Klatka recenzja




Książki Krzysztofa Jóźwika „chodziły” za mną już od jakiegoś czasu. W końcu znalazłam dla niej chwilę i w trzy dni przeczytałam ponad pięćset stron powieści rozpoczynającej serię puławską. Wiedziałam, że tutaj będzie na mnie czekać brutalność, ale, jak dobrze wiecie, mnie brutalne książki, opisy, zachowania bohaterów, zupełnie nie ruszają.

Zacznę od podsumowania – Klatka mi się podobała, dobrze spędziłam czas. Nie obyło się jednak bez pewnych „ale”, które mimo że nie rzutują mocno na odbiór powieści, to się pojawiły. Do tych małych minusów przejdę na końcu, a na początek opowiem o plusach. Na pewno dużym plusem powieści są bohaterowie. Na początku nie wiadomo, jakie relacje ich łączą i dopiero z czasem ich drogi się krzyżują, a wszystko łączy się w jedną całość. Podobało mi się, jak historie z pozór totalnie inne (kradzież, problemy z mafią, problemy rodzinne, narkotyki) łączą się i powoli czytelnik może ułożyć układankę. Wracając do bohaterów – powieść jest napisana z perspektywy kilku osób, dawnych szkolnych znajomych oraz z perspektywy policjantów, jak i samego mordercy. Na początku wydaje się, że wszystko jest od siebie oderwane i nic się nie łączy – długo miałam problem z fragmentami dotyczącymi pracy policjantów, natomiast z czasem akcja zrobiła się gęstsza i zrozumiałam ten zabieg. Zakończenie? Autor sprawił, że kiedy czytelnik już pomyślał, że wszystko wie, sprawa załatwiona i traci czujność, to dopiero wtedy zrzuca bombę. Nie spodziewałam się takiego zakończenia!

„Ale”, które pojawiło się na początku jest czymś, co jak wspomniałam rzutuje na odbiór, natomiast nie jest jakimś wielkim minusem. Tym „ale” jest motyw. Z perspektywy czytelnika to jeden z bardziej… błahych powodów? Oczywiście nie powiem wam, jaki to powód, ale czekanie ponad dwadzieścia lat na zemstę wydaje się bardzo naciągane. Natomiast z drugiej strony – ten problem mógł być błahy dla mnie, a dla bohatera był zapalnikiem. Co jest logiczne, każdy człowiek ma inną tolerancję, inne poczucie sprawiedliwości i po prostu inny charakter. Dlatego nie jestem w stanie w sposób jednoznaczny powiedzieć, że motyw zbrodni w Klatce był bezsensowny. Był na pewno inny niż w powieściach, które czytałam do tej pory.

Na pewno sięgnę po drugi tom w najbliższej przyszłości. Dla fanów krwawych, może nawet nieco slasherowatych książek, ta powieść będzie dobrym wyborem.