Recenzja książki Tak naprawdę mam na imię Hanna

Po "Chłopcu w pasiastej piżamie", "Chłopcu na szczycie góry" oraz "Zostań, a potem walcz" autorstwa Johna Boyne przyszła kolej na kolejną książkę w serii. Tutaj jednak wychodzi naprzeciw głodnemu wiedzy w zakresie doświadczeń drugiej wojny światowej młodemu czytelnikowi Tara Lynn Masih i choć przedstawiona przez nią historia Hanny Śliwki jest fikcją literacką, opiera się zarówno na prawdziwych postaciach, poszczególnych wydarzeniach, jakie miały miejsce oraz miejscach, które istnieją po dziś dzień.

Czternastoletnia Ukrainka wraz z rodzicami i rodzeństwem wiedzie spokojne życie w malutkiej wsi. Życie zapewniają plony rolne, a nie lada przyjemnością dla bohaterki jest pomoc sąsiadce w malowaniu pisanek dla okolicznych mieszkańców. Życie dziewczyny przerywa wybuch wojny światowej oraz rosnące niepokoje społeczne podyktowane coraz rozleglejszym antysemityzmem. Niezrozumienie dziecka wobec sąsiadów, przyjaciół, mieszkańców, których postawa zmienia się o 180 stopni względem jej rodziny wyrywa dziewczynę z beztroskiego dzieciństwa. Rodzina musi uciekać, a gdzie najlepiej ukryć się, jeśli nie w jednym z domów, które przygotowała Matka Natura? "Tak naprawdę mam na imię Hanna" to opowieść przedstawiona oczami dziecka o poczuciu strachu, przełamywaniu barier, życiu w urągających człowiekowi warunkach, byle ocalić życie. To przegląd postaw społecznych zarówno oprawców, jak i ludzi dobrej woli, którzy nigdy nie odmówili pomocy. To opowieść nasiąknięta strachem, ale i nadzieją; okrucieństwem (aczkolwiek w łagodnym wydaniu, gdyż grupą docelową według autorki mają być nastolatkowie i młodzi dorośli) i chęcią niesienia pomocy kosztem narażenia własnego życia.
Autorka zaznacza, iż przedstawione wydarzenia to fikcja literacka z elementami zaczerpniętymi z życia, a współczesnemu czytelnikowi nasuwa się pytanie: ile takich nieletnich postaci w rzeczywistości zbyt szybko musiało dorosnąć, doświadczyć strachu, czuć oddech wroga na karku w obliczu niepojętych rozumem dziecka potyczek i uprzedzeń wśród dorosłych?