Recenzja książki Suma kłamstw

Po przeczytaniu opisu i zobaczeniu okładki, byłam przekonana, że to kolejny romans z dość przewidywalną historią. Dziewczyna i chłopak, wielka miłość, jakiś problem i wielki happy end. Jednak zatapiając się w lekturze szybko moje pierwsze wrażenie zupełnie się zmieniło. „Suma kłamstw” to świetnie napisany thriller z połączeniem wątku romantycznego. Od pierwszej, aż po ostatnią stronę czyta się go bardzo dobrze. Autorka wodzi za nos, aż do ostatniego zdania.
Główną bohaterką jest Evangeline. To młoda dziewczyna, która wiedzie, wydawać by się mogło, beztroskie życie. Ma wokół siebie przyjaciół, kochającego chłopaka czy troskliwych rodziców. Choć pracują oni z dala od domu, na miejscu jest Meredith, która dba o Evangeline. Dziewczyna chodzi do szkoły, widuje się ze znajomymi, zupełnie normalne życie nastolatki. Wszystko zmienia się w zasadzie w jednej chwili. Następujące po sobie dziwne zdarzenia, uświadamiają, nawet początkowo wątpiącej w całą sprawę, policji, że coś się dzieje i ktoś czyha na zdrowie, a może i nawet życie młodej dziewczyny.
Od pierwszego rozdziału autorka daje dojść do głosu tajemniczej postaci. „On” doskonale zna Evangeline. Śledzi ją i zna każdy jej ruch. Czeka na odpowiedni moment, aby się ujawnić i wkroczyć do życia dziewczyny.
Nie można również zapomnieć o postaci Christiana. Ten niecieszący się dobrą opinią, młody chłopak staje dość niespodziewanie na drodze Evangeline. Ich przypadkowe spotkanie nie zapowiada tego, jak dalej potoczy się ich historia.
„Suma kłamstw” to pierwsza powieść Noemi Vain wydana drukiem i mam nadzieję, że nie ostatnia. Autorka stworzyła naprawdę dobrą historię. Połączenie romansu z thrillerem to, w tym przypadku, strzał w dziesiątkę. Wątek romantyczny jest przedstawiony ze smakiem i umiarem. Nie mamy tu wulgarnych tekstów i przekoloryzowanych scen erotycznych, które ostatnio dość często występują we wszelkich debiutach z kategorii romansu.
Intryga stworzona prze autorkę, jest tak świetna, że nie można się jej domyślić aż do końca. Fakt -pojawiają się pewne pomysły, ale kiedy już prawie wiadomo co, kto i dlaczego, autorka wychodzi z nowym wątkiem. W książce nie ma zbędnych opisów, wydarzeń. Wszystko jest idealnie wykreowane w konkretnym celu. Styl autorki jest bardzo dobry, a książkę wręcz pochłania się chociażby z ciekawości.