Wierzyliśmy jak nikt recenzja

„To zawsze tylko kwestia czasu, prawda? – odrzekł na to Richard. – Czekamy tylko, aż świat się rozpadnie. Kiedy wszystko trzyma się kupy, jest to zawsze li tylko jakiś stan przejściowy”*

Głównym tematem „Wierzyliśmy jak nikt” jest początek epidemii AIDS w Chicago lat 80. Autorka, choć jej powieść jest fikcją literacką, bazuje na prawdziwych wydarzeniach i – przynajmniej w moim odczuciu – bardzo naturalnie portretuje tamtejsze środowisko homoseksualistów. Myślę, że nie popadnę w przesadę, jeśli stwierdzę, że z każdej kartki tej powieści wyziera przemijalność ludzkiego życia.

Akcja toczy się dwutorowo – z jednej strony mamy lata 80. i początek 90. w Chicago, z drugiej rok 2015 i nasz europejski Paryż. Obie te płaszczyzny zgrabnie się ze sobą łączą, by u kresu powieści wywołać u czytelnika łezkę wzruszenia.

Nie powiem, żeby ten temat był akurat dla mnie szczególnie interesujący (piszę to bez żadnych podtekstów czy ideologicznego nastawienia, są po prostu inne tematy, które bardziej przykuwają moją uwagę), jednak jego przedstawienie, ukazanie ważnego momentu historii, zrobiło na mnie duże wrażenie. W efekcie „Wierzyliśmy jak nikt” (swoją drogą świetny i adekwatny tytuł!) nie tylko było dla mnie świetną lekturą, ale i skłoni mnie do poszerzenia swojej wiedzy na poruszany przez powieść temat.

Przedstawienie tematu AIDS – dojmująco smutny jest świat przedstawiony, w którym młodzi ludzie umierają na niezbadaną chorobę, na którą nie ma lekarstwa. Poczucie, że można się w każdej chwili zarazić powoduje strach, ale jednocześnie pobudza do walki o swoje prawa, rodzi się także wiara w to, że ktoś w końcu wynajdzie skuteczny lek.
Rebecca Makkai nie kreuje idealnego świata, który burzy choroba. Między wierszami można odczytać jedną z głównych przyczyn tak szybkiego rozprzestrzeniania się wirusa – a mianowicie postawę samych homoseksualistów, rozpasanie seksualne, brak stosowania zabezpieczeń.

Wielu porównuje tę powieść do „Małego życia” – i choć „Wierzyliśmy jak nikt” zrobiło na mnie duże wrażenie, to jednak książka Yanagihary zdecydowanie wygrywa w moim osobistym rankingu. Jedno jest pewne – obie te pozycje zdecydowanie warto przeczytać!

* R. Makkai, Wierzyliśmy jak nikt, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2020, s. 477.