Ścianka działowa recenzja

Z przyjemnością sięgnęłam po kolejną książkę Izabeli Sowy. Lubię jej lekko satyryczny styl. Autorka ma niebywałą umiejętność dostrzegania absurdów w naszej codzienności.
Życie głównego bohatera Dionizego Fiotronia jest do bólu uporządkowane i schematyczne. Ma dobrą pracę, pieniądze i żonę, z którą tworzy pozornie idealny związek. I nagle cała misterna układanka się sypie, gdy dostrzega drobne acz istotne zmiany w zachowaniu żony. Potłuczona filiżanka, ścianka działowa postawiona bez jego zgody czy też zakup puzzli to tylko czubek góry lodowej. Na podstawie tych drobiazgów zaczyna podejrzewać Szarlotę o romans. Nie ma jednak odwagi aby z nią o tym porozmawiać więc przeprowadza prywatne śledztwo, w którym pomaga mu pewna ekscentryczna dziewczyna o groźnie brzmiącym pseudonimie Brzytwa. W zamian za pomoc chce aby Dionizy poświęcił jej tydzień swojego życia. Wspólnie spędzone dni otwierają Fiotroniowi oczy na sprawy, których dotychczas nie widział lub wolał nie widzieć. Niekonwencjonalne metody stosowane przez dziewczynę prowadzą do naprawdę zaskakującego finału, który trochę mi nie pasuje do reszty.
„Ścianka działowa” nie jest romansem, kryminałem ani powieścią detektywistyczną. Ta pozornie lekka książka zawiera głębsze przesłanie. Autorka z właściwą sobie przenikliwością okraszoną nutką ironii pokazuje, jak ważna w naszym codziennym życiu jest szczera rozmowa. Fabuła wciąga chociaż akcja toczy się powoli. Postacie są wyraźne, lekko przerysowane, ale dzięki temu łatwiej nam dostrzec drugie dno tej historii. Książka zmusza do refleksji i przewartościowania własnego życia. Autorka nie poucza, nie moralizuje i nie daje gotowych odpowiedzi. Na przykładzie Dionizego i jego żony Szarloty pokazuje jak żyje większość ludzi. Czytajmy więc uważnie, wyciągajmy wnioski i rozmawiajmy ze sobą!

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/