Wierzyliśmy jak nikt recenzja

"...im bardziej człowiek się starzeje, tym więcej ma do dyspozycji dekad, do których może wracać z zamkniętymi oczami".

Książka zmusza do refleksji i do powrotu w dekady, które już za mną. Do ludzi i miejsc, do wydarzeń... również tych w moim życiu.
Zgadzam się z autorką, która pisze, że życie ma wiele warstw. Stare przykrywamy nowymi, ale one wciąż są w nas i wymazać się ich nie da.
Bo żaden człowiek nie będzie czystą kartą.
Myślę, że nie jest nią również w dniu urodzenia.

Tym, którzy lekturę mają za sobą nie muszę jej już polecać, a tym, którzy się wahają?
POLECAM Z CAŁEGO SERCA!!!

Chicago lata 1985-1992 i historia Yala Tischmana oraz jego przyjaciół w obliczu kryzysu AIDS, jaki miał miejsce w tym mieście.
Paryż rok 2015 (z wycieczkami w lata 20-ste za sprawą Nory i posiadanych przez nią obrazów, rysunków, listów) i historia matki, która za młodu potrafiła być nieocenionym wsparciem dla umierającego brata i przyjaciół, a nie potrafiła być nim dla swojej córki.
Te dwie, a nawet trzy linie czasowe łączy MIŁOŚĆ, ta w czasach "straconego pokolenia" przez wojnę, ta w czasach zarazy, w końcu ta matczyna oraz ta, która przyjaźnią jest zwana.
Uwieńczeniem losów bohaterów tej książki są wystawy.
Pierwsza w Chicago, wywalczona przez umierającego Yala, który złożył obietnicę Norze, z tajemnicą wielkiej miłości w tle, o której tylko garstka osób wie całą prawdę. Druga w Paryżu, jako zwieńczenie całej historii.
A całą pamięć o ludziach dźwigają dwie kobiety.

Losy bohaterów powiązane ze sobą przeplatają się na przestrzeni lat i fundują czytelnikowi podróż nie tylko w przeszłość. Jak przez szkło powiększające przyglądamy się ich losom, ich chwilom szczęścia i walce z wyniszczającą chorobą. A autorka sprawia, że czujemy się tak, jakbyśmy byli w tych miejscach i czasie, jakbyśmy znali tych ludzi...

Podsumowując Kochani słowami autorki: świat jest "...strasznym, pięknym miejscem".

Książka obfituje w treści, które chce się zapamiętać. Ja mam ją oklejoną fiszkami i się ich nie pozbędę :)
Z cytatów jeszcze jeden, który mocno we mnie siedzi:
"I czy przyjaźń tak bardzo różni sie od miłości? Wykreśl z niej potencjalny seks, a będzie w niej chodzić dokładnie o to samo, o bycie tu i teraz. O to, że istnieje się w czyimś życiu, Że robi mu się miejsce w swoim".