Martwy sezon recenzja

Pierwsza część przygód sympatycznej Magdy Garstki była przyjemną lekturą. Obyczajowa historia, okraszona humorem z lekkim wątkiem kryminalnym i poruszająca ważne i poważne tematy. Z tym większą przyjemnością sięgnęłam po część drugą ale tym razem coś nie zagrało. Być może to nie był odpowiedni czas na tę książkę.
Tym razem postać Magdy schodzi nieco na drugi plan a autorka skupia się na ciotce Tamarze, która po wypadku samochodowym przechodzi rekowalescencję w pensjonacie babci Garstki. Jednymi z pensjonariuszy jest wiecznie kłócące się małżeństwo, gdy nagle znika mąż, Tamara podejrzewa, że padł ofiarą morderstwa. 
O ile część pierwsza była dość wyważona tak tu dominuje nastrój przygnębienia i melancholii. Pensjonat stoi na skraju bankructwa a Przystań staje się schronieniem kolejnej "ptaszyny", której historia jest wyjątkowo smutna. Nie nastawiajcie się też na kryminał, ten wątek jest mocno poboczny i moim zdaniem niedopracowany. Autorka zaczerpnęła pomysł z "Okna na podwórze" ale nie rozwinęła go, brak więc suspensu i zagadki. "Martwy sezon" to historia typowo obyczajowa, nie za wiele się tu dzieje, życie toczy się swoim rytmem. Niestety tym razem to dla mnie trochę za mało.