Kółko się pani urwało

Nie mam pretensji, że autor główną bohaterkę uczynił postacią antypatyczną - nie pierwsza i nie ostatnia to postać, której nie da się lubić. Ba - która została specjalnie tak napisana, aby czytelnik jej nie lubił. Tego oczekiwałam. Oraz tego, że w miarę postępu lektury, autor zmusi mnie do wysiłku, do zajrzenia pod powierzchnię, do uznania, że stereotypowe postrzeganie rzeczywistości jest słabe, krzywdzące i - nade wszystko - fałszuje wyniki.
Niestety. Zamiast prób przełamania stereotypu, dostałam znak równości między egoizmem, bezczelnością i wymądrzaniem się a starością. I reklamowanie książki jako komedii kryminalnej. Nie bardzo wiem, kogo miałaby rozśmieszyć - chyba wyłącznie tych, którzy wybuchają głośnym rechotem, gdy sąsiad nadepnie na grabie.

"Ten, kto ma spokojne i łagodne usposobienie, łatwiej przyjmuje starość." (Platon).
A są tacy? O spokojnym i łagodnym? No może są. Wśród najmłodszych. I głównie tych, którzy urodzili się (i wychowali) w szczęśliwości wszelakiej... Bo potem życie rozszerza horyzonty. I następuje powolne bądź gwałtowne – ale nieuniknione – łagodności wyzbywanie się. Bo wraz z ubytkiem sił witalnych może przyjść zgorzknienie, cierpkość i zgryźliwość. No a jeśli trafią na mocny charakterek...

Zofia Wilkońska miła nie jest, bo jej się nie chce. Wyzbyta cierpliwości do zera, przepełniona irytacją, wydaje się bezduszna i egocentryczna. Nie dba ani o dobre imię, ani o dobre stosunki. Dzieciak pokazał jej język? Odpowiedziała mu tym samym. Bo dlaczego nie? Że komuś się nie spodoba? Ona już osiągnęła taki poziom dojrzałości społecznej, że nie zależy jej na sztucznych sympatiach. Nie sili się na sztuczne grzeczności. Sąsiad jest brzydki? A czemuż to nie powinna mu tego mówić? Nie powinna bezczelnie do policjanta? Ale jej się nie chce formułować frazesów, bo wypada. Nie dba o poprawność. Wypowiada swobodnie swoje opinie. A jest w tym bezpośrednia i bezkompromisowa.

Popieram pomysł autora i konwencję satyrycznej komedii. Jego starsza pani jest świetnym narzędziem do pokazania, że wesołe jest życie staruszka (!), i obśmiania różnych geriatrycznych stereotypów. Ironiczny, trochę groteskowy, obrazek. I kryminalny! Oczywiście bliżej książce do farsy – z błyskawiczną akcją
i zaskakują...

Pani Zofia zdobyła moją sympatię od pierwszej strony. Energiczna emerytka z piekła rodem, przerysowana, ale jednak dziwnie znajoma... Tym, którzy uważają ją za skąpą polecam próbę utrzymania się za niewiele ponad tysiąc zł miesięcznie. Pani Zofia się nie poddaje, knuje, manipuluje, bierze na litość, walczy o swój byt jak umie. Prowadzi własne śledztwo z nieodłącznym wózeczkiem z urwanym kółkiem. Trochę mi przypomina bohaterkę Anny Fryczkowskiej ze „Starsza pani wnika”, tylko jest o wiele bardziej odjechana. Książka jest śmieszno- gorzka, ma w sobie niestety wiele prawdy o naszej rzeczywistości. Tylko silna wola przetrwania pozwala polskim emerytkom jakoś egzystować. Panie Jacku, dobrze, ze nie uczynił Pan bohaterem swojego debiutu kolejnego detektywa z nałogami po przejściach. Nie musi się Pan z tego tłumaczyć, pana bohaterka broni się sama!
Dla mnie książka interesująca i zabawna, dialogi również. Intryga kryminalna wciągająca i niestety oparta na faktach. Czyta się przyjemnie i lekko. Całkiem udany debiut!

Wydaje mi się, że to jedna z tych książek które nie pozostawiają czytelnika obojętnym.
Albo „kupimy” styl autora, styl jego głównej bohaterki i wtedy z przymrożeniem oka zanurzeni w niezadowoleniu i wiecznym narzekaniu Zofii Wikońskiej będziemy przyjmować jej słowa z uśmiechem na ustach i razem wyruszymy na odkrywanie szajki kryminalnej. Albo, niemal od pierwszej strony książka nas będzie denerwowała, wkurzała i zamiast obiecanych wybuchów śmiechu będziemy coraz bardziej zirytowani, a na Zofię Wilkońską będziemy patrzeć z narastającą niechęcią.
Ja też nie zostałam obojętna, choć podczas lektury zaśmiałam się jedynie kilka razy. Nawet nie wiem czy były to momenty, które autor przeznaczył na to zachowanie, choć obawiam się, że raczej nie.
Na spory „plus” tej historii zapisałabym kilka, kilkanaście, a może nawet kilkadziesiąt stwierdzeń, charakterystyk, podsumowań, które mimochodem wyskakiwały z tekstu, sprawiając, że stawał się bardziej wymiarowy. Niekiedy taka prawda wrzucona niby mimochodem w tekst potrafi zdziałać wiele.
Na „nie”, powiem, że zmęczyła mnie główna bohaterka. Nie jest to osoba, którą mogłabym polubić, choć nie ukrywam, że mogę cenić za jej dociekliwość, wytrwałość i trzymanie świata na dystans. Jak dla mnie to wyjątkowo upierdliwa, niesympatyczna, czepialska starsza Pani. Nie lubię jej, choć książkę przeczytałam stosunkowo szybko.
„Tak”, ponieważ jest całkiem zgrabnie napisana, szybka w czytaniu i interesująca kiedy już przyzwyczaimy się do...

Kiedy widzisz na okładce książki tytuł od czapy, wiedz, że coś się wydarzy... Debiut Jacka Galińskiego budzi różne emocje wśród czytelników, ale nie przeglądałam recenzji przed lekturą. Po prostu zobaczyłam okładkę, przeczytałam tytuł i wiedziałam, że muszę ją mieć. Czy warto było? Po mojej ocenie widać, że jak najbardziej. Bo mnie się, proszę Państwa, Zofia Wilkońska bardzo spodobała.

Główna bohaterka to żywotna emerytka, która nie rozstaje się ze swoim wózeczkiem zakupowym. Groteskowa, ironiczna, trochę zarozumiała, z obrazem siebie i otoczenia kompletnie nie przystającym do rzeczywistości. Czasami o czymś zapomni, a innym razem zapamięta coś na mur-beton. Jak to starsza pani, która mieszka sama i w większości wypadków musi liczyć głównie na siebie. Również w kwestiach finansowych, więc i jej interesujące sposoby na oszczędzanie pojawią się w tekście. Kiedy pewnego dnia kobieta staje się ofiarą przestępstwa, a organa ścigania nie spieszą się, by ująć sprawcę, pani Zofia postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Niestety, nie wszystko idzie po jej myśli. Jednak Wilkońska nie poddaje się, a wręcz przeciwnie. Kolejne trudności tylko dodają jej energii i budzą u niepozornej emerytki całe pokłady kreatywności. Co Was czeka, jeśli sięgniecie po tę powieść? Spodziewajcie się włamania (i to nie jednego!), trupa i porwania. O reszcie atrakcji nie wspomnę ;-)

Akcja jest dynamiczna, pełna zwrotów i zabawnych sytuacji. Nie przeszkadzały mi nawet wulgaryzmy, które pojawi...