Nieznajomy z samolotu recenzja

Mam czasem tak... no dobra nie czasem, a dość często, że gdy jestem w jakimś miejscu, które odpowiada opisowi z fabuły książki, automatycznie czuje ekscytację i zastanawiam się czy teoretycznie mogłoby się wydarzyć to co również znalazło się w literaturze. Tak więc jestem przekonana, że gdy teraz będę lecieć samolotem nastąpi wspomnienie książki "Nieznajomy z samolotu" T.L. Swan. Nie będę prosić niebios o drugiego Jima, ale to, że znalazł się na liście ulubionych książkowych chłopców jest pewne. Choć ja w odróżnieniu od Emily, wole Jamesona, ale.. od początku!
Każdy z nas ma czasem gorszy dzień i taki właśnie ma Emily wracając z okropnego ślubu koleżanki. Gdy nawet jej wygląd próbuje wykrzyczeć: "jest beznadziejnie", to pasażer siedzący obok jest mężczyzną, który został stworzony przez bogów, wykuty w ogniu (czy cokolwiek sobie z tych określeń na pięknego człowieka wybierzecie), a jego charyzma sprawia, że jednorazowe spotkanie na "coś więcej" w międzylądowaniu wydaje się bardzo dobrą opcją, bo co się może w sumie stać? To... nie wyobrażacie sobie jakie będzie później (po roku bez kontaktu) jej zdziwienie, gdy zostanie zaproszona w pierwszym dniu nowej pracy do gabinetu szefa.
A powiedzieć, że będzie to jazda bez trzymanki... to w zasadzie jak nic nie powiedzieć. Dużo kłótni, ale też miłości, spicy scen, szaleństw, rozbawiania czytelnika i mamy miksturę na kilka bardzo dobrych wieczorów. Oczywiście można się wciągnąć tak jak ja i stwierdzić, że sen wcale nie jest potrzebny. Zarwać nockę i skończyć na raz. Zmęczona, ale szczęśliwa! Bo jak odłożyć gdy raz trzeba ochrzaniać jedno, później drugie, w połowie stwierdzić, okey to wrotki już odpięte, a na koniec stać się mediatorem i przewracając ostatnie strony narzekać na autorkę, że choć stworzyła boską książkę to złączyła mnie z bohaterami i ja teraz nie chce się wcale, ale to wcale rozstawać. Kocham Emily, wydaje mi się, że byśmy się mocno polubiły, a Jameson to klasyczny bohater tego typu literatury - do stracenia dla niego głowy. Narracja z dwóch perspektyw robi robotę, styl pisania uzależniający, wypowiedzi zabawne, rozczulające, urzekające.
Dla mnie świetna, zdecydowanie polecam.