Chór zapomnianych głosów recenzja

Choć czytam głównie trzy gatunki książek, to nie mam awersji do innych, po prostu szkoda mi na nie czasu, bo i tak mi go ciągle brakuje na te ulubione. Jeśli miałabym określić taki, który przeraża mnie na samą myśl, to w ścisłej czołówce znalazłoby się science-fiction, nawet przed erotykiem, bo gdy w erotyku jest jakakolwiek fabuła, to wiadome sceny można chociaż pominąć, a na science-fiction trzeba być w pełni skupionym.

"Chór zapomianych głosów" to powieść, po którą nigdy bym nie sięgnęła, gdyby nie to, że uparłam się, żeby przeczytać wszystko, co wyszło spod pióra Remigiusza Mroza. I nigdy tego postanowienia nie żałowałam tak jak podczas tej właśnie lektury. Nie chodzi o to, że było to tak złe, po prostu to zupełnie nie mój świat.

Mimo że w latach szkolnych uczęszczałam na rozszerzone zajęcia z fizyki, to interesowała mnie głównie ta matematyczna część, a wszystko, co związane z astronomią i kosmosem stanowiło dla mnie czystą abstrakcję. Po zakończeniu edukacji na dobre wyrzuciłam te dziedziny z głowy i nie sądziłam, że kiedykolwiek jeszcze do nich wrócę. Zrobiłam to tylko ze względu na autora i o ile czasem w ten sposób przeżywałam ciekawe czytelnicze przygody, to tym razem po prostu się męczyłam. Co prawda kiedyś czytałam "Grawitację" Tess Gerritsen, a mimo że w niej "miejsce" akcji nie było najistotniejsze, to i tak mi się nie podobało. Tutaj mierzyłam się już ściśle z kosmiczną fabułą, dla mnie jakieś misje międzygalaktyczne, podróże w czasie i walki różnych cywilizacji są po prostu zbyt abstrakcyjne.

Jeżeli miałabym wymienić jakiś plus tej historii, to byłby to po prostu świat wykreowany przez autora, a może raczej światy. Już seria polityczna stanowiła dla mnie dowód, że Mróz potrafi nawet lepiej pisać, gdy tworzy własną rzeczywistość. I tutaj jest podobnie, widać pomysł na to, co zostało przelane na papier, ale przecież nie każdemu musi się to podobać.

"Chór zapomianych głosów" to powieść, która ma sporą szansę zostać moim tegorocznym koszmarkiem. A przede mną jeszcze druga część. Aż się boję.

Moje 4/10.