Samosiejki recenzja

W rytmie natury, a przy tym magicznie

Autor: @LiterAnka ·2 minuty
2022-01-21
1 komentarz
19 Polubień
Kiedy Dominika Słowik została nagrodzona Paszportem Polityki 2019 za powieść „Zimowla”, postanowiłam poznać jej twórczość. Jednak dopiero ubiegłoroczne „Samosiejki” udało mi się przeczytać i wtopić w przedziwny świat budowany w zawartych tam opowiadaniach. Jednak nie było to udane spotkanie.

Opowiadania Dominiki Słowik są zróżnicowane pod względem tematycznym, choć ich wspólnym mianownikiem jest relacja człowieka z naturą. Utraciliśmy łączność z przyrodą, a autorka stara się przypomnieć, że jesteśmy jej częścią, podlegamy jej rytmom i kaprysom. Natura nie daje za wygraną, wdziera się do życia bohaterów, przypomina o sobie, często dominuje nad człowiekiem. Ciągle też się zmienia.

Dominika Słowik pokazuje czytelnikowi kobietę, która traci wzrok, jednak po operacji odzyskuje go. Czas, kiedy nie widzi, przeżywa całkiem inaczej, niż zwykle. Nie potrafi odnaleźć się we własnej przestrzeni, wyczuwa obecność kogoś obcego, odbiera świat pozostałymi zmysłami. Innym razem towarzyszymy dziewczynie podczas mroźnej i śnieżnej zimy. Obserwuje ona radosnego psa, który kopie w śniegu tak wielką dziurę, że znika w niej razem z właścicielem. W innym opowiadaniu poznajemy dziewczynkę, która w przedszkolu musi zjadać zielone, bo jest zdrowe. Obserwuje inne dzieci, które ulegają temu przymusowi, a jednocześnie spogląda na drzewko obdarte z liści, które trafiły na ich talerze. W kolejnym utworze udajemy się na stację kosmiczną skolonizowaną przez pleśnie i grzyby i próbujemy rozwiązać zagadkę, skąd się tam wziął dziwny pies oraz jakie badania są tam prowadzone.

Relacje między człowiekiem a przyrodą są skomplikowane. Z jednej strony korzystamy z jej zasobów, a z drugiej musimy dbać o to, by się nie skończyły. Równowaga i umiar są nieodzowne. Poddanie się jej rytmiczności i pogodzenie z przemijalnością i zmiennością służy człowiekowi. To, co rozumiemy przez „wegetację”, w prozie autorki nabiera innego znaczenia. Kojarzona z nudą i bezcelowością, tutaj prezentowana jest w kontekście naturalnego rytmu życia, skupienia na środowisku i wszystkim, co kojarzy się ze slow life.

„Samosiejki” zostały napisane w stylu realizmu magicznego, któremu autorka nadała delikatny, poetycki wydźwięk. W jej opowiadaniach panuje oniryczny nastrój, zwłaszcza kiedy weźmie się pod uwagę nieprawdopodobne zdarzenia, pnącza wyrastające z nosa bohaterki i zajmujące całe jej mieszkanie, czy też matkę zasypiającą na całą zimę. Wszystko jest niejasne i nieoczywiste. Dosyć niepokojące. Napisane starannie, z pomysłem, pokazują, że Dominika Słowik jest spostrzegawczą obserwatorką otaczającego świata, trendów i ludzi.

Tym niemniej nie jest to moja ulubiona literatura. Nie potrafię wczuć się w takie opowieści. Zachęcam do samodzielnej oceny utworów zawartych w „Samosiejkach”.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2022-01-20
× 19 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Samosiejki
2 wydania
Samosiejki
Dominika Słowik
7.1/10

Laureatka Paszportu „Polityki” powraca w nowej odsłonie! Najbardziej wyrazista i oddziałująca na zmysły książka Dominiki Słowik. Po głośnych powieściach Atlas: Doppelganger oraz Zimowla Dominika S...

Komentarze
@Betsy59
@Betsy59 · około 2 lata temu
Oj, to chyba nie dla mnie. Te pnącza wyrastajace z nosa...
× 3
@LiterAnka
@LiterAnka · około 2 lata temu
Właśnie, mnie takie pomysły też nie pociągają.
× 1
Samosiejki
2 wydania
Samosiejki
Dominika Słowik
7.1/10
Laureatka Paszportu „Polityki” powraca w nowej odsłonie! Najbardziej wyrazista i oddziałująca na zmysły książka Dominiki Słowik. Po głośnych powieściach Atlas: Doppelganger oraz Zimowla Dominika S...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Najpierw straciłam wzrok. Doprawdy nie mam pojęcia czym ujęła krytyków literackich Dominika Słowik...Też stracili wzrok? Można by domniemywać, że w zalewie popularnych, krajowych czytadeł, opowiadan...

@tsantsara @tsantsara

Samosiejki to zbiór trzynastu opowiadań autorstwa Dominiki Słowik, wydany przez Wydawnictwo Literackie. Miałam okazję zapoznać się z audiobookiem czytanym przez Martę Markowicz, dostępnym w ramach li...

@book.lynn @book.lynn

Pozostałe recenzje @LiterAnka

Co wolisz? Starożytni Egipcjanie
Dobrze, że starożytni już nas nie leczą

Dziesiątki razy zachwalałam różne sposoby zdobywania wiedzy poprzez zabawę i zachęcałam do czytania książek, które wykorzystują ten pomysł. Wciąż pojawiają się nowe publ...

Recenzja książki Co wolisz? Starożytni Egipcjanie
Dzieci nocy
Na południowym wschodzie

Kraje bałkańskie, z którymi kojarzona jest również Rumunia, to obszar Europy, o który na przestrzeni wieków toczyły się zażarte spory pomiędzy mocarstwami. Wpływy polity...

Recenzja książki Dzieci nocy

Nowe recenzje

Ostatni azyl
Wyścig o skarby
@jorja:

Dzięki pisarzom takim jak Vincent Severski czy Robert Ludlum bardzo polubiłam się z literaturą szpiegowską. Sensacja po...

Recenzja książki Ostatni azyl
Impuls
Impuls.
@Malwi:

"Impuls" to poruszająca opowieść o sile matczynej miłości, wytrwałości i walce z własnymi demonami. Jolanta Żuber prowa...

Recenzja książki Impuls
Dlaczego podskakuję
DLACZEGO PODSKAKUJĘ
@mikka138:

Gdy tylko dowiedziałam się o czym jest ta książka, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Temat jest mi dobrze znany, a wi...

Recenzja książki Dlaczego podskakuję
© 2007 - 2024 nakanapie.pl