Ostrze recenzja

Thriller był zawsze dla mnie gatunkiem, który pozwalał mi zapomnieć o świece. Stał się moją ucieczką, oazą. Gdy potrzebowałam książki, która całkowicie mnie pochłonie, niemal zawsze wybierałam ten gatunek literacki. Oczekiwałam emocji, bo to one sprawiają, że nie mogę się oderwać. W przypadku ich niedosytu, męczy mnie czytanie, a największą zbrodnią wydaje się brak zaskoczenia czytelnika.
Mam właśnie problem z Ostrzem, fabuła powinna być ostra jak brzytwa, zostawiać z mieszanymi uczuciami czytelnika, wisieć nad nim i nie pozwolić o sobie zapomnieć. Czy tak było naprawdę? Bohaterów poznajemy w przełomowym momencie, niczym jak u Hitchcocka, najpierw następuje dramat, dając obiecujący początek. Matka miała wtedy wybór. Zepsuty samochód na środku autostrady, czasy, kiedy jeszcze nikt nie nosił komórek w kieszeni. Trójka dzieci płaczących ze strachu, a jedno, jeszcze w brzuchu, czujące nerwową atmosferę. To był ostatni raz kiedy widzieli mamę. Dowodzić miał Jack, a ona miała wrócić za chwilę. W końcu poszła tylko szukać pomocy. Pożegnanie było rychłą obietnicą szybkiego spotkania, niestety bez pokrycia.
Prędko przenosimy się do kilka lat w przód, gdy to Jack musi się wszystkimi opiekować, to on szuka prawdy, to on zastanawia się, jaki tkwi sekret w miasteczku. Kto kryje się za zbrodnią sprzed lat? Jak dzieci mogą poradzić sobie z porzuceniem, z tą bezgraniczną samotnością?
Fabuła Ostrza, ta początkowa, daje niesamowity potencjał historii. Wszystko brzmi cudownie, lecz niestety akcja jest wydłużona, powtarzające się wydarzenia zabierają ten moment zaskoczenia. W połowie książki już wiemy, jak ona się skończy. Brakowało mi napięcia, emocji, barwności w kreacji bohaterów. Choć Jack wydaje się ciekawa postacią, inni byli dla mnie nijacy. Nie zaangażowana za bardzo w fabułę, wciąż i wciąż czekałam na element zaskoczenia, niestety tu się też zawiodłam. Od dramatu, który spotkał rodzinę, minęło wiele lat, a ja miałam wrażenie, że zarówno Jack jak i pozostałe dzieci, mówią tym samym głosem. Nie dojrzali, nie zmienili się ani trochę. Oczekiwałam zupełnie innego napięcia, fabuły ostrej niczym brzytwa.
To nie jest książka dla mnie, ale jeśli lubicie wątek obyczajowy, wiodącego głównego bohatera i mniej śledztwa w śledztwie, o ile tak można to skrótowo opisać, Ostrze będzie dla Was. Tu skupiamy się na Jacku, a tajemnica staje się mniej istotna. W thrillerze oczekuje akcji, napięcia, emocji, a przede wszystkim szczegółowej kreacji głównego bohatera, który powinien przechodzić jakąś zmianę, w końcu dramatyczne wydarzenia zawsze na nas wpływają, prawda?