Ostatnie dni Ptolemeusza Greya recenzja

Podobno serial jest niezły. Podobno Samuel L. Jackson wymiata. Mam nadzieję wkrótce się o tym przekonać, ale najpierw zabrałem się za książkę i wiecie co? Walter Mosley również wymiata.

To autor bardzo popularny w Stanach, jednak u nas tak jakby zgubił się gdzieś w gąszczu między Hemingwayem a pop-literaturą od Stephena Kinga. Trochę szkoda, bo ten facet umie pisać. W "Ostatnich dniach Ptolemeusza Greya" dobre jest właściwie wszystko. Świat przedstawiony, który jest wiarygodny; perypetie zwykłych/niezwykłych ludzi, które wcale nie nudzą; dialogi, które nie są ani wymuszone, ani nie ciągną się jak rozgotowane kluski z serem. Ale najlepsze w tej kompozycji są portrety psychologiczne bohaterów. Cholera, oni żyją naprawdę.

Tytułowy Ptolemeusz Grey jest tak dobrze poprowadzony, że ja czuję się teraz, jakbym tego człowieka znał w realu. Jest to dla mnie dosyć zaskakujące, bowiem jeden z moich dziadków pod koniec życia odpływał w odległe wody demencji i spodziewałem się, że ten wątek będzie dla mnie rozczarowujący. Okazało się inaczej. To naprawdę bardzo namacalne wszystko, jak to Mosley poopisywał. Ten stan psychiczny staruszka, który nei panuje nad własną pamięcią. Kawał dobrej pisarskiej roboty.

Podobnie sprawa wygląda z postaciami drugiego planu. Ich zachowania, motywacje... wszystko gra i do siebie pasuje. Bardzo trudno byłoby je zakwestionować.Nie ma dla mnie znaczenia, że bohaterami książki są Afroamerykanie z wielkiej metropolii, tak dalekiej przecież od naszego kraju. Ludzie to po prostu ludzie i tyle.

Ano właśnie, kilka słów o środowisku Afroamerykanów. Taki na przykład Colson Whitehead to pisarz, który bardzo precyzyjnie portretuje problemy Czarnej Ameryki w swoich książkach, jednak zdarza mu się robić to w sposób dość moralizatorski, nie unikając przy tym pretensji, które, według moich spostrzeżeń, niekiedy wybrzmiewają w tonie jego wypowiedzi. Walter Mosley również nie upiększa codzienności czarnych obywateli, lecz wplata to w swoją powieść bezszwowo. Nie macha sztandarem, inaczej mówiąc. Agenda nie jest jego priorytetem. Mosley po prostu opowiada nam pewną historię, która w żadnym punkcie nie jest odklejona od amerykańskich realiów. Osiem gwiazdeczek.