Recenzja książki Wszyscy słyszeli jej krzyk

Co czujesz, gdy pada hasło: kaczka z ciemnym sosem podawana z modrą kapustą i pyzami? Jeśli nabierasz apetytu, bo kojarzy się z Wielkopolską, to kryminał retro Ryszarda Ćwirleja ma szanse trafić w Twój gust. Jeśli jeszcze nie próbowałeś tej wyśmienitej potrawy, gwarantuję, że podczas lektury „Wszyscy słyszeli jej krzyk” nabierzesz na nią ochoty, bo wspomniana jest kilkukrotnie.

Nie mogłam przejść obojętnie obok najnowszej powieści Ryszarda Ćwirleja, gdyż ujęty w niej Poznań lat 20. XX wieku szczególnie mnie zaintrygował. Pierwsze miłe zaskoczenie kryją strony początkowe, na których okazuje się, że pociąg pędzący z Królewca do Berlina przez ziemie Polski skrywa tajne dokumenty. Emocje dotyczące tego co się z nim stanie towarzyszą do ostatnich stron. Kolejne wydarzenia osadzone w Poznaniu, wypełniające większość książki, składają się na misterną układankę niebywałych sytuacji, zbiegów okoliczności, przemyślanych akcji i spontanicznych wizyt. Całości dopełniają wyraziste, dość osobliwe postaci, których nadmiar momentami może przytłaczać, ale wraz z kolejnymi zawiłościami fabuły następuje stopniowe oswojenie z ich nazwiskami. Bohaterowie posługują się gwarą poznańską, co nadaje powieści dodatkowy koloryt i jednocześnie stanowi element pouczający. Być może ilość postaci kobiecych, w porównaniu z mężczyznami wszelkiego pochodzenia i statusu, nie jest zbyt imponująca, ale autor dokłada wszelkich starań by je wyróżnić, nie pominąć i ukazać wyraźnie, w całej okazałości m.in. uwzględniając niewiastę w roli dorożkarki czy obdarzając talentem bokserskim tajną agentkę o urodzie Wenus Botticelliego. Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło, bo wszyscy panowie dostarczają potężnej dawki solidnego humoru. Szczególnie przypadła mi do gustu wypowiedź z posterunku policji: „Tu wszystkie sprawy są pilne, bo tu się kradzieże zgłasza i włamania. Żadna sprawa nie jest pilniejsza od drugiej pilnej, chyba że jest jakaś najpilniejsza zez powodu na ten przykład, morderstwa. Kogoś żeście zamordowali?”.

Czułam się nieco zawiedziona, nabierając pewności w połowie książki, że Powszechna Wystawa Krajowa stanowi tylko uzupełnienie, a nie kluczowy element. Jednakże, wątek z audycją radiową, gdzie pada tytułowy krzyk i wspomnianym już pociągiem, w dużym stopniu zrekompensował mi ten niedosyt.

Pierwsze spotkanie z twórczością Ryszarda Ćwirleja uznaję za udane i zamierzam się zainteresować pozostałymi perypetiami komisarza Antoniego Fischera.

Dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona za egzemplarz recenzyjny.