Narkoza recenzja

Choć uwielbiam debiuty, to obawiam się często tych szczególnie opasłych. Z reguły ilość stron nie jest proporcjonalna do wątków i faktycznej akcji, więc czytamy po prostu drobiazgowe opisy elementów będących zupełnie bez znaczenia. Czuję się też nieco niepewnie, gdy książka ma w sobie reprezentację LGBT, ale nie ze względu na sam fakt, a społeczność oczekującą wręcz chorobliwej poprawności dotyczącej określeń i wszystkiego wokół. Jestem otwarta i tolerancyjna, ale mam wrażenie, że taka nadwrażliwość na słowa nie służy naprawdę nikomu.

"Narkoza" Rafała Artymicza została wydana jako powieść obyczajowa i dopiero wymiana zdań z autorem uświadomiła mi, że to książka dla mnie. Po lekturze mogę stwierdzić z całą pewnością, że jednak to wątek kryminalny dominuje i stanowi oś akcji, a burzliwe życie prywatne głównego bohatera momentami nierozerwalnie jest związane z tym, z czym przychodzi mu się mierzyć na płaszczyźnie zawodowej.

Wbrew pozorom Artur nie jest policjantem ani nikim związanym z branżą stojącą na straży prawa. Jest lekarzem i to wokół medycyny osnuta jest cała intryga, co niezwykle mi się podobało. Mam jakąś słabość do historii rozgrywających się w szpitalach, choć częściej konsumowałam je w postaci seriali i nawet tę powieść sobie od początku porównywałam do właśnie takiej wciągającej produkcji, ale przewagą książek jest to, że na kolejny rozdział nie trzeba czekać tydzień, a można po prostu od razu przewrócić stronę.

W tej powieści ciągle coś się dzieje. Tempo akcji robi wrażenie, momentami bywa wręcz sensacyjnie i choć normalnie za tym nie przepadam, to tutaj mi się podobało, ponieważ logicznie pasowało do całości. Nie chcę zbyt wiele zdradzać, bo ja odczuwałam ogromną przyjemność z odkrywania każdego nawet najmniejszego elementu intrygi, a ta została uszyta naprawdę grubymi nićmi. Może trudno uwierzyć w to, że taka historia mogłaby mieć miejsce, ale w ramach fikcji literackiej wszystko zostało spięte bez zarzutu.

Muszę też podkreślić, że wątki osobiste, w których dużą rolę odgrywała orientacja głównego bohatera były tak bardzo normalne jak powinny być także w rzeczywistości. Przyjaciele Artura mogli zachowywać się przy nim w pełni swobodnie, żartować bez skrępowania i obaw, że ten obrazi się o nawiązywanie do stereotypów związanych z gejami. Byłoby naprawdę o wiele prościej, gdyby każda osoba nieheteronormatywna miała do życia takie podejście jak doktor Korczyński, więc brawa dla autora za wykreowanie takiej postaci.

"Narkoza" to powieść, która w wielu aspektach pozytywnie mnie zaskoczyła. Trudno uwierzyć, że jest do debiut, Rafał Artymicz dopracował tę historię z chirurgiczną precyzją, a jest anestezjologiem. Na szczęście nie muszę pisać, że wyczekuję niecierpliwie kontynuacji, bo ta czeka już na mojej półce, więc mam nadzieję, że będzie równie dobra.

Moje 8/10.