Ukochany wróg recenzja

„Duchy przeszłości nie zdołają nas zranić, jeśli im nie pozwolimy..”

„Miłość niesie za sobą ryzyko. A otworzenie się na takie ryzyko oznacza otworzenie się na ból”

Pióro autorki jest mi znane za sprawą serii „VIP” oraz książki napisanej w duecie z Samanthą Young. Wszystkie te, które czytałam, bardzo mi się podobały, więc gdy tylko ukazała się zapowiedź najnowszej powieści, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. I tak oto, dzięki uprzejmości wydawnictwa w moich rękach znalazła się książka „Ukochany wróg”, która podbiła moje serce.

To, co najbardziej podobało mi się w tej książce to dwa wątki, które uwielbiam w romansach, czyli relację typu hate-love oraz spotkanie po latach. Dodając do tego świetnie wykreowanych bohaterów, dawkę humoru i namiętności, nie potrzebowałam nic więcej, by zatracić się w lekturze.

„Ukochany wróg” to historia Macona oraz Delilah. Poznali się, będąc dzieciakami, przez lata spędzone przy jednej ulicy, żyli w ciągłej niechęci do siebie. On był chłopakiem jej siostry, który na każdym kroku jej dopiekał. Ona ciągle była w ich cieniu. Po tym, jak ostatecznie ją zranił, znienawidziła go, a po jakimś czasie opuścili miasto i więcej się z nim nie widziała.

Do ich kolejnego spotkanie dochodzi po dziesięciu latach. On jest wtedy rozpoznawalnym aktorem, ona szefową kuchni prowadząca swoją firmę cateringową. Nagle, przez błędy siostry musi się zmierzyć z mężczyzną, który jest niczym zadra w jej sercu. By nie dopuścić do tego, by siostra Delilah była poszukiwana przez policje, kobieta decyduje się odpracować dług, jaki zaciągnęła u Macona. Jednak czy uda jej się wytrzymać pod jednym dachem z mężczyzną, który budzi w niej niechęć? A może po tylu latach uczucia, jakie do siebie żywili, zmieniły się w coś zupełnie innego?

***

Są takie książki, które pomimo swojej przewidywalności w żaden sposób nie tracą na wartości. I ta zdecydowanie taka jest. Nie ma co się oszukiwać, większość romansów jest przewidywalna, a jednak czytanie ich sprawia nam przyjemność. Dużym plusem tej historii jest tempo, w jakim wszystko się toczyło. Podobało mi się to, że autorka umiejętnie rozciągała w czasie etapy, z jakimi mierzyli się bohaterowie, pozwalając im na popełnianie błędów i dojście do własnych wniosków.

Jak to przy romansach bywa, nie brakowało chwil namiętności, przyciągania i grania na emocjach czytelnika. Wplatanie w tę historię wspomnień z dzieciństwa, pokazanie jak duży wpływ mają na nas przeżyte za młodu wydarzenia, czy jak bardzo czasami jesteśmy zmuszeni udawać, by ukryć przed światem prawdziwych siebie, dało mi doskonały obraz historii bohaterów i pozwoliło zrozumieć, dlaczego postępowali tak, a nie inaczej.

Patrząc na całokształt tej książki, jestem naprawdę zadowolona z lektury. Spędziłam z tą historię kilka udanych godzin, a pióro autorki kolejny już raz dostarczyło mi samych przyjemnych wrażeń.

POLECAM!