Za rzekę, w cień drzew recenzja

Za rzekę w cień drzew to jedna z mniej znanych powieści Ernesta Hemingwaya, wydana w 1950 roku. Historia opowiada o podpułkowniku Richardzie Cantwellowie, weteranie II wojny światowej, który, zmagając się z poczuciem samotności i bolesnymi wspomnieniami, stara się odnaleźć spokój w Wenecji. Tłem jego wewnętrznych zmagań stają się malownicze obrazy weneckich pejzaży i nastrojowe kawiarnie, w których przeżywa ostatnią, namiętną miłość z młodą Włoszką Renatą.

Powieść jest nietypowa w dorobku Hemingwaya – bardziej refleksyjna, mniej dynamiczna niż jego wcześniejsze dzieła, takie jak Komu bije dzwon czy Stary człowiek i morze. Historia rozwija się powoli, ale właśnie w tym tkwi jej szczególny urok. Hemingway wprowadza nas w świat Cantwella stopniowo, pozwalając nam odczuć jego melancholię, zmęczenie życiem oraz nieuchronność zbliżającej się śmierci. W tle przemyka nie tylko wątek osobistej tragedii, ale też nieudanej miłości do ojczyzny i utraconych wartości wojennych.

Styl Hemingwaya, choć charakterystycznie oszczędny i lapidarny, pełen jest pięknych opisów Wenecji. Miasto w tej powieści niemal żyje – przypomina widmo minionej świetności, co idealnie współgra z przeszłością głównego bohatera. Choć krytycy często zarzucają książce zbytnią rozwlekłość i melancholię, dla wielu czytelników właśnie ten surowy, intymny portret końca życia i skomplikowanych emocji czyni ją wyjątkową.

Jednak Za rzekę w cień drzew nie jest lekturą dla każdego. To książka wymagająca skupienia i empatii wobec bohatera, który z jednej strony może wzbudzać współczucie, a z drugiej – irytować swą dumą i pesymizmem. Powieść może sprawiać wrażenie przepełnionej rozgoryczeniem, ale ostatecznie zostawia czytelnika z poczuciem ulotnego piękna oraz głębokiej refleksji nad sensem życia, miłości i przemijania.

Dla miłośników Hemingwaya, Za rzekę w cień drzew to pozycja obowiązkowa, odkrywająca inny, bardziej liryczny aspekt twórczości tego wybitnego pisarza. Dla pozostałych – może być ciekawym, choć niełatwym wyzwaniem, które zmusza do zadumy nad tym, co naprawdę liczy się w życiu.