Laleczki skazańców. Życie z karą śmierci recenzja

Bałam się że "Laleczki skazańców. Życie z karą śmierci" będą portretami kobiet, które związały swoje życie z przestępcami czekającymi na wykonanie wyroku.
Od razu przyszła mi na myśl rozmowa Justyny Kopińskiej z żoną Mariusza Trynkiewicza którą umieściła w swojej książce "Polska odwraca oczy". Chyba nie tylko u mnie wywołała ona mdłości i ogromny niesmak. Nie byłabym w stanie słuchać takiej narracji: zaprzeczającej rzeczywistości, marginalizującej wyrządzone zło czy wręcz zrzucanie winy na ofiary.

Na szczęście Linda Polman, autorka książki nie poszła tą drogą. Losy kobiet i ich mężów/partnerów/korespondencyjnych przyjaciół skazanych na karę śmierci są tylko pretekstem aby pochylić się nad amerykańskim wymiarem sprawiedliwości: jego absurdami, niesprawiedliwością i rażącymi nadużyciami.

"Laleczki skazańców" to książka pisana nieśpiesznie. Holenderska dziennikarka obserwowała losy swoich bohaterów, skazańców i ich partnerek, przez lata kiedy to zostawały odrzucane kolejne apelacje i ostatecznie dochodziło do wykonania wyroku. Czas spędzony w oczekiwaniu na egzekucję to najczęściej kilkanaście lat. Lat spędzonych w pojedynczych celach, bez podstawowych środków higieny (na przykład pasta do zębów to produkt luksusowy który można nabyć tylko za dodatkową opłatą w więziennym sklepiku) i "reglamentowanymi" wizytami najbliższych (zawsze przez grubą szybę bez możliwości bezpośredniego kontaktu).
Autorka opowiada o różnicach jeśli chodzi o system prawny w poszczególnych stanach ukazując Teksas jako miejsce które wręcz szczyci się tym że odsetek ogłaszanych wyroków śmierci jest najwyższy w całym kraju.
Surowość prawa, skandaliczna "jakość" obrońców z urzędu i wszechobecny temat gett i gangów z których prosta droga wiedzie do więzienia to tylko niektóre tematy których dotyka Linda Polman.

Autorka nie krzyczy, nie agituje, nie oburza się. Omawia temat rzetelnie, pozornie bez emocji co sprawia że czytelnik ma szansę sam sobie odpowiedzieć na pytanie jaki jest jego stosunek do kary śmierci.
Lektura poruszająca. Polecam ją Waszej uwadze.