Namiętność recenzja

Na pierwszą część trylogii Lauren Kate natknęłam się już bardzo dawno temu i pamiętam, że niesamowicie mi się spodobała, jednakże po niewypale jakim okazała się część druga (której nawet nie doczytałam jeśli mam być szczera) chciałam porzucić tą serię. Poza tym naprawdę mam co czytać i nie chciałam wracać do „Udręki” co za tym idzie także nie chciałam czytać „Namiętności”, ale gdy się dowiedziałam, że trzecia część opowiada o podróżach przez poprzednie życia Luce, pomyślałam, że to może być ciekawe i powinnam zrozumieć o co chodzi, więc zabrałam się za tą część najszybciej jak byłam w stanie.

Luce ma dość klątwy która spoczywa na niej i na Danielu. Chce być z nim na zawsze ale nie w taki sposób. Nie chce na zawsze już za każdym razem dnie dożywać do dorosłości i płonąć odradzając się raz za razem. Postanawia za pomocą Głosicielów rozpocząć podróż w przyszłość aby prześledzić swoje poprzednie żywota spędzone z Danielem, gdzie za każdym razem kończyła w ogniu. A zabijał ją jeden pocałunek, dotyk… Luce za wszelką cenę chce się dowiedzieć dlaczego zostali oni naznaczeni tą klątwą oraz co trzeba zrobić aby ją pokonać a pomaga jej w tym gargulec Bill pomagający odnaleźć się jej w różnych epokach. Czy Luce uda się dowiedzieć czegoś o klątwie?

Daniel z obawy o to, że jego ukochana jakimś nieświadomym, małym czynem zmieni bieg historii wyrusza za nią w przeszłość raz za razem jeszcze raz oglądając tamte życia, jednak cały czas jest krok za nią i nie wie co zrobić, aby ją prześcignąć. Czy Danielowi uda się dopaść Luce zanim zmieni ona bieg historii? Czy Luce znajdzie sposób na zniszczenie klątwy? Kim tak naprawdę okaże się miły gargulec? Czy wszystko dobrze się skończy?

Narracja tej części tak jak dwóch poprzednich jest trzecioosobowa, której nie jestem fanką aczkolwiek pani Kate bardzo się postarała abyśmy doskonale odczuwali uczucia i emocje Luce i Danela towarzyszące im podczas zwiedzania poprzednich żyć. Jednakże jeśli o mnie chodzi Daniela było zdecydowanie za mało! Osobiście uważam go za jednego z tych „super-słodkich i w ogóle najlepszych bohaterów książkowych” i naprawdę szkoda, że było tak niewiele o nim i o uczuciu jakie łączy go z Luce teraz. Było niemalże tylko o przeszłości.

Jeśli chodzi o bohaterów to już w „Udręce” poznaliśmy sporo nowych, więc teraz nie ma poza Billem innych znaczących postaci w fabule, poza tym ta książka jest tak zrobiona, że mimo, że bohaterów jest garstka, wszyscy bardzo dobrze wypełniają karty powieści. Jeśli zaś chodzi o to co czuję względem poszczególnych bohaterów to powiem, że dopiero w tej części minimalnie polubiłam Luce. Wcześniej była zwykłą, „wyblakłą” i ani trochę oryginalną bohaterką zdolną do poświecenia. Kogo jednak najbardziej polubiłam? Ano Billa! Nie wiem wiem jak autorka mogła mi to zrobić (co okaże się gdy przeczytacie „Namiętność J)

Co jest także mocną stroną tej książki? Do tej pory przeczytałam tylko jedną książkę w której występował wątek podróży w czasie, mianowicie Czerwień rubinu (recenzja >>TU<<) i mimo, że tamtej w książce szczegóły podróży w czasie zdecydowanie bardziej rozwinięte, to uważam ten wątek za lepiej rozwinięty właśnie w Namiętności, choć to może dlatego, że właściwie cała książka to było jedno wielki podróżowanie, nie to co w Czerwieni. Luce podróżuje w przeróżnych epokach. Od Moskwy w czasie działań wojennych, przez XVII-wieczny Londyn i VI-wieczną Amerykę po Egipt w IV w. p.n.e. Mieliśmy okazję zaznajomić się z naprawdę wieloma epokami historycznymi dzięki Billowi, który starał się przesłać do mózgu Luce jakieś ciekawostki na temat okresu historycznego w jakim się znaleźli, ale ona nie miała na to czasu. Musiała złamać klątwę, wiec przynajmniej czytelnik czerpie jakieś korzyści ;)

Teraz możemy przejść do oprawy graficznej. Myślę, że zdecydowanie nie przesadziłabym, gdybym powiedziała, że okładka pierwszej części to cudo. Drugiej właściwie też ale ta… mimo, że nadal ma „to coś” - klimat, oraz wszystko inne nie zachwyca już w taki sposób jak poprzednie tomy. Na każdej części dziewczyna z okładki miała cudowną gotycką suknię, aczkolwiek ta średnio mi się podoba oraz gdyby się przypatrzyć dostrzegamy, że dziewczyna bawi się paznokciami? Coś w tym stylu, aczkolwiek nie wiem jakim sposobem utrzymała różę w ręku, ale chyba zdecydowanie za bardzo czepiam się szczegółów. Ogólnie okładka jest nienajgorsza, nastrojowa i w ogóle ale poprzednie części miały ładniejszą szatę graficzną ;)

Podsumowując, „Namiętność” jest pozycja obowiązkową dla fanów serii Lauren Kate, ale ta część jest taka, że nawet jak komuś nie chce się nadrabiać i czytać dwóch poprzednich tomów, a kuszą go wszelakie pozytywne recenzje i ma okazję pożyczyć trzecia część „Upadłych” (bo chyba kolekcjonować serie od trzeciej części nie jest najlepiej ;)) to niech się nie waha i ją przeczyta. „Namiętność” zabierze was w podroż po przeróżnych epokach historycznych i da całkiem mało nudną lekcje historii. Polecam gorąco i daję ocenę 9/10.

Oryginalny tytuł: Passion
Wydawnictwo: MAG
Rok wydania: 2011
Ilość stron: 432
Cena det.: 35,90