Czasami jestem morzem łez recenzja

"Czasami jestem morzem łez" to kolejna powieść Joyi Goffney, czyli jednej z moich ulubionych autorek. Opowiada ona historię Quinn Jackson, nastolatki, która uwielbia robić listy. Prowadzi również dziennik, który jak sama mówi, opisuje ją z każdej strony. Jej pragnienia, marzenia czy najgłębiej skrywane myśli - wszystko skrywa się pod czerwoną okładką. Niestety podczas pewnego spotkania gubi zeszyt, a gdy ten wpada w ręce nieodpowiedniej osoby, staje się przedmiotem szantażu.

Tworzenie list jest kluczowym elementem życia Quinn. Na przestrzeni książki dostrzeżecie mnóstwo takich jak powyżej tytułowanych punktów. Bardzo podobały mi się te wstawki, bo dzięki nim mogłam lepiej poznać i zrozumieć główną bohaterkę. Zdałam sobie również sprawę, że można w taki sposób opisać dosłownie każdą rzecz/osobę/zjawisko. To było ciekawe!

Kradzież dziennika jest jak kradzież cząstki siebie. Intryga, jak i cała tajemnicza sprawa, które trwają przez większość fabuły, nadały tej historii pewnej dynamiki. W niektórych momentach nie rozumiałam rozpaczy Quinn, jednak ona starała się to tłumaczyć (co było widoczne podczas rozmów z jej bliskimi). Ile to razy padały zwroty: "ale, przecież możesz stworzyć nowy dziennik", "możesz od nowa napisać wspomnienia". Niestety to tak nie działa. I właśnie wtedy zdałam sobie sprawę, jak ważne jest to dla dziewczyny. Tak naprawdę w wielu momentach przypominała mi mnie samą - z dawnych lat, ale i tę obecną. Wychodzi z tego niezły paradoks, ale myślę, że nie tylko ja czułam się tak w trakcie lektury. Najbardziej trafiła do mnie scena z babcią Quinn... potrafiła wzruszyć. Joya Goffney ma pewien dar w opisywaniu bohaterów. Szczególnie męskich bohaterów. W przypadku "Wyznania rzekomo porządnej dziewczyny" był to Reggie (uwielbiam gościa). "Czasami jestem morzem łez" prezentuje nam atrakcyjnego, fajnego, czystego, sarkastycznego i Czarnego faceta. Cartera. To nie moje słowa, to Hilary. Nie zliczę ile to razy wywoływał uśmiech na mojej twarzy swoimi tekstami, jak pomagał Quinn w odnalezieniu dziennika czy wypełnianiu kolejnych punktów z tej jednej listy (bo to ona stała się obiektem szantażu). Co prawda, początkowo sceptycznie podchodziłam do tej znajomości, ale końcówka wszystko wyjaśnia. Czy zakończenie mnie zaskoczyło? I tak, i nie. Poniekąd domyślałam się sprawcy kradzieży, a jednak autorka w ciekawy sposób opisała całe zajście. To nie jest tylko książka o dzienniku i niespełnionych celach. Przede wszystkim jest to książka o poszukiwaniu siebie, walce z systemem, relacjach rodzinnych oraz przyjaźniach - tych nowych, ale i porzuconych. Nie brakowało także kilku oczyszczających, pięknych chwil.

Jak wskazuje tytuł, "Czasami jestem morzem łez" sprawi, że zdarzy Wam się wylać na kartki te parę łez.

[ Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Must Read ]