Sztuka życia recenzja

Brak mi słów, aby wyrazić jakie emocje targają mną po przeczytaniu tej książki. Smutek, złość, szczęście, miłość, rozczarowanie, euforia... to wszystko znajdziecie na tych stu paru stronach.

Pan Damian Jackowiak tym razem nas zaskoczył i napisał zupełnie coś innego niż do tej pory. To nie jest kryminał czy thriller. Ciężko dokładnie stwierdzić co to za gatunek. Literatura piękna? Obyczajówka? Powiedziałabym, że takie pół na pół. Książka, która składnia do refleksji i uczy życia. Panie Damianie poproszę więcej takich książek, a obiecuję, że po nie sięgnę bez zastanowienia.

"Sztuka życia" to piękna i wzruszająca, a przede wszystkim ucząca opowieść o miłości, wierze, cierpieniu i oddaniu. To aż niemożliwe, żeby na tak niewielu stronach skrywało się tyle emocji... a jednak, pan Damian udowodnił, że jednak się da!

Nie będę dokładnie zdradzać o czym jest ta książka, bo zepsułabym Wam wszystko. To co znajduje się w opisie jak i moja recenzja powinny Wam wystarczyć aby po nią sięgnąć i się jej całkowicie oddać. Aby pochłonęła Was i Wasze myśli i uczucia. Refleksje jakie nasuwają się mi po tej książce są naprawdę głębokie i do tej pory ciężko mi się jest po niej pozbierać i uporządkować to co się dzieje w mojej głowie. A uwierzcie dzieje się naprawdę dużo, jest to istny chaos. Ale w tym pozytywnym sensie, oczywiście.

Najpiękniejszy fragment z tej książki? Zdecydowanie zakończenie, które na długo zapadnie w mojej pamięci. Te zaledwie dwie strony mają w sobie wszystko. Piękne słowa, pięknie napisane. Jestem tego w stu procentach pewna, że wrócę do tych dwóch stron, na pewno wrócę... i to nie raz czy dwa.

Jednak to za co odjęłam jedną gwiazdkę tej książce to liczne błędy i literówki, które psuły dosłownie wszystko!! Raziły w oczy.

Jak bym podsumowała tę książkę? Jest to książka o życiu. Tak, właśnie tak najkrócej bym ja opisała i mam wrażenie, że to idealnie oddaje to co znajduje się w samym środku, na kartkach papieru.

Kupujcie, czytajcie i oddajcie się tej historii... a nie pożałujecie!