myśleć.. Ale ciężko..
Nie przypuszczałam, że trafię na tak ciekawą stroną jaką jest nakanapie.pl. Z chęcią obejrzałam książki, co niektóre wpisy i sama mam ochotę dodać kilka recenzji, ponieważ też jestem molem książkowym, kocham książki, sama tez cos tam bazgrolę do szuflady. Uwielbiam bawić się słowami. Książki towarzyszyły mi od dziecka, były ze mną zawsze i zawsze znajduję w nich swój mały świat. Swoją magię.
Jednak mam też inny świat... jest nim fotografia, którą kocham równie mocno i zarażam nią swoje dzieci. uwielbiam zarówno samotne, jak i spacery z dziećmi, robimy wtedy sporo zdjęć, głównie przyrody. Czasami sami tworzymy magię...
