Śmierć w Błękitnej Lagunie recenzja

Ostatni dzień pobytu na Islandii zapowiadał się bardzo ekscytująco.

Kuba jako pasjonat geologii i zielarstwa postanowił zebrać trochę okazów do kolekcji. Niestety wybór terenu był dosyć niefortunny. Dno krateru nie wytrzymało i zapadł się aż po udo w dziurze powstałej na dnie. Aśka zamarła z przerażenia. Na szczęście szybko udało się go wyciągnąć, a rany okazały się tylko powierzchowne.

Ekipa wyczerpana, ale zadowolona postawiła na regenerację i całą grupą stawili się na basenie. Woda termalna przyjemnie ogrzewała ciało.

Nagle wszystko zatrzęsło się i zabulgotało. Gdy spojrzeli na niebo widać było czerwoną łunę ciągnącą się aż po nieboskłon.

Wszyscy w panice rzucili się do ucieczki. Okazało się, że doszło do erupcji wulkanu, z którego lawa i popiół wylewały się strumieniami po zboczach.

Na basenie chaos spotęgował jeszcze brak prądu, w tym ogólnym poruszeniu ktoś znalazł zwłoki pływające obok spanikowanych gości.

Z głośników płynął głos który nakazywał ewakuację, gdyż możliwość wystąpienia wstrząsów wtórnych nadal stanowiła duże niebezpieczeństwo.

Gdy wychodzili prowadzeni przez stewarda ich wzrok przykuło ciało wyciągnięte na brzeg. Ku ich przerażeniu okazało się, że ofiarą jest jedno z nich.
Zasiadając do lektury spodziewałam się ogromu wrażeń, sensacji, kryminału i przepięknych opisów przyrody. Niestety zostałam nie miło zaskoczona, gdyż para autorów nie poświęciła w ogóle miejsca na opisy klimatycznej Islandii.

Okładkowy opis sugerował sensacyjną powieść z pięknymi krajobrazami. Niestety dramat goni dramat, a brak spójności między rozdziałami wywołuje zgrozę na obliczu. Podział na autorów bardzo widoczny i odczuwalny przy czytaniu.

Fabuła kompletnie nie trzyma w napięciu, a niektóre fragmenty są tak żałosne i nie na miejscu, iż zupełnie nie powinny znaleźć się w książce za którą czytelnik będzie zmuszony zapłacić.
Przedzierając się przez karty powieści natknęłam się na scenę seksu. Niby nic dziwnego, ale napisana jest tak okropnym stylem i bez żadnego polotu, iż umieszczanie jej w książce, tylko dla samej idei było kompletnie błędnym posunięciem.
Cały zamysł fabuły byłby bardzo ciekawy, gdyby tylko autorzy poświęcili trochę czasu na dopracowanie treści, resarch i wzbudzenie w czytelniku odrobiny napięcia, w końcu miała to być książka sensacyjna.

Niestety kompletna klapa.

Głównym zarzutem jaki od razu uderza w oczy, to brak tych zapowiadanych opisów Islandii. Widać, iż autorzy kompletnie nie wysili się na pełen resarch.
Można by wymieniać długo wady tej książki, ale nie o to tutaj chodzi.
Ja nie polecam, ale jak zawsze zachęcam do wyrobienia sobie własnego zdania.

#novaeres

#renibook