Recenzja książki Chwasty

Po osławionej przez wszystkich "Klatce" postanowiłam sięgnąć po "Chwasty". "Klatka" nie bardzo mi się podobała, bohaterowie byli jacyś tacy płascy, akcja zagmatwana, a morderca wywijał się przez gapiostwo policji. Mimo wszystko opis "Chwastów" brzmiał tak ciekawie, że postanowiłam dać jeszcze jedną szansę twórczości pana Jóźwika.

Co łączy wykładowcę z Politechniki Warszawskiej, inżyniera, poważaną panią doktor, kuriera i właściciela osiedlowego sklepiku? Trudna przeszłość i niewesoła Teraźniejszość. Brak zgody na niesprawiedliwość. Mimo, że część z tych ludzi nie wie o swoim istnieniu ich losy się plączą i wikłają w mroczne historie.Ta sieć powiązań z kolei sprawia, że tropiący mordercę policjanci gubią się w domysłach, a my razem z nimi

Mamy tu pięciu głównych bohaterów plus kilku pobocznych, serię brutalnych morderstw oraz śledzących je policjantów i panią prokurator, która zmaga się z własnymi demonami. W zasadzie każdy z naszych bohaterów ma jakieś mroczne tajemnice i ukazywany jest w ten sposób, że może być potencjalnym mordercą. Czytając za każdym razem myślałam sobie "nie, to nie on, to byłoby za proste" ale w pewnym momencie zauważyłam, że książka się kończy, a ja ciągle nie wiem kto morduje. Końcówka była sporym zaskoczeniem.

Same morderstwa były brutalne, okraszone krwawymi torturami i dość szczegółowo i plastycznie opisane. Czytałam opinie, że za dużo tego, jednak ja lubię konkretną dawkę przemocy w kryminale, więc pod tym względem mi się podobało. Morderca na każdych pozostawionych po sobie zwłokach zostawia ususzony chwast- to jego podpis i przekaz, że usunął kolejnego chwasta, który zatruwa życie innym ludziom.
Bardzo spodobał mi się pomysł na takie przesłanie od mordercy.

Widać, że autor lubi wprowadzać na raz wiele postaci i plątać ich losy. W "Chwastach" wyszło to naprawdę fajnie. Dialogi i opisy postaci są raczej płytkie, z żadnym z bohaterów nie dałam rady się zaprzyjaźnić więc w sumie czytało się gładko i szybko, ale bez emocji. Jednak pomysł na konstrukcję książki jest fajny. Według mnie to taka lekka weekendowa lektura dla wielbicieli mocnych wrażeń.