Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej

Dobra, to ja się przyznam od razu... nie jestem jakąś wielką fanką komedii kryminalnych, ale czy można przejść obojętnie obok "Czwartego sikania Bożenki Kowalskiej"? Nie ma szans... to tak intrygujące, że po prostu trzeba rozwiązać zagadkę tego sikania, którego w dodatku nie było, bo Bożenka postanowiła kopnąć w kalendarz...
Wtedy na scenę wkraczają Sabinka i Antoni - dziarscy podopieczni domu seniora, w którym dzieją się naprawdę straszne rzeczy...

Przyznam się również do czegoś jeszcze... ta w gruncie rzeczy nieskomplikowana historia bardzo mi się podobała. Cosy crime z elementami domestic noir, okraszone dużą dawką humoru, zabawnych dialogów i scenek rodzajowych, a przy tym w subtelny sposób oddające czasami smutne życie seniora, który urozmaica sobie życie podkradaniem wi-fi, plotkami, małymi sensacjami i tworzeniem spiskowych teorii, bo wie, że prócz egzystencji w klaustrofobicznym pokoju i przypalonych racuchów nie czeka go już nic radosnego... Autor bardzo dobrze uchwycił i oddał mentalność seniorów obarczonych chorobami i demencją, ale pokazał ją z przymrużeniem oka, sprowadzając do ironicznych tekstów i ponurych żartów. Rozdziały mówione przez Sabinę są wręcz przezabawne.

Uważam, że to idealna książka na relaks od ciężkich, mrocznych tekstów. Dodam, że jest to też pierwsza część nowego cyklu, więc dla fanów Sabinki to świetna wiadomość.

Co znajdziemy w "Czwartym sikaniu Bożenki Kowalskiej"? Przede wszystkim dynamiczną akcję, dużo humoru i zabawne dialogi bohaterów mieszkających w domu spokojnej starości.

Co tam się dzieje? Wszystkiego dowiadujemy się z perspektywy Sabiny i Antoniego, uroczych staruszków. A wszystko zaczęło się od zniknięcia Bożenki. Wersja Antoniego dotyczy morderstwa!

"Mogłoby się wydawać, że skoro miała tyle do powiedzenia, to wiodła radosne i szczęśliwe życie. Nic bardziej mylnego. Kowalskiej nie zależało już na życiu. A już na pewno od momentu zdjęcia z anteny Mody na sukces."

Co o jednej bohaterce myśli Sabina? Przeczytajcie!

"... była może trochę wścibska, kłótliwa, uszczypliwa, arogancka, zuchwała, butna, bezczelna, harda, grubiańska, obcesowa, opryskiwa, pyskata, impertynencka, nieuprzejma, nieprzyzwoita i jeszcze kilka epitetów na jej temat by się znalazło ..."

Jesteście ciekawi, którą osobę tak scharakteryzowała?

Kto lubi komedie kryminalne, ten planuje lekturę "Czwartego sikania ...". Nie raz pojawi się uśmiech na Waszej twarzy. Poznajcie więc Sabinę i Antoniego oraz ich współmieszkańców! Z lektury dowiecie się również dlaczego na okładce jest kot. Ja czekam na kolejną część!

Po lekturze serii o Zofii Wilkońskiej, którą szczerze polubiłam, ale za żadne skarby nie chciałabym spotkać tej upiornej staruszki w realnym życiu, nie mogłam przejść obojętnie obok najnowszej powieści Jacka Galińskiego pod intrygującym tytułem "Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej". Ta książka otwiera nowy cykl powieściowy autora.

Narratorami w tej opowieści są Sabina Szymańska i Antoni Głasek, pensjonariusze domu spokojnej starości. Pewnego dnia, kiedy współlokatorka Sabiny, tytułowa Bożenka, nie wstała na swoje tradycyjne siku o piątej rano, Szymańska postanowiła jak najszybciej poinformować o tym smutnym fakcie recepcjonistkę. Zanim jednak udało jej się sprowadzić kobietę do pokoju, ciało Bożenki wyparowało. Sabina jest w szoku, po raz pierwszy nie do końca wie, co robić. Antoni natychmiast podrzuca teorię o morderstwie. Może personel domu truje bezbronnych staruszków? Kto jest winny? Kucharka? Pielęgniarz? Wiecznie wstawiona lekarka? A może dyrektor? Należy się przyjrzeć tej sprawie, bo przecież ktoś z pewnością będzie następny!

Podczas rozważania przeróżnych możliwości rozwiązania tej makabrycznej zagadki poznajemy bliżej codzienne życie w domu spokojnej (chyba jednak nie do końca...) starości. Podejrzane zachowania kucharki, walka o posiłki, wiecznie pijana lekarka z wielką strzykawką, kary za niesubordynację to tylko wycinek życia staruszków. Sabina wprawdzie mieszka w domu od niedawna, ale szybko zdążyła załapać, jakie panuj...

"Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej" przenosi wprost do domu spokojnej starości, gdzie codziennym porannym rytuałem były budzące mieszkańców odgłosy toaletowe jednej z mieszkanek. Gdy pewnego dnia wspomnianą Bożenka się nie budzi, jej współlokatorka Sabina szybko chce zawiadomić o nagłej śmierci personel. Zanim jej się to udaje, ciało znika. W domu huczy od plotek, a Sabina razem z fanem spisków Antonim starają się odkryć, czy naprawdę można mówić głośno o morderstwie?

Autor po raz kolejny pokazał, że jak nikt inny umie pisać o senioralnych perypetiach 😁 Przeróżne niuanse związane z codziennością mieszkańców domu, ich, często nietypowe, nawyki, zachowania personelu - to wszystko tworzy fantastyczną komedię pomyłek i cały zbiór przezabawnych gagów, przy których nie sposób się nie roześmiać!

Zarówno główny duet bohaterów, jak i postaci drugoplanowane są napisane z dbałością o wyrazistość osobowości. Łatwo zapamiętać cechy charakterystyczne i przez ich pryzmat oceniać kolejnych podejrzanych, ale żeby nie było za łatwo od razu domyślić się rozwiązania, to i kilku zaskoczeń nie brakuje - najlepsze było z okładkowym kotem w roli głównej 🤭

Bardzo mi się podobały relacje między Sabinką i Antonim. Świetnym zabiegiem narracyjnym było ukazywanie ich bardzo podobnych przemyśleń przy zmianie perspektyw, zderzając to jednocześnie z ich skrajnie odmiennymi przekonaniami o sobie nawzajem. Wspaniale rozwijająca się relacja, trochę komiczna a trochę urocza, a pr...

Akcja książki dzieje się w domu spokojnej starości. A jego lokatorzy potrafią rozbawić do łez. Pełno tutaj humoru, intryg i takie wewnętrznego uroku starszych osób.

Czym jest tytułowe czwarte sikanie? Otóż punktualnie o 5 rano, każdego dnia Bożena Kowalska idzie do wc i … sika. Wolno jej. Ale odgłosy słyszy cała okolica. Pewnego dnia jednak tego czwartego sikania nie było. Zaskoczona Sabina postanowiła sprawdzić co się stało z Bożenką. Okazuje się, że starsza pani zmarła. Sabinka zawsze wie co robić i czym prędzej poszła donieść o swoim odkryciu w recepcji. Jednak gdy po chwili wraca do pokoju koleżanki … ciała już nie ma.

Lokatorzy zaczynają snuć domysły tego co zdarzyło się z ich koleżanka. Mistrzem w snuciu intryg jest pan Antoni. To on wpadł na pomysł, że pani w kuchni chce ich wszystkich otruć. Sabinka za długo żyje na tym świecie, by wierzyć w każde słowo jakiegoś wariata. Do czasu aż… To już musicie sami przeczytać. Co takiego spotkało Bożenkę i Sabinkę?

Książka posiada specyficzny humor, który sprawia, że książkę czyta się przyjemnie. Autor również posiada lekki styl pisania dzięki czemu książkę czyta się również bardzo szybko. Lubię gdy od początku coś się dzieje. I tak właśnie tutaj jest. Znika ciało Bożeny, a lokatorzy gubią się w swoich domysłach. Narracja prowadzona jest z punktu widzenia Sabinki i Antoniego. I taką narrację uwielbiam.

Czy czuć tutaj dreszczyk? Nie koniecznie, al...

CZWARTE SIKANIE BOŻENKI KOWALSKIEJ
@jacekgalinski
@znakjednymslowem

Jacek Galinski to autor bestsellerowych komedii kryminalnych o Zofii Wilkońskiej. Czwarte sikanie otwiera jego nowy cykl powieściowy, a dla mnie jest to pierwsze spotkanie z jego twórczością.
I powiem Wam, że uważam je za udane.

"DOM STARCÓW JEST BARDZIEJ NIEBEZPIECZNY NIŻ POLE MINOWE. KAŻDY MOŻE ZABIĆ. RODZINA, KUCHARZ, LEKARZ, GRABASZ... NAWET OGRODNIK."

W domu spokojnej starości pani Sabinka oraz pan Antoni, krok po kroku zaczynają odkrywać coraz to nowsze i bardziej śmielsze teorie spiskowe. A to kucharka podtruwajaca pensjonariuszy owsianką, a to pielęgniarz, który spiskuje z kucharką, dyrektor i cała reszta personelu. A jeżeli dołożycie do tego rozmowy na Tinderze, w których to młodzi, przystojni mężczyźni szukają środków na leczenie chorej matki,oraz pensjonariuszki które gotowe są złożyć się na ten jakże "szczytny" cel, to gwarantuje Wam, że tutaj to Wy nudy nie znajdziecie. Ale żeby wrażeń nam nie zabrakło to ktoś się dowie o mordercy, grasujacym po korytarzach w bezksieżycowe noce.....

Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej - już sam tytuł jest bardzo intrygujący.To komedia kryminalna, która przypadła mi do gustu, przy której świetnie się bawiłam i z którą spędziłam niezapomniane chwilę. Pensjonariusze oraz ich dialogi sprawiły że momentami zanosiłam się że śmiechu. I jak już sam gatunek mówi komedia kryminalna nie zabrakło tutaj również wątku krymina...