Recenzja książki Skarb

Niespełna piętnastoletnia dziewczyna o imieniu Hailie traci dwie najbliższe jej osoby w wypadku samochodowym. W związku ze śmiercią mamy i babci, nastolatka trafia pod opiekę swojego przyrodniego brata Vincenta. Okazuje się jednak, że ma ona nieco więcej rodzeństwa. W posiadłości Monetów bowiem mieszka aż pięcioro jej przyrodnich braci, o których istnieniu główna bohaterka nie miała wcześniej pojęcia. Dziewczyna musi oswoić się z nową sytuacją, jednak z każdym dniem okazuje się ze domownicy skrywają wiele sekretów, które Hailie postanawia na własną rękę odkryć. Tak właśnie zaczyna się pierwszy tom serii "Rodzina Monet".

Sięgnęłam po książkę zachęcona ogromem pozytywnych opinii. Nie da się ukryć, że na portalach książkowych była bardzo zachwalana. Ja sama często sięgam po młodzieżówki, dlatego z pozytywnym nastawieniem postanowiłam poznać "Rodzinę Monet". No i szczerze powiem, że nie mam pojęcia skąd te ogromne zachwyty.

Po części rozumiem, że ma prawo się to spodobać właśnie młodszej części czytelników i nikomu nie zamierzam odbierać tej przyjemności, bowiem każdy ma inny gust. W mojej ocenie jednak fabuła jest bardzo płytka. Niewiele w tej książce się dzieje i mogę śmiało opisać ją jednym słowem - "nudna". Główna bohaterka również jest bardzo nijaka. Strasznie denerwowało mnie w niej też to, że niezależnie co się działo, bądź co widziała, kwitowała tym, że "spowoduje to u niej traumę". Rozumiem taki typ charakteru ale czytanie dosłownie tego samego zdania co jakąś odstającą od normy sytuację po prostu irytowało. Ubodło mnie też bardzo wręcz podkreślanie przez autorkę wspaniałomyślnych zachowań braci, jakimi była jawna przemoc psychiczna i wręcz poniżanie swojej młodszej siostry, tłumacząc je braterską troską. Ponadto książka jest pisana oczami Hailie i nie powiem, momentami sposób w jaki dziewczyna patrzy na swoich braci i opisuje ich zupełnie mi nie pasuje do relacji rodzeństwa. Jeżeli autorka chciała tak bardzo podkreślić jacy przystojni, hipnotyzujący są bracia Monet, to mogła zastosować narrację trzecioosobową, a nie przedstawiać to z perspektywy ich siostry. To postawiło cała historię w słabym świetle, a serii finalnie nie planuję jej kontynuować.