Znajdź mnie recenzja

Gdy pisarka bardzo chce stworzyć literacką ukladankę

Autor: @Bartlox ·3 minuty
2021-10-20
Skomentuj
9 Polubień
Anne Frasier bardzo zależało na stworzeniu literackich puzzli. Literackiej układanki. Tak, to od razu rzuca się w oczy gdy idzie o tę powieść - autorka bardzo, bardzo chciała byśmy wpasowywali do siebie poszczególne elementy tej historii, fragmenty tego, co wiemy o sytuacji bohaterów, o ich przeszłości, charakterze itd. I to się w miarę udało, rzeczywiście składamy kolejne klocki, często (no, w miarę często) wiemy coś chwilę przed prowadzącymi książkowe śledztwo, czasem jesteśmy też zaskakiwani tym, jak pasują one do tej historii (choć to już dużo rzadziej), możemy się tym bawić. Zwłaszcza ten pierwszy, przewrotny twist, co do którego mamy wcześniej pewne sygnały, twist związany z planem ojca głównej bohaterki, jest i efektowny i zwyczajnie fajny. Potem, cóż, nie jest to już może jakieś mistrzostwo świata, ale często dalej jest w miarę okej. Taki układankowy charakter tej powieści był, nie mam co do tego cienia wątpliwości, celem pisarki i ten cel jakoś tam udało się jej osiągnąć.

Ale to prawie wszystko dobrego, co mogę napisać o tym tekście. Trzymając się jeszcze kwestii samej historii muszę powiedzieć, że im dalej, tym gorzej. To jak zostaje nam pokazane, kto jest mordercą jest tak niezgrabne, że chyba już bardziej nie mogło. "O macie wskazówkę, cieszcie się" zdaje się nam mówić Frasier. A po chwili - tak, czas między podsunięciem nam, czytelnikom, poszlak tyczących tego, kto zabił, a momentem, w którym oficjalnie mamy powiedziane, że to właśnie ta osoba zabiła został w tej powieści jakoś nieprawdopodobnie wręcz skrócony - dodaje: "Tak, widzicie, mieliście rację". Trochę łopatologia i traktowanie odbiorcy tekstu jak dzieciaka z tego wychodzi.

Styl też nie powala, choć w tym wypadku mamy do czynienia ze zjawiskiem jakby odwrotnym do tego tyczącego fabuły. To początek jest tu mocno popsuty. Otworzyłem tę książkę i coraz to coś mi zgrzytało, coraz to natrafiłam na jakieś stylistyczne mielizny. Potem zaczęło się robić lepiej, ale wciąż - było co najwyżej poprawnie. W pewnym momencie nawet zacząłem się zastanawiać, czy można by za to winić tłumaczkę. Ale nie, sprawdziłem i Grażyna Woźniak ma duże doświadczenie w przekładaniu literatury popularnej, więc to raczej nie jej wina.

W książce jest sporo podwórkowej psychologii, autorka każe nam śledzić myśli postaci i dość prosto tłumaczy to, co one robią, jak się zachowują. Cóż, jak się ma w powieści psychopatów, to taki zabieg jest zapewne w jakimś tam stopniu nieodzowny, ale chyba można by go zrobić lepiej niż tu. Niektóre fragmenty same w sobie robią nawet wrażenie - wrzuciłem dwa cytaty ze "Znajdź mnie" na portale literackie - ale to wrażenie jest bardzo punktowe, tyczy właśnie pojedynczych stron.

Ze sposobem, w jaki autorka ukazuje nam myśli książkowych bohaterów, to w ogóle jest ciekawa sprawa. Mamy punkty widzenia dwojga postaci, którym ma towarzyszyć nasza sympatia, Frasier nie stara się, byśmy bardzo mocno z nimi byli, by ich sceny jakoś kontrastowały ze sobą, ogólnie, by cokolwiek wynikało z tych dwóch punktów widzenia. Dobra, to można tłumaczyć po prostu brakiem napinki, chęcią niepodążania za innymi twórcami tego typu literatury itd. A potem nagle odstępstwo od tej zasady i punkt widzenia jednej ze złych postaci. Z którego to odstępstwa nic nie wynika, niczego się szczególnego o tej postaci nie dowiadujemy, nie ma nic o jej stanach psychicznych, choć moim zdaniem aż się o to prosiło, o jej stosunku do innych postaci (o co prosiło się jeszcze bardziej) służy ono w zasadzie wyłączenie pokazaniu, co się z tą osobą dzieje. Tyle, że o tym równie dobrze moglibyśmy się dowiedzieć z rozdziału o którejś z tych głównych postaci :) Mniejsza, że można to odbierać jako zakłócenie w tekście, większy problem polega na czym innym: gdy pod koniec zostajemy dopuszczeni do tego, jak świat widzi główny powieściowy antagonista, to to dopuszczenie wybrzmiewa już gorzej niż by mogło. Właśnie dlatego, że wcześniej pisarka już zrezygnowała z zasady, że mamy punkty widzenia tylko dwojga głównych bohaterów, właśnie dlatego końcowe odstępstwo od niej nie jest już tak efektowne. Jakiś elementarny błąd warsztatowy moim zdaniem.

Przykro mi, ale nie mogę się przyłączyć do chóru zachwytów nad tę książką. Nie było na nią szczególnego pomysłu, psychologa, pisałem już o tym, mocno trąci podwórkowością, końcowa rozróba też jakaś taka niemrawa. Poznajemy parkę postaci, którą to parkę autorka ma zamiar wykorzystać jako śledczych w następnych tomach, ale chemia między nimi też jakaś bardzo dobra nie jest. Daję 4/10 i tyle.

Moja ocena:

× 9 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Znajdź mnie
Znajdź mnie
Anne Frasier
7.9/10

Seryjny morderca Benjamin Fisher, który od trzydziestu lat odsiaduje wyrok w więzieniu, postanawia wskazać policji miejsca, gdzie ukrył ciała swoich ofiar. Stawia jednak warunki prowadzącemu sprawę d...

Komentarze
Znajdź mnie
Znajdź mnie
Anne Frasier
7.9/10
Seryjny morderca Benjamin Fisher, który od trzydziestu lat odsiaduje wyrok w więzieniu, postanawia wskazać policji miejsca, gdzie ukrył ciała swoich ofiar. Stawia jednak warunki prowadzącemu sprawę d...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Anne Frasier " Znajdź mnie" Wydawnictwo muza Ocena : 9/10 🌟! Benjamin Fisher który od trzydziestu lat odsiaduje wyrok za morderstwa postanawia wyjawić gdzie ukrył ciała ofiar. Jednak nie ma nic za...

@wdrugimswiecie @wdrugimswiecie

„Znajdź mnie” to kolejna powieść po którą sięgnęłam z czystej ciekawości. Powieść otwiera serię thrillerów o nazwie „Inland Empire”. Ich fabuła ma koncentrować się wokół policyjnych śledztw prowadzo...

@Anna_Szymczak @Anna_Szymczak

Pozostałe recenzje @Bartlox

Prom
Skandynawski styl nie służy Mrozowym zdolnościom – tak wyraźnie to tu widać :(

Remigiuszowi Mrozowi bardzo zależało na tym, by ta powieść była naszpikowana zwrotami akcji. Tak, ten fakt mocno rzuca się w oczy podczas lektury. Nie jest co prawda tak...

Recenzja książki Prom
Odnaleziony
Ta zgrabna niezgrabność w finale Cobenowej trylogii

Jest coś paradoksalnego w zakończeniu tej serii. I to właśnie w większym stopniu w „Odnalezionym” rozumianym jako finał całej trylogii niż w nim samym w sobie, niż „w ni...

Recenzja książki Odnaleziony

Nowe recenzje

Trzcinowisko
Nad Trzcinowiskiem
@bookoholicz...:

Ehhhhh... jakie to było dobre "Trzcinowisko" to znakomity przykład kryminału, który wciąga czytelnika niczym mroczne ba...

Recenzja książki Trzcinowisko
Gród szmaragdów i zazdrości
Emocjonująca podróż do magicznej krainy Fae
@burgundowez...:

„Gród szmaragdów i zazdrości” autorstwa Rebbecki F. Kinney to ciekawa kontynuacja serii Wicked Darlings, która zabiera ...

Recenzja książki Gród szmaragdów i zazdrości
Ostatnie słowo
Przemierzałem więc tę historię razem z bohatera...
@krzychu_and...:

Po książki Pani Agnieszki Pietrzyk sięgam w ciemno. To powieści autorki stały się zaczynem do powstania mojego konta tu...

Recenzja książki Ostatnie słowo
© 2007 - 2024 nakanapie.pl