Lekarz ci tego nie powie recenzja

Nie od dziś wiadomo, że wszystko co medyczne czytam w ciemno. Czy zatem mogłabym odmówić sobie konsumpcji w postaci anegdot zza drzwi gabinetu lekarza rodzinnego? Ależ skąd! Z doświadczenia wiem, że te potrafią być zarówno pouczające, niosące pewne wartości edukacyjne, jak i zwyczajnie zabawne, bo życie lekarza rodzinnego i przypadki, z jakimi ma na codzień do czynienia to nie tylko bohater w stylu dr House'a. To także człowiek mający ciut z postaci psychologa, detektywa, pracownika opieki społecznej, ale i człowiek, który czuje się jak Benny Hill mający wrażenie bycia bohaterem ukrytej kamery i wszystkich nieszczęść tego świata w jednej chwili. Czujny obserwator, który przez przysłowiowe okno musi próbować choć na milimetr posunąć się do prawdy, odkryć drogę ku temu, w jaki sposób może pomóc pacjentowi w kwestiach zdrowia (tych błahych i tych bardzo znaczących), a przede wszystkim jak zachować pełnię powagi w obliczu sytuacji, gdzie zwykły człowiek z trudem powstrzymałby się od śmiechu. Są pacjenci, których lekarz wita z ochotą i tacy, których Max więcej chciałby w drzwiach swojego gabinetu nie widzieć. Dlaczego?

Trzydziestodwuletni, czyli dość młody Max opowiada o swojej pracy, doświadczeniach dnia codziennego, pacjentach nawiedzających jego gabinet, drodze ku specjalizacji, w jakiej obecnie pracuje, a to wszystko stawia obok życia prywatnego pokazując, że jako pełnoetatowy lekarz jest także mężem i świeżo upieczonym ojcem.
Nie brak mu pokory i tego co lubię w pracownikach uprawiających zawody medyczne, czyli empatii wobec pacjentów i wyrozumiałości oraz łapania chwil i wyciągania z nich lekcji, które cenniejsze są niż najbardziej wymagające studia.
Momentami zabawnie, chwilami wieje grozą, nieco edukacji w obszarze promocji zdrowia i żeby zmienić otoczenie przychodni - ciut prywatności. Tej niestety było nieco za dużo, przez to obniżona ocena. W przypadku anegdot styl autora odzwierciedla mój ulubiony w "Będzie bolało" kolegi po fachu, czyli porozmawiajmy o poważnych rzeczach, lecz z nutą dystansu. Jednych tym zgorszy, ale wierzcie mi, kto pracuje w ochronie zdrowia, ten się w cyrku nie śmieje...