Małe sekrety recenzja

Sporo pozytywnych opinii i u większości czytelników zachwyt nad książką, której całokształt mógłby zostać rozdzielony na co najmniej trzy odrębne historie. "Małe sekrety" to dramat rodzinny z domieszką thrillera, w którym na świeczniu znajduje się porwanie dziecka - temat dość chodliwy i zazwyczaj skłaniający do sięgnięcia tych, którzy lubują się we wglądzie do środka zbutwiałej, naznaczonej dramatem rodziny.

Tak jest w przypadku Martin, która mimo upływu czasu obwinia się o kilka sekund, które zaważyły na szczęściu jej rodziny. Zdystansowany mąż, kiepskie pożycie w małżeństwie, praca, która przestała przynosić satysfakcję, destrukcyjne myśli i czyny, a przede wszystkim rozpacz matki - to wszystko spada na bohaterkę. W otoczeniu nie brak życzliwych ludzi, nie brak również "życzliwych" kobiet, które i Derekowi pozwolą choć na chwilę zapomnieć o rodzinie, która prawdopodobnie już nigdy nie będzie taka sama.

Ciężko określić, czy ta pozycja powinna zwalić z nóg, czy wylądować w stercie pozycji o podobnym pomyśle. Wykonanie rękoma autorki zaskakuje - ta wkłada dużo serca w uczucia matki, która straciła dziecko kreśląc tym samym obszerny rys psychologiczny blisko stojący obok tego, co faktycznie w podobnej sytuacji może czuć człowiek pozbawiony dziecka. Jednych to przytłoczy, drugich zachwyci. Zamysł, jakim chciała porwać odbiorcę autorka wydaje się być równie wciągający, a jednak co uważniejszy czytelnik szybko przewidzi, kto odpowiada za ten rodzinny dramat.
Przeszkadzały mi natomiast w treści nieustannie powtarzane imiona dwóch kobiecych postaci; co rusz nowe zdanie rozpoczyna się od "Marin" lub "Kenzie" - niby zabieg kosmetyczny, a jednak widząc na jednej stronie kilkanaście razy zastosowane imię bohaterki człowiek na pewno nie wyrzuci tych imion tak prędko z pamięci. Natomiast "Małe sekrety" może i zagości ciut dłużej, chociażby dzięki wnikliwej analizie uczuć matki.

"Wiesz, jak to jest mieć dziecko? To tak, jakby twoje serce wychodziło z domu na dwóch nogach, delikatne i bezbronne."