Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej recenzja

Pewnego ranka Sabina budzi się i od razy zauważa, że ten dzień będzie inny od wszystkich. Codziennie budziło ją głośne sikanie współlokatorki jednak dzisiaj tak się nie stało, ponieważ jej współlokatorka Bożenka Kowalska nie żyje. Zanim jednak zgłosi ten fakt opiekunom postanawia zjeść w spokoju śniadanie.

Po śniadaniu i długim wyczekiwaniu w kolejce do recepcji udaje się z recepcjonistką do pokoju, żeby pokazać, że jej współlokatorka odeszła. Okazuje się jednak, że jej ciała nie ma już w pokoju, a recepcjonistka twierdzi, że wróciła z rodziną do domu.

Sabina jednak w to nie wierzy, ponieważ sama widziała martwą współlokatorkę. Postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i odkryć prawdę. Szybko znajduje kompana do pomocy, niestety jest nim Antoni, za którym nie przepada, ale zgadza się na jego pomoc. Mężczyzna już wcześniej zauważył tajemnicze zniknięcia innych pensjonariuszy i jest przekonany, że zostali zamordowani, dlatego postanawiają zbadać tą sprawę. Rozpoczynają swoje prywatne śledztwo, a ich podejrzenia padają po kolei na różnych pracowników domu spokojnej starości, od kucharki, przez pielęgniarza, lekarkę aż do dyrektora. Śledztwo prowadzi do wielu zabawnych, ale też niebezpiecznych zdarzeń.

Dom spokojnej starości w którym mieszkają wcale nie jest taki spokojny jakby się mogło wydawać, a pensjonariusze nie są nudnymi staruszkami.

W książce jest sporo zabawnych sytuacji, a wątek kryminalny bardzo mi się podobał. Osadzenie całej akcji w domu spokojnej starości również uważam za świetny pomysł, ponieważ jest dość rzadko spotykany.

Niestety to co najbardziej psuło mi przyjemność z czytania to ciągłe wspominanie o głodnych staruszkach walczących o jedzenie. To przepychanie się do stołówki, marzenie o budyniu czy jakimś innym słodkim daniu, ta walka o jedzenie oraz ciągłe wspominanie o samotności i tym, że rodzina nie chce odebrać od nich telefonu sprawiało, że robiło mi się przykro i zastanawiałam się czy faktycznie tak jest, że starsi ludzie mogą być bardzo samotni i niedożywieni.

Zakończenie okazało się ciekawe i muszę powiedzieć, że uratowało tą książkę. Jest ona pierwszą częścią nowego cyklu powieściowego autora i jestem nawet ciekawa dalszych losów bohaterów.

Wydawnictwu dziękuję bardzo za egzemplarz książki.