Faza trzecia: Kłamstwa recenzja

Minęło siedem miesięcy od dnia, w którym skończył się świat. Od dnia, w którym wszyscy dorośli zniknęli. Ale Apokalipsa dopiero się rozkręca. Sam i Astrid już wiedzą – z każdym dniem będzie tylko gorzej. Wszechobecny, niekończący się głód, uderzający do głów alkohol i dostęp do broni stanowią piorunującą mieszankę. Ale to nie wszystko. Jedna noc zmienia wszystko w Perdido Beach.
Umarli wstają z grobów.Gdy z zaświatów powraca znienawidzony przez wszystkich Drake, gdy Astrid toczy nierówną walkę z samozwańczą władzą, gdy Perdido Beach płonie, a „normalni” ruszają na „mutantów”, pojawia się ktoś, kto niesie nadzieję. Prorokini Orsay mówi, że nadzieją na ucieczkę z tego piekła jest śmierć, że tylko ona pozwala przekroczyć granicę ETAPu... Przerażone dzieciaki zrobią wszystko, by uciec z Perdido Beach. Gdy desperacja przybiera na sile, hamulce są coraz mniejsze.

Od siedmiu miesięcy świat dla mieszkańców Perdido Becah skończył się. Nie ma żadnych znaków, że ktoś przeżył, żadnych znaków życia po drugiej stronie bariery.Z każdym kolejnym dniem sytuacja w ETAP-ie się pogarsza. Cały czas brakuje jedzenia, a brak prądu i bieżącej wody dają się we znaki. Sama cały czas prześladują wizje Drek'a bijącego go biczem. Chłopak nie daje już rady, cały czas męczą go dzieci z banalnymi problemami. Na dodatek cały czas kłóci się z Astrid.
Teraz nadchodzi pora kłamstw. Zmarli powstają z grobów, Drake nadchodzi by się zemścić. W mieście pojawia się prorokini, która twierdzi, że widzi co się dzieje poza murem ETAP-u. Na dodatek Caine coś planuje. Chce nastawić "normalnych" przeciw "odmieńcom". Czy mówi prorokini mówi prawdę? Co knuje Caine? Czy Drake naprawdę powrócił? Czy Sam poradzi sobie z tym wszystkim?

Zawiodłam się na tej książce. Myślałam, że po 2 wspaniałych tomach ten będzie tak samo dobry, ale myliłam się. Widać, że autor nie miał pomysłu na to by jakoś rozwinąć akcję. Według mnie pomysł z tym, że zmarli wychodzą z grobów i tak dalej, był beznadziejny. Już się boję co będzie w dalszych częściach. Akcji prawie w ogóle nie ma. Dopiero rozwinęła się pod koniec, ale minimalnie. Jak dla mnie porażka
Bohaterowie coraz bardziej mnie irytowali, zwłaszcza Sam. Co odkrył lub zobaczył ukrywał to przez Astrid i resztą rady. W końcu uciekł, to był dla mnie cios poniżej pasa. Sam taki bohater, osoba która dla dobra miasta mogła rzucić się w ogień, najnormalniej w świecie zwiał. Astrid, taka genialna, a kazała wszystkich okłamywać i narzucała Samowi, że chce zgrywać bohatera, a sama była nie lepsza. Zupełnie nie rozumiem wątku z Petey'em. Ten cały "avatar" jaki stworzył Ciemności był tajemniczy i niezrozumiały przynajmniej dla mnie. A o Zilu nawet nie będę wspominać, jego wątek był zupełnie nie potrzebny.
Nie wiem czy po takiej porażce, jaką jest ta książka sięgnę po kolejną część, boję się co w niej zobaczę.