Zobacz, co zrobiłam recenzja

Książka ma bardzo specyficzny wydźwięk i zrozumiem, że może się komuś nie spodobać. Sama mam co do niej mieszane odczucia. Uważam, że ta książka jest tak brudna, że po przeczytaniu jej trzeba wziąć prysznic. Autorka z każdej strony otacza nas brudem, zgnilizną, krwią, itp. Wszędzie panuje mrok I szarość. Jedyne kolory, jakie możemy tu wyróżnić to brąz, czerwień krwi i żółć wymiocin. Wiem, że nie brzmi to zbyt zachęcająco, ale bardzo oddaje to atmosferę tych wszystkich wydarzeń. Mimo wszystko bardzo doceniam te zabiegi wybrane przez autorkę. Cóż, nie jest to iście bajkowy klimat, ale taki urok tej powieści.

Książka opowiada o rodzinie Bordenów, lecz pewnego dnia dochodzi do tragedii. Córka znajduje w pokoju, martwego ojca a jej służąca znajduje martwa macochę. Historia tego, co zaszło w domu Bordenów opowiadana jest z kilku perspektyw. Całą historię rozpoczyna Lizzie (jedna z córek zamordowanego małżeństwa) i jej narracja należy do najbardziej specyficznych. Jej zadnia są zawsze bardzo krótkie i urwane. Jest ona najbardziej toksyczną bohaterką I nie da się jej polubić. Śmiało możemy powiedzieć, że ma pewne problemy psychiczne. Mimo jej 32 lat miałam wrażenie, ze czytałam wypowiedzi małej dziewczynki. Niemniej jednak, każdy bohater jest toksyczny i ma swoje ciemne strony. Rodzina Bordenów jest rodziną, do której żadne z nas nie chciałoby trafić. Cała książka wzbudzała wiele negatywnych emocji I powodowała, że momentami czułam się bardzo niekomfortowo i po prostu źle. Towarzyszył mi stały dyskomfort I niepokój. Cóż, z drugiej jednak strony ciężko pisać o morderstwie w bardzo sielski i przyjemny sposób. Momentami miałam wrażenie, że czytam scenariusz, a nie książkę ze względu na konstrukcje zdań typu: oddycha ciężko. Patrzy. Obraca się.
Na pewno nie trafi ona do moich ulubieńców, ale też wybroniła się na tyle, by nie dostać się do grupki rozczarowania czytelnicze 2020. Książka na pewno dostarczy wam wrażeń i emocji, których nie znajdziecie w żadnej innej książce.

Mimo tego, że nie dowiadujemy się kto został mordercą. Autorka przez pokazywanie wszelkich perspektyw pozwala nam dokonać samosądu, choć z treści książki wynika, że ona dokonała już swojego.