Sześć snów Laury Szuster recenzja

Stuk, stuk. Zgrzyt. To dźwięki, które słyszę, gdy się poruszam. Łańcuch, który oplata mi kostkę nie pozwala na swobodne poruszanie się. Oczy same mi się zamykają i zapadam w sen. Budzę się w lesie. Muszę jak najszybciej powiedzieć komuś, o tym co się wydarzyło. Ale dlaczego oni mi nie wiedzą? Dlaczego dziwnie na mnie patrzą kiedy dyktuje im moją datę urodzenia? Rozpiera mnie wewnętrzny krzyk i strach o to, co będzie dalej.

Jestem jak dwa kolory. Zieleń symbolizuje przeszłość i nadzieję na odmienienie losów, a przy tym nie dopuszczenie do tych tragicznych sytuacji. Czerwień symbolizuje teraźniejszość, czyli wszystkie skutki podjętych przeze mnie decyzji. Nigdy nie będą one nieskazitelnie pozytywne. Zanurz się w moim świecie i podążaj za mną w tej podróży w przeszłość!

Nie wiem, jak udało się ogarnąć ten koncept autorowi, ale tutaj wszystko jest tak dopracowane. Każdy najmniejszy szczegół ma znaczenie, a co ważne w takich historia, zachowany jest ciąg przyczynowo-skutkowy. Jest akcja, jest reakcja. Nie bójcie się tego, że czasami coś może wam się tutaj wydawać niezrozumiałe. Dostaniecie odpowiedzi na wasze pytania prędzej, czy później, a część wyklaruje się wam w głowie już po zakończeniu lektury.

To pozycja z gatunku tych, które zmuszają do przemyśleń i nie dają o sobie zapomnieć. Jest w niej mnóstwo pozytywnych emocji, nadziei, szczęścia i zadowolenia. Natomiast z drugiej strony jest przesiąknięta smutkiem, bólem i chęcią zmiany tego, co złe, odcięcia się od dzieciństwa oraz tego, co zostawiło smugę na całym życiu. Nietuzinkowi i niepozwalający się jednoznacznie określić, po stronie zła lub dobra, bohaterowie przyciągają nas do tej książki.

,,Sześć snów Laury Szuster” to istny rollercoaster emocji. Przenikanie się teraźniejszości z przeszłością w niesamowity sposób buduje napięcie i pozwala nam znaleźć się na granicy podświadomości i walki z czasem. W kulminacyjnym momencie wszystko wybucha, doprowadzając do eksplozji.

Jedyne czego mi tu odrobinę zabrakło, to wyjaśnienia motywu działania jednego z bohaterów. Nie powiem którego, bo byłoby to spoiler, ale jego zachowanie wydawało mi się odrobinę niezrozumiałe 🤭

To również sentymentalna podróż do roku 2003 i mimo, iż miałam wtedy całe 4 lata, to część z przestawionych tu sytuacji i rzeczy, przewinęło się również przez moje dzieciństwo. Jacek Kalinowski stworzyć coś niesamowitego i wprowadził powiew świeżości na polski rynek thrillera! Koniecznie czytajcie! 🔥