To nie moja wina recenzja

Sebastian Sadlej zadebiutował dziełem. "To nie moja wina" to moja perełka wśród książek, które w tym roku przeczytałam. Książka z niespieszną fabułą pełną bólu o mężczyznach, których tak szybko można osądzić, osadzona w malowniczych Bieszczadach. Ta książka jest po prostu świetna i jej historia pozostanie ze mną na długo - tego jestem pewna.

Pewnego dnia Krzysztof zostaje przyłapany przez młodszego brata na ucieczce z ich rodzinnego mieszkania. Jak się okazuje w środku leży ich nieżywy już ojciec. Krzysztof w oczach brata z marszu staje się głównym podejrzanym. Starszy z braci wyrusza w podróż w Bieszczady, bo taka była ostatnia wola ojca. Za nim żądny zemsty wyrusza ten młodszy. Czego ma się dowiedzieć Krzysztof? Czy dojdzie do konfrontacji między rodzeństwem?

"To nie moja wina" to książka pełna bólu. Odkrywamy w niej tajemnicę, która zmieniła życie dwójki mężczyzn. Powieść ta to obyczajówka z wątkiem kryminalnym i historycznym w tle. Razem z Krzysztofem poznajemy życie prostych ludzi z gór - sklepowych zakapiorów, z których jeden ma okrutną, smutną przeszłość. Bohater często cofa się do swoich wspomnień z okresu dzieciństwa, które są wskazówkami w rozwiązaniu zagadki jaką synowi "w spadku" zostawił umierający ojciec. We wspomnieniach tych jest wiele bólu, bo młody Krzyś wcale nie miał cudownego dzieciństwa. Historia w książce jest tak ciekawa, że z miłą chęcią składałam ją do kupy i chłonęłam ją niczym gąbka wodę. Była to bardzo intrygująca podróż w czasie. Podróż do poznania prawdy. Do tego miałam możliwość poznania dzikiej bieszczadzkiej natury, do której wręcz ciągnie. Postaci w książce to prawdziwi ludzie z krwi i kości, z tajemnicami, z wachlarzem emocji na twarzach. Czytając niektóre fragmenty oczami wyobraźni widziałam tych ludzi, czułam ich uczucia.

Takie debiuty chce się czytać. Książka ta chwyta za serce. Autor uświadomił mi, że bardzo często zbyt szybko osądzamy ludzi. Nadajemy im etykiety często nie poznając ich historii, bo wolimy wierzyć w plotki. Tak było i tutaj. Powieść polecam każdemu. Książka z ciekawą, niebanalną historią. Z postaciami z krwi i kości - prawdziwymi. Z historiami, emocjami, tajemnicami. Wreszcie z pięknymi, malowniczo położonymi Bieszczadami, po których Czady chadzają.